Στις 9 Ιανουαρίου 2013, η συνιδρύτρια του PKK (Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν) Σακινέ Τζανσίζ (Σάρα) δολοφονήθηκε από την τουρκική μυστική υπηρεσία MIT στην καρδιά του Παρισιού, μαζί με την εκπρόσωπο του KNK (Εθνικό Κογκρέσο του Κουρδιστάν) Φιντάν Ντογάν (Ροζμπίν) και την Κούρδισσα ακτιβίστρια Λεϊλά Σαϊλεμέζ (Ροναχί).

Με αφορμή την ένατη επέτειο της τριπλής δολοφονίας, η Εκτελεστική Επιτροπή του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) εξέδωσε ανακοίνωση η οποία αναφέρει τα εξής:

«Εννέα χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι συντρόφισσές μας Σακινέ Τζανσίζ (Σάρα), Φιντάν Ντογάν (Ροζμπίν) και Λεϊλά Σαϊλεμέζ (Ροναχί) δολοφονήθηκαν στο Παρίσι. Θυμόμαστε τις επαναστάτριες φίλες μας με σεβασμό και ευγνωμοσύνη και επιβεβαιώνουμε την υπόσχεσή μας να υλοποιήσουμε τον στόχο τους για ένα ελεύθερο Κουρδιστάν στη γραμμή της γυναικείας απελευθέρωσης.

Την σφαγή αυτή διέπραξε το τουρκικό αποικιακό κράτος. Ο δολοφόνος, Ομέρ Γκιουνέι Güney, ήταν πράκτορας της MIT. Η διαταγή για το αιματοχυσία στο κέντρο του Παρισιού αποφασίστηκε από την κυβέρνηση του τότε πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν. Η ΜΙΤ δεν θα μπορούσε να είχε πάρει μόνη της την απόφαση για μια τέτοια σφαγή, για την οποία το τουρκικό κράτος θα αντιμετώπιζε κατηγορίες και κυρώσεις. Σε κάθε περίπτωση, τα ονόματα 22 ηγετών του PKK που επρόκειτο να σκοτωθούν είχαν δημοσιευτεί μήνες νωρίτερα.

Η συντρόφισσα Σάρα έγινε στόχος επειδή ήταν ιδρυτικό μέλος του PKK και πρωτοπόρα του γυναικείου απελευθερωτικού κινήματος. Δέχτηκε επίσης επίθεση λόγω της ένθερμης αγάπης του κόσμου για την αντίστασή της στη φυλακή.

Το τουρκικό κράτος θεωρεί τον Ρεμπέρ Άπο (Οτσαλάν) και το PKK τον μεγαλύτερο εχθρό του. Αναπόφευκτα, αυτό θέτει όλα τα ιδρυτικά μέλη στο στόχαστρο. Η δολοφονία της συντρόφου Σάρα είναι μια πράξη εκδίκησης ενάντια στον αγώνα του κουρδικού λαού για ελευθερία. Η δολοφονία μεγάλων επαναστατριών όπως η Σακινέ Τζανσίζ, η Φιντάν Ντογάν και η Λεϊλά Σαϊλεμέζ δείχνει την απύθμενη εχθρότητα προς την ύπαρξη του κουρδικού λαού. Το πιο σημαντικό όραμα του τουρκικού κράτους είναι η καταστροφή της κουρδικής ύπαρξης. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσοι συμβάλλουν στην ενίσχυση της ύπαρξης των Κούρδων θεωρούνται οι μεγαλύτεροι εχθροί τους.

Το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος πήρε μεγάλα ρίσκα για να σκοτώσει τη Σάρα και τους φίλους της δείχνει την πλήρη έκταση του αγώνα τους. Η Σάρα εντάχθηκε στους Αποϊστές [ιδρυτική ομάδα του PKK] ως η οργή του λαού του Ντερσίμ και συνίδρυσε το PKK. Η συμμετοχή σε μια αντίσταση όπως αυτή και η ανάληψη ευθύνης για τον αγώνα κάνει πολύ ξεκάθαρη τη φύση της προσωπικότητας της Σάρα.

Αυτή η προσωπικότητα, με όλες τις ιδιαίτερες ιδιότητές της, ξέσπασε στην αντίσταση της φυλακής του Ντιγιαρμπακίρ. Ο αγώνας της Σάρας έδωσε κουράγιο σε όλους τους φίλους της στο κελί της και έγινε η μεγαλύτερη πηγή ηθικού για την αντίσταση της φυλακής. Παρά τη σφοδρή καταστολή και τα βασανιστήρια, δεν παρέκκλινε ούτε χιλιοστό από τη θέληση και τη στάση της. Καμία καταπίεση ή σκληρότητα δεν μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη θέση της. Το γεγονός αυτό φάνηκε όταν έφτυσε μπροστά στο πρόσωπο του εχθρού.

Η Σάρα συμμετείχε σε αυτόν τον αγώνα γιατί αγαπούσε τη χώρα και τον λαό της. Πάλεψε για την ελευθερία μέχρι την τελευταία πνοή της ζωής της και ήταν πάντα σε σχέση αγάπης με τους φίλους της και το κόμμα της.

Κουβαλούσε στην καρδιά και στους ώμους της τα αισθήματα των γυναικών που υπέφεραν 5.000 χρόνια στην πατριαρχία και αφιέρωσε κάθε στιγμή της ζωής της στην επιτυχία του αγώνα.

Πάντα πρωτοστάτησε στον αγώνα για την ελευθερία των γυναικών με πάθος και ενθουσιασμό. Σαν ηφαίστειο, το μαχητικό της πνεύμα υψωνόταν ενάντια στον εχθρό. Πέρασε όλη της την ύπαρξη μεταδίδοντας αγάπη και θετική ενέργεια στους γύρω της. Ακόμη και όσοι τη γνώριζαν μόνο για λίγο ένιωθαν βαθιά αγάπη και σεβασμό για εκείνη. Η Σάρα θα μνημονεύεται πάντα στον αγώνα για την ελευθερία του κουρδικού λαού και των γυναικών. Το όνομά της είναι σύμβολο αυτού του αγώνα, θα είναι πάντα αθάνατη.

Η συντρόφισσα Ροζμπίν ήταν μια ειλικρινής συντρόφισσα γεμάτη αγάπη. Αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Ευρώπη στο πλαίσιο της πολιτικής αποκουρδοποίησης των περιοχών δυτικά του Ευφράτη. Απασχολήθηκε στο διπλωματικό επίπεδο για να είναι η φωνή του κουρδικού λαού. Ήταν μία από εκείνους τους ανθρώπους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση του απελευθερωτικού αγώνα του κουρδικού λαού και της αντίστασης για την ελευθερία του Οτσαλάν. Το κενό που άφησε πίσω της γίνεται αισθητό ακόμα και σήμερα.

Η σύντροφος Ροναχί ήταν μια νεαρή φίλη η οποία κουβαλούσε στην καρδιά της τον πόνο, τη λαχτάρα και την οργή του κουρδικού λαού. Είχε επίγνωση της ιστορικής ευθύνης και ήταν πάντα αποφασισμένη να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ύπαρξη και την ελευθερία του κουρδικού λαού.

Αν και οι συντρόφισσες Σάρα, Φιντάν και Ροναχί δολοφονήθηκαν στην καρδιά του Παρισιού, η γαλλική δικαιοσύνη δεν έφερε στο εδώλιο το τουρκικό κράτος και όσους διέταξαν τη σφαγή. Η Γαλλία θυσίασε τη δικαιοσύνη για πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Ένα κράτος που αγνοεί τη δικαιοσύνη είναι ένα κράτος του οποίου οι ηθικές αξίες αποδυναμώνονται. Εάν η Γαλλία δεν διώξει τους πραγματικούς δράστες αυτής της τριπλής δολοφονίας, θα θεωρηθεί ως ένα κράτος με αδύναμο νομικό σύστημα.

Οι γαλλικές αρχές μπορούν προφανώς να παραμερίσουν το δικαστικό σώμα όταν αυτό συμφέρει τα συμφέροντά τους. Αναμένουμε από τον γαλλικό λαό και τις δημοκρατικές δυνάμεις να δείξουν τη θέση τους ως πραγματική κινητήρια δύναμη της υπόθεσης κατά των δολοφόνων και να διασφαλίσουν ότι οι δράστες θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη.

Η υπόθεση των δολοφονιών στο Παρίσι δεν είναι μόνο η δίκη των Κούρδων και των Γάλλων δημοκρατών, αλλά και των γυναικών σε όλο τον κόσμο. Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι απανταχού γυναίκες θα αναλάβουν την ευθύνη για αυτήν την υπόθεση και θα αγωνιστούν για τη δίωξη των δραστών.

Ο κουρδικός λαός δεν θα αφήσει ελεύθερους αυτούς που διέπραξαν τη σφαγή και αυτούς που την διέταξαν. Με την απελευθέρωση του Κουρδιστάν και τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, θα δοθεί η ισχυρότερη απάντηση σε αυτή τη σφαγή. Φυσικά, η τιμωρία των δολοφόνων θα παραμένει πάντα καθήκον για τον κουρδικό λαό και τις γυναίκες των Κούρδων.

Καθώς θυμόμαστε τις γυναίκες συντρόφισσες που πέθαναν στη σφαγή του Παρισιού στις 9 Ιανουαρίου 2013, βεβαιώνουμε ότι θα εκπληρώσουμε τις φιλοδοξίες τους μέσω του αγώνα μας. Υποσχόμαστε ότι θα δημιουργήσουμε το ελεύθερο Κουρδιστάν, τη δημοκρατική Τουρκία και τη δημοκρατική Μέση Ανατολή που λαχταρούσαν στον αγώνα τους για ελευθερία, τον οποίο διεξήγαγαν με μεγάλη αντίσταση και θάρρος».