Παραθέτουμε ένα απόσπασμα ομιλίας του αρχηγού του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK), Οτσαλάν, σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία έχει εισέλθει στο 98ο έτος της.

Σε συνάντηση με τους δικηγόρους του στις 14 Ιανουαρίου 2009, ο Οτσαλάν είπε ότι ο Τουρκικός Εθνικός Όρκος και η Συνθήκη της Λωζάνης θα πρέπει να αναθεωρηθούν σε κουρδικά συνέδρια.

«Η Λωζάνη ήταν ημιτελής από την άποψη των Κούρδων. Το Εθνικό Σύμφωνο ήταν ημιτελές από την άποψη των Κούρδων. Σήμερα, αυτά πρέπει να ολοκληρωθούν με την αξιοποίηση δημοκρατικών λύσεων και μεθόδων, και τα δικαιώματα των Κούρδων πρέπει να αναγνωριστούν. Ένα δημοκρατικό συνομοσπονδιακό σύστημα πρέπει να δημιουργηθεί μεταξύ των λαών της Μέσης Ανατολής. Δεν είμαι κατά των κρατών, αλλά τα υπάρχοντα κράτη πρέπει να εκδημοκρατιστούν».

Στις δηλώσεις του το 2009, ο Οτσαλάν τόνισε ότι τα έθνη-κράτη στη Μέση Ανατολή πρέπει να κυριαρχήσουν και ότι η Τουρκική Δημοκρατία πρέπει να διαποτιστεί με δημοκρατία. Για τον σκοπό αυτό πρότεινε να πραγματοποιηθούν τρεις ξεχωριστές διασκέψεις, στο Ντιγιαρμπακίρ (Amed), στην Ερμπίλ (Hewler) και τη Λωζάνη, έτσι ώστε να συζητηθεί ως προτεραιότητα μια Συνθήκη σε σχέση με το κουρδικό ζήτημα.

Παραθέτει τις «πέντε αρχές» από τις οποίες πρέπει να διέπονται τα εν λόγω συνέδρια, ως εξής:

«Η αρχή του Πολέμου και της Ειρήνης: Τι φέρνει ο πόλεμος, τι παίρνει και τι εστί πόλεμος; Τι φέρνει η ειρήνη, τι παίρνει, και ποιος κερδίζει τι από αυτήν; Πώς μπορεί να επιτευχθεί η ειρήνη; Αυτές οι ερωτήσεις πρέπει να διευκρινιστούν. Πρέπει να καθοριστούν και να εξηγηθούν στη διάσκεψη, η οποία θα αποσαφηνίσει ότι, "ο πόλεμος είναι αυτό, η ειρήνη είναι αυτό, η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί με αυτόν τον τρόπο"».

«Η αρχή της Ενότητας: Οι Κούρδοι στην Τουρκία, το Ιράν, τη Συρία και το Ιράκ συζητούν την ενότητα μεταξύ τους. Πρόκειται για την ενότητα μεταξύ των Κούρδων. Δεν πρόκειται για αμφισβήτηση των συνόρων των κρατών όπου ζουν. Οι Κούρδοι στην Τουρκία συζητούν με την Τουρκία έναν τρόπο δημοκρατικής επίλυσης των προβλημάτων τους. Οι Κούρδοι στο Ιράν συζητούν με το Ιράν τη μέθοδο μιας δημοκρατικής λύσης για τα προβλήματά τους. Ωστόσο, οι Κούρδοι στην Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία δημιουργούν επίσης σχέσεις και δεσμούς μεταξύ τους. Ο σκοπός αυτών των σχέσεων δεν είναι να αμφισβητήσουν αυτά τα κράτη, αλλά η ίδρυση του δημοκρατικού συνομοσπονδιακού συστήματος των ίδιων των Κούρδων. Η λύση εδώ δεν είναι το έθνος-κράτος, το έθνος-κράτος είναι ένα αδιέξοδο. Το Μεγάλο Κουρδιστάν δεν είναι λύση, θα μετατραπεί σε λουτρό αίματος. Ούτε το μικρό Κουρδιστάν είναι  λύση. Η λύση είναι η οργάνωση στο πλαίσιο των αρχών της δημοκρατικής συνομοσπονδίας».

«Η αρχή της δημοκρατίας: Η εφαρμογή αυτής της αρχής βασίζεται στην άρση όλων των εμποδίων στα δικαιώματα των Κούρδων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός τους για οργάνωση και πολιτική δράση. Περιλαμβάνει την άρση όλων των συνταγματικών και νομικών εμποδίων για τη μετάβαση σε δημοκρατία».

«Η αρχή των Πολιτιστικών Δικαιωμάτων: Αναγνώριση και αναζωογόνηση του πολιτισμού των Κούρδων.

Όλες αυτές οι αρχές πρέπει να αποσαφηνιστούν στο συνέδριο. Πρέπει επίσης να καθοριστεί τι σημαίνουν αυτές οι αρχές και ποια είναι τα όριά τους».