Οι Κούρδοι πρόσφυγες στο Λαύριο συμμετέχουν στην απεργία πείνας για τα δικαιώματα των φυλακισμένων και την απελευθέρωση του Οτσαλάν

Οι Κούρδοι πρόσφυγες στο Λαύριο συμμετέχουν στην απεργία πείνας για τα δικαιώματα των φυλακισμένων και την απελευθέρωση του Οτσαλάν

Οι Κούρδοι πρόσφυγες στο Λαύριο συμμετέχουν στην απεργία πείνας για τα δικαιώματα των φυλακισμένων και την απελευθέρωση του Οτσαλάν

Οι Κούρδοι πρόσφυγες στο Λαύριο συμμετέχουν στην απεργία πείνας για τα δικαιώματα των φυλακισμένων και την απελευθέρωση του Οτσαλάν

Κούρδοι κρατούμενοι στην Τουρκία διεξάγουν απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθούν τις συνθήκες φυλάκισής τους, αλλά κυρίως για να ζητήσουν να μπει οριστικό τέλος στο απάνθρωπο καθεστώς απομόνωσης που έχει επιβληθεί στο ηγέτη του Κουρδικού λαού, Οτσαλάν.

Κούρδοι ακτιβιστές διεξάγουν παράλληλες απεργίες πείνας σε Ιράκ και Ελλάδα, δείχνοντας έτσι την αλληλεγγύη τους με τους κρατούμενους στην Τουρκία και τον Ηγέτη Άπο.

Όλη αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε και εξαπλώθηκε από τις φυλακές της Τουρκίας.

Στη συνέχεια ακολούθησε ο καταυλισμός προσφύγων στο Μαχμούρ του Ιράκ και ο καταυλισμός προσφύγων στο Λαύριο της Αττικής. Οι Κούρδοι ακτιβιστές στο Λαύριο διεξάγουν εδώ και τρεις μήνες απεργία πείνας ως ένδειξη συμπαράστασης για να μπει το τέλος στο καθεστώς απομόνωσης του Οτσαλάν και για την οριστική του απελευθέρωση. Ο Οτσαλάν κρατείται εδώ 22 χρόνια σε καθεστώς απομόνωσης και στερείται  όλα τα δικαιώματα  του κρατουμένου.

Ο Νουράκ είναι πολιτικός πρόσφυγας ο οποίος διαμένει στον καταυλισμό. Όπως εξηγεί, οι πρόσφυγες στον καταυλισμό αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ωστόσο έχουν μάθει να ζουν με τη δική τους αυτό- οργάνωσή και αυτό- διαχείριση, δίχως την παραμικρή βοήθεια από την πολιτεία. Η μόνη βοήθεια που δέχονται οι πρόσφυγες στον καταυλισμό του Λαυρίου προέρχεται από κοινωνικούς φορείς εντός και εκτός συνόρων, και κυρίως από την Κουρδική ημισέληνο (τον Κουρδικό Ερυθρό Σταυρό).

Συγκεκριμένα για την απεργία πείνας, ο Νουράκ εξήγησε ότι τα αιτήματά τους είναι η βελτίωση των συνθηκών κράτησης των Κούρδων αγωνιστών στην Τουρκία και η απελευθέρωση του Οτσαλάν από τη φυλακή του Ιμραλί. Οι ακτιβιστές διεξάγουν εκ περιτροπής απεργία πείνας σε ομάδες των πέντε με έξι ατόμων οι οποίοι αλλάζουν κάθε πέντε μέρες.

«Εδώ και 20 χρόνια δεν υπάρχει τρόπος επικοινωνίας με τον Οτσαλάν», δήλωσε. «Ακόμα και η οικογένεια και οι δικηγόροι του δεν έχουν τρόπο επαφής μαζί του. Ο Άπο είναι ο Ηγέτης του λαού μας. Απαιτούμε επίσης καλύτερες και ανθρώπινες συνθήκες για όλους τους Κούρδους στην Τουρκία οι οποίοι έχουν φυλακιστεί. Συμμετέχουμε και εμείς, από το Λαύριο εδώ στην Ελλάδα, στην εκστρατεία “Ώρα για Ελευθερία”, έτσι ώστε να συμπαρασταθούμε και να ενισχύσουμε όλους τους κρατούμενους στην Τουρκία που υποφέρουν από το φασιστικό καθεστώς. Πρόκειται για πολιτικούς κρατούμενους του καθεστώτος, μεταξύ των οποίων είναι δήμαρχοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.ά.».

Το σύνθημα της εκστρατείας μας είναι «Βάζουμε τέλος στην απομόνωση - Σπάμε τον φασισμό».

Ο Νουράκ πρόσθεσε ότι ο λόγος που τους οδήγησε να υποστηρίξουν τους συντρόφους τους στην Τουρκία και το Ιράκ είναι το βαθύ αίσθημα αλληλεγγύης του Κουρδικού λαού. «Δεν ξεχνάμε ποτέ από πού καταγόμαστε. Οι καρδιές μας είναι πάντα μαζί τους. Ποτέ δεν θα τους ξεχάσουμε. Πάντα θα στεκόμαστε στο πλευρό τους και θα πολεμάμε δίπλα τους. Σήμερα διανύουμε την 109η μέρα απεργίας πείνας και συνεχίζουμε».

Στον καταυλισμό στο Λαύριο βρίσκονται κυρίως πολιτικοί πρόσφυγες, και πρόσφυγες (παιδιά και γυναίκες) από το Αφρίν και άλλες Κουρδικές περιοχές της Συρίας, οι οποίοι περιμένουν εδώ και χρόνια να εγκριθεί η έκδοση της ασυλίας τους. Πρόκειται για ανθρώπους που διώκονται για πολιτικούς λόγους από το αυταρχικό καθεστώς της Άγκυρας, και ως εκ τούτου δικαιούνται άμεση χορήγηση πολιτικής προστασίας και ασυλίας. Οι περισσότεροι επιθυμούν να συναντηθούν με τις οικογένειές τους που βρίσκονται στις λοιπές χώρες της Ευρώπης. Το ελληνικό κράτος καθυστερεί και τους κρατά εγκλωβισμένους στον καταυλισμό, ενώ κάποιοι από τους πρόσφυγες ταλαιπωρούνται εδώ και δεκαετίες λόγω αδιαφορίας ή γραφειοκρατίας. Παράλληλα ο δήμος Λαυρεωτικής έχει επιδείξει εχθρική συμπεριφορά εναντίον των προσφύγων, με περιστατικά τα οποία δυστυχώς κλιμακώθηκαν κατά την περίοδο της πανδημίας.

Σε κάθε περίπτωση, οι αγωνιστές του καταυλισμού κρατούν το χαμόγελό τους και καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να βελτιώσουν οι ίδιοι με τις δικές τους δυνάμεις την ποιότητα της ζωής τους, και κυρίως τη ζωή των παιδιών τους.

Ένας από τους πολιτικούς πρόσφυγες στον καταυλισμό είναι και ο Άμεντ. Πρόκειται για ακτιβιστή και αγωνιστή υπέρ του Κουρδικού ζητήματος από το Ντιγιαρμπακίρ. Ο Άμεντ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τουρκία, καθώς το καθεστώς τον καταδίκασε για δύο ξεχωριστές υποθέσεις με 36 και 15 χρόνια φυλάκισης αντίστοιχα. Οι κατηγορίες είχαν να κάνουν με την πολιτική του δράση υπέρ του Κουρδικού Αγώνα και των δικαιωμάτων των Κούρδων.

Πριν από τις νέες διώξεις εναντίον του, ο Άμεντ αναγκάστηκε να περάσει 28 χρόνια στις σκοτεινές τουρκικές φυλακές. Το καθεστώς τον φυλάκισε στις 12 Σεπτεμβρίου 1980, διότι βοηθούσε τους οικονομικά ασθενέστερους Κούρδους και άλλες αδύναμες κοινωνικές ομάδες του Ντιγιαρμπακίρ. Μετά την αποφυλάκισή του, εντάχθηκε ως στέλεχος στο HDP και συνέχισε να αγωνίζεται, βοηθώντας τους κυνηγημένους και τους καταπιεσμένους από το τουρκικό καθεστώς.

Σήμερα ο Άμεντ ζει αυτοεξόριστος στον καταυλισμό στο Λαύριο και βρίσκεται στο έλεος της ελληνικής πολιτείας. Ζητά το αυτονόητο και περιμένει να λάβει τα χαρτιά του για να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του στο εξωτερικό. Δεν σταματά να μάχεται και να πολεμά για τους φτωχούς, τους αδικημένους και πάντα για τον Κουρδικό Αγώνα.

«Δώσαμε μια υπόσχεση στον εαυτό μας για την ελευθερία. Μέχρι να απελευθερωθούν οι Κούρδοι δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Για όσο ζούμε. Για εμάς δεν υπάρχει ζωή δίχως την απελευθέρωση», είπε.