Οι YPG (Μονάδες Άμυνας του Λαού) και YPJ (Μονάδες Άμυνας των Γυναικών) εξέδωσαν ανακοίνωση για την Παγκόσμια Ημέρα του Κομπάνι.

Η δήλωση ανέφερε: «Στο Κομπάνι αντιμετωπίσαμε κύμα μετά το κύμα φασιστικών επιθέσεων και πιθανώς να χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε αύριο τα ίδια χημικά όπλα που πέφτουν σήμερα στο Ζαπ και στη Μετίνα. Αντισταθήκαμε ενάντια σε ανυπέρβλητες πιθανότητες και με αυτή την αντίσταση χτίσαμε τα θεμέλια μιας κοινωνίας εδώ στη Ροζάβα, που δημιουργεί ελεύθερη ζωή για όλους τους λαούς της.

Οι ιδέες της αντίστασης και της ελευθερίας έχουν ριζώσει στη Ροζάβα και έχουν γίνει έμπνευση για τους επαναστάτες σε όλο τον κόσμο. Η Ροζάβα έχει σκορπίσει την ελπίδα σε όλο τον κόσμο και όποιες επιθέσεις και αν αντιμετωπίσει, αυτή η ελπίδα για μια ελεύθερη ζωή είναι αμετάκλητη και θα αναπτυχθεί από τις στάχτες οποιουδήποτε φασιστικού εχθρού επιχειρήσει να την καταπατήσει. Καλούμε όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να σταθούν μαζί μας την 1η Νοεμβρίου και να βγουν στους δρόμους όπου κι αν βρίσκονται για να δείξουμε αλληλεγγύη στην επανάσταση στη Ροζάβα και να θυμηθούμε την αντίσταση του Κομπάνι ενάντια σε αντίξοες συνθήκες».

«Η ανθεκτικότητα και η ανυπακοή του λαού του Κομπάνι μαζί με την ένοπλη αντίσταση των YPG, YPJ και των συμμάχων τους έδειξαν στον κόσμο ότι τελικά ένα τέτοιο φασιστικό κύμα μπορεί να σταματήσει. Της αντίστασης του Κομπάνι ηγήθηκαν απλοί άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες, μητέρες και οι γιοι και οι κόρες του Κομπάνι, οι οποίοι αποφάσισαν να μην αφήσουν την πόλη τους να πέσει στα χέρια του ISIS. Οι γυναίκες έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την αντίσταση. Η Αρίν Μιρκάν, η οποία επέλεξε να θυσιάσει τη ζωή της για να σταματήσει τα άρματαα του ISIS που εισέρχονταν στην πόλη, έγινε σύμβολο της δέσμευσης των γυναικών για ελευθερία.

Εθελοντές από όλο τον κόσμο ήρθαν στο Κομπάνι και εντάχθηκαν στις τάξεις των YPG/YPJ. Οι διεθνείς μάρτυρες Gelhat Rûmet, Mazlum Aktaş, Karker Kobanê, Paramaz Kizilbaş, Sarya Eylem Deniz, Rojvan Kobanî και Pirsus Armanc έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τον λαό του Κομπάνι. Η αφοσίωση και η θυσία τους εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλη έμπνευση για όλους μας. Μετά από μήνες αγώνα, οι σημαίες των YPG/YPJ αντικατέστησαν για άλλη μια φορά τη σημαία του τρόμου του ISIS πάνω από την πόλη. Η θυσία εκατοντάδων μαρτύρων επέτρεψε τη νικηφόρα υπεράσπιση της πόλης».

«Η κατεστραμμένη πόλη του Κομπάνι ξαναχτίστηκε από τους ανθρώπους της, αλλά ο κίνδυνος για την πόλη επέστρεψε ξανά. Η προδοτική φύση του τουρκικού κράτους είχε ήδη φανεί κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, όταν οι συνοριοφύλακες τους αδελφοποιήθηκαν με τους τρομοκράτες του ISIS και όταν επέτρεψαν στο ISIS να εισέλθει στην πόλη από τα σύνορά τους. Στόχος του τουρκικού κράτους ήταν προφανώς να βοηθήσει τον ISIS να καταλάβει την πόλη. Τώρα, για άλλη μια φορά, το τουρκικό κράτος απειλεί την πόλη. Βομβαρδίζει με drones την πόλη και τους κατοίκους που έσωσαν τον κόσμο από την απειλή του ISIS.

Καθώς το Κομπάνι βρίσκεται στα σύνορα, το τουρκικό κράτος επιθυμεί να το προσαρτήσει στη λεγόμενη "ασφαλή ζώνη": πρόκειται βέβαια ένα σχέδιο εθνοκάθαρσης σε μια λωρίδα βάθους 30 χιλιομέτρων στη Συρία, όλων των Κούρδων, Αρμενίων και των υπόλοιπων αυτόχθονων πληθυσμών, και την αντικάταστασή τους με τζιχαντιστές, όπως ακριβώς έκαναν στις κατεχόμενες πόλεις Σερεκανίγιε και Αφρίν».

«Η πόλη κινδυνεύει να αντιμετωπίσει την ίδια μοίρα με αυτή των βουνών του Νοτίου Κουρδιστάν, όπου οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις χρησιμοποιούν παράνομα χημικά όπλα κατά των ανταρτών. Η Τουρκία έχει ήδη χρησιμοποιήσει λευκό φώσφορο στη Βόρεια Συρία, όταν επιτέθηκε στην Σερεκανίγιε το 2019. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αναλάβει δράση κατά της χρήσης χημικών όπλων που χρησιμοποιεί η Τουρκία εναντίον του κουρδικού λαού και εναντίον όλων εκείνων που υπερασπίζονται μια ελεύθερη, δημοκρατική ζωή».

Οι διεθνιστές εθελοντές των YPG/YPJ είπαν ότι «επαφίεται σε μας να διαφυλάξουμε τη μνήμη των μαρτύρων και να μην αφήσουμε ποτέ το Κομπάνι να πέσει. Πολλοί από εμάς ακούσαμε για πρώτη φορά για τη Ροζάβα μετά την παγκόσμια κατακραυγή για το Κομπάνι. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαμαρτυρήθηκαν για την αδράνεια των δυτικών κρατών και έδειξαν αλληλεγγύη στην ηρωική αντίσταση της πόλης. Το Κομπάνι έγινε σύμβολο ελπίδας ότι ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο μπορεί να επιτύχει. Ο κόσμος πρέπει να επαναλάβει την αλληλεγγύη του ενάντια στις τρέχουσες επιθέσεις, ανεξάρτητα αν αυτές προέρχονται από τον τουρκικό (νατοϊκό) στρατό με τα χημικά του όπλα, ή από τους τζιχαντιστές του».