Μια νεαρή Ελληνίδα, η Ελευθερία Φορτουλάκη, ήταν 23 ετών όταν έγραψε ένα σύντομο σημείωμα που έλεγε: «Γιορτάζω φέτος το Νεβρόζ, αλλά είναι λίγο αργά».

Στις 24 Μαρτίου 2006, η γυναίκα με το όνομα «Ελευθερία» άναψε μια φωτιά για Νεβρόζ με το ίδιο της το σώμα. Έχασε τη ζωή της τρεις μέρες αργότερα. Η τελευταία της επιστολή ήταν η εξής:

«Η μητέρα μου πιστεύει ότι δεν αγαπώ την Ελλάδα, γι' αυτό μιλάω κουρδικά. Μητέρα αγαπητή, αγαπώ την Ελλάδα. Αυτό είναι το σπίτι μου. Αλλά αγαπώ και το Κουρδιστάν, σαν να ήταν η πατρίδα μου. Λατρεύω τα ελληνικά, αλλά αγαπώ και τα κουρδικά σαν να είναι η μητρική μου γλώσσα.

Μητέρα, αγαπητή μου μητέρα, η αδελφότητα μεταξύ των λαών είναι ωραίο πράγμα. Ο κουρδικός λαός αγωνίζεται για την αδελφότητα και την αδελφοσύνη όλων των λαών. Οι Κούρδοι θέλουν το δικαίωμά τους στη μητρική τους γλώσσα και την εκπαίδευσή τους. Θέλουν να ζήσουν σαν άνθρωποι. Γι' αυτό, μητέρα, οι δυνάμεις που χώρισαν το Κουρδιστάν στα τέσσερα σκοτώνουν Κούρδους.

Έχουμε παιδεία στα ελληνικά, έχουμε κράτος. Οι Κούρδοι όχι. Τα παιδιά μας πρέπει να μιλούν και τις δύο γλώσσες. Η μητέρα τους είναι Ελληνίδα και ο πατέρας τους Κούρδος.

Ξέρω ότι η τελική μου πράξη δεν είναι ένας καλός τρόπος να αναλάβω δράση.

Χαιρετίζω όλους τους μάρτυρες του Κουρδιστάν και της Μέσης Ανατολής. Φέτος γιορτάζω το Νεβροζ, αλλά είναι λίγο αργά. Γιορτάζω όπως και οι Zekiye Alkan, Sema Yüce, Ronahi, Berivan, Rahşan Demirel και όλοι οι άλλοι που έκαναν αγιασμένες ενέργειες. Η αποφασιστικότητά τους εξύψωσε τον κουρδικό λαό και το ίδιο το Κουρδιστάν. Έγραψαν ιστορία για τους Κούρδους.

Φιλώ τα χέρια των οικογενειών των μαρτύρων και των Μανάδων για την Ειρήνη».

Η Ελευθερία Φορτουλάκη έβαλε φωτιά στο σώμα της στον προαύλιο χώρο εκκλησίας στην Αθήνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συνθήκες απομόνωσης που επιβλήθηκαν στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Ο σύζυγός της, Σιγουάν Οτσάλ, είπε ότι η τελευταία της πράξη ήταν ενάντια στην τυραννία που υπέστησαν οι Κούρδοι.

Η αυτοπυρπόληση είναι μια αρχαία (και τραγική) παράδοση μεταξύ των Κούρδων, ιδιαίτερα των Γεζίντι. Ως έσχατη λύση, σε περιόδους σύγκρουσης οι γυναίκες έκοβαν τις πλεξούδες τους σε μια συμβολική πράξη απόγνωσης. Αν αυτό δεν λειτουργούσε, στις πιο ακραίες περιπτώσεις έκαιγαν το σώμα τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Μια προσπάθεια να αποτραπούν χειρότερα πράγματα.

Η φωτιά έχει βαθιά σημασία στον κουρδικό πολιτισμό, διαδραματίζοντας κεντρικό ρόλο ειδικά στις προ-ισλαμικές κοινότητες. Πιστεύεται ότι η ιερή φωτιά είναι καθαρτική για όλους.

Πολλοί άνθρωποι και πολλές γυναίκες μεταξύ αυτών, επέλεξαν αυτή την απόλυτη πράξη αυτοθυσίας για να διαμαρτυρηθούν για τη σύλληψη και τη φυλάκιση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν όλα αυτά τα χρόνια. Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) έχει επανειλημμένα εκδώσει εκκλήσεις συμβουλεύοντας ενάντια σε τέτοιες πρακτικές.

Το ζευγάρι είχε μαζί δύο παιδιά. Ο γιος τους Ερνέστο ήταν 23 μηνών τότε και η κόρη τους Κλάρα μόλις 13 μηνών.

«Η Ελευθερία ενδιαφέρθηκε βαθιά για τον Οτσαλάν, τον κουρδικό λαό και όσους αγωνίζονται για την ελευθερία. Παρακολούθησε κάθε εξέλιξη. Ήθελε να πάει πιο βαθιά, να δει περισσότερα, να ζήσει τα πάντα», θυμάται ο Οτσάλ.

«Κάποιοι από τους στενούς της φίλους έχασαν τη ζωή τους. Και η αιχμαλωσία του Οτσαλάν ξύπνησε μια βαθιά οργή μέσα της. Άφησε πίσω τα δύο παιδιά της για να αναλάβει μια τέτοια πράξη».

Η Ελευθερία πάντα ενδιαφερόταν για τον κουρδικό αγώνα, πριν ακόμη γνωρίσει τον Κούρδο σύζυγό της. Διάβασε και παρακολούθησε ό,τι έβρισκε και μάλιστα αποφάσισε να μάθει να μιλάει κουρδικά για να καταλάβει περισσότερα. Ήθελε τα παιδιά της να μιλούν και κουρδικά.

Η τοποθεσία για την τελική της πράξη δεν επιλέχθηκε για θρησκευτικούς λόγους, εξήγησε η Οτσάλ:

«Η φίλη της, η Ροχάτ, είχε κάνει το ίδιο πράγμα πριν από μερικά χρόνια, στην ίδια αυλή. Η Ελευθερία επηρεάστηκε επίσης σε μεγάλο βαθμό από τις ενέργειες άλλων που είχαν βάλει φωτιά στο σώμα τους τις προηγούμενες μέρες του Νεβρόζ. Είχε ατελείωτο σεβασμό για όλους στον αγώνα για ελευθερία, δεν μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη».

Η δράση της αναφέρθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης δύο εβδομάδες μετά τον θάνατό της. «Υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό», είπε ο Οτσάλ. «Πρώτον, επειδή η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στους συνωμότες στη σύλληψη του Οτσαλάν. Δεν ήθελε να πέσει σε δυσμένεια της Τουρκίας. Και δεύτερον, γιατί δεν ήθελαν ένα άτομο ελληνικής κληρονομιάς να αναλάβει μια τέτοια ενέργεια για τον Οτσαλάν. Δεν ήθελαν να γίνει γνωστή η επιρροή του Οτσαλάν. Η Ελλάδα ήθελε να κρατήσει το θέμα κρυφό, αλλά τα κουρδικά μέσα ενημέρωσης γνωστοποίησαν σε όλο τον κόσμο την πράξη της Ελευθερίας».

Τα παιδιά τους, τώρα 17 και 18 ετών, έμαθαν να μιλούν ελληνικά στο σχολείο. Στο σπίτι θα μιλούσαν μόνο κουρδικά, σύμφωνα με την τελευταία διαθήκη της Ελευθερίας.

Το Νεβρόζ έχει μια ενέργεια που φέρνει τους ανθρώπους κοντά, είπε ο Οτσάλ. «Ας ενωθούμε όλοι οι λαοί της Μεσοποταμίας αυτή την ημέρα και ας είναι φέτος η χρονιά που ανάβουμε τη φωτιά για την ελευθερία».