Αγανάκτηση έχει πραγματοποιήσει στην Κωνσταντινούπολη η απόπειρα του δικαστικού σώματος να ποινικοποιήσει τις οικογένειες των ατόμων που εξαφανίστηκαν βίαια τις τελευταίες δεκαετίες από τούρκους κρατικούς αξιωματούχους.

Αρκετοί άνθρωποι συνελήφθησαν στις 25 Αυγούστου 2018 κατά τη διάρκεια καθιστικής διαμαρτυρίας από τις οικογένειες των αγνοουμένων στην πλατεία Γαλατασαράι της Κωνσταντινούπολης. Σαράντα έξι μέλη των οικογενειών έχουν κατηγορηθεί για «παραβίαση του κανονισμού περί μαζικών διαδηλώσεων».

Οι καθιστικές διαδηλώσεις οργανώνονται από τις Μητέρες του Σαββάτου, μια ομάδα που αποτελείται από συγγενείς θυμάτων του τουρκικού κράτους, από το 1995.

Ο Μιγκέλ Μαρτίν, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Γραφείου του Παγκόσμιου Οργανισμού κατά των Βασανιστηρίων (OMCT) με έδρα την Ελβετία, εξέφρασε την υποστήριξή του στις Μητέρες του Σαββάτου.

«Είμαι εδώ, αλληλέγγυος με τους 46 ανθρώπους που διώκονται αδίκως, απλώς επειδή υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα», είπε, προσθέτοντας ότι καταδικάζει τις δικαστικές πρακτικές που παρέχουν «πλήρη ατιμωρησία στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στην Τουρκία.

Η Μασιντέ Οτσάκ, η αδερφή του Χασάν Οτσάκ, ο οποίος είχε εξαφανιστεί στις 21 Μαρτίου 1995 και του οποίου η εξαφάνιση ενέπνευσε την πρώτη καθιστική διαμαρτυρία τον Μάιο του 1995, διάβασε τη δήλωση των Μητέρων του Σαββάτου σχετικά με το κατηγορητήριο κατά των 46 ατόμων.

«Ποιος βρίσκεται σήμερα ενώπιον της δικαιοσύνης; Οι πολιτικοί που ακολουθούσαν την πρακτική της εξαφάνισης κατόπιν συλλήψεων, και οι δράστες των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι σε δημόσιους υπαλλήλους, θα βρεθούν ποτέ αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη;» αναρωτήηκε.

Και συνέχισε: «Αυτοί που στόχευσαν με βία τις ειρηνικές συγκεντρώσεις των Μητέρων του Σαββάτου, που βασάνισαν ανθρώπους για άσκηση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων, που απέκλεισαν τον κόσμο από μια πλατεία στο κέντρο της πόλης. (…) Είναι αυτοί που δικάζονται σήμερα; Όχι, σίγουρα όχι. Λοιπόν, ποιος αντιμετωπίζει σήμερα τη δικαιοσύνη; Σήμερα, οι συγγενείς των αγνοουμένων που λένε ότι δεν θα παραδοθούν, ακόμα κι αν κατηγορηθούν σε εκατό υποθέσεις, οι υπερασπιστές των πολιτικών δικαιωμάτων είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν τη δικαιοσύνη».

Οι Μητέρες του Σαββάτου ξεκίνησαν την καθιστική διαμαρτυρία τους στην πλατεία Γαλατασαράι στις 27 Μαΐου 1995. Αφού αντιμετώπιζαν βίαιες αστυνομικές επιθέσεις σχεδόν κάθε εβδομάδα, αναγκάστηκαν να σταματήσουν τις διαμαρτυρίες τους στις 13 Μαρτίου 1999, για να τις επανεκκινήσουν στις 31 Ιανουαρίου 2009.

Η ομάδα που είχε ξεκινήσει με περίπου τριάντα άτομα, έχει σήμερα χιλιάδες συμμετέχοντες, καθώς κατά τη δεκαετία του 1990 αναφέρθηκαν 1.297 περιπτώσεις εξαφανίσεων και εξωδικαστικών εκτελέσεων στις κουρδικές επαρχίες της Τουρκίας. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980 είναι πολύ μεγαλύτερος.