Αυτή την εβδομάδα, είδαμε φωτογραφίες της καταστροφή των δασών στα βουνά του Νότιου (Ιρακινού) Κουρδιστάν, από την Τουρκία. Οι εικόνες έχουν εξοργίσει τους πολιτικούς της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG) και την κυβέρνηση του Ιράκ, οι οποίοι εξέδωσαν κοινή δήλωση καταδικάζοντας την αποψίλωση των δασών, γράφοντας:

«Οι καταστροφές αποτελούν μια εχθρική στάση απέναντι σε όλους τους λαούς που ζουν στην περιοχή. Ζητούμε από την τουρκική κυβέρνηση να σταματήσει αμέσως. Καλούμε τους διεθνείς οργανισμούς και οργανισμούς, ιδίως τον ΟΗΕ, να επέμβουν το συντομότερο δυνατό».

Οι εναέριες επιθέσεις της Τουρκίας στα βουνά κατέστρεψαν οπωρώνες και αμπελώνες, καλλιέργειες, κυψέλες και ζώα - ενώ χιλιάδες στρέμματα έχουν καεί. Όπως αναφέρει η οργάνωση Christian Peacemaker Teams (CPT), «πολλές από τις εναέριες επιθέσεις της Τουρκίας και του πυροβολικού έχουν στοχεύσει άμεσα πολίτες». Δεκάδες χωριά έχουν αδειάσει καθώς οι κάτοικοί τους αναγκάζονται να τα εκκενώσουν. Ο εκπρόσωπος της CPT σημείωσε: «Ανησυχούμε πολύ ότι αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι απλώς μια επιχείρηση που θα ολοκληρωθεί σύντομα. Ανησυχούμε πολύ και φοβόμαστε ότι πρόκειται για μια προσπάθεια κατάληψης των συνόρων του Κουρδιστάν».

Σε τηλεοπτική συνέντευξη, ο Ερντογάν απείλησε για ακόμα μια φορά να επιτεθεί στο στρατόπεδο προσφύγων του Maxmour, περίπου 180 χλμ. πέρα από τα σύνορα, εντός του Ιράκ. Οι 13.000 κάτοικοι του στρατοπέδου είναι οικογένειες που διέφυγαν από την καταστροφή των χωριών τους από τη Τουρκία, κατά τη δεκαετία του 1990, όταν εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια και τη γη τους, και οργάνωσαν τον καταυλισμό, σύμφωνα με τις ιδέες του Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

Αν και το στρατόπεδο αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη, βρίσκεται υπό πολιορκία από το τουρκικό καθεστώς εδώ και σχεδόν δύο χρόνια.

Η επίθεση στα αγαπημένα βουνά του Κουρδιστάν θα ξυπνήσει τους ανθρώπους ενάντια στην τουρκική εισβολή και κατοχή. Όποιος χρειάζεται περισσότερες αποδείξεις για τις προθέσεις της Τουρκίας, μπορεί να δει τι συνέβη στον λαό των Αφρίν, Σερεκανίγιε και Γκίρε Σπι. Όλες αυτές οι περιοχές έγιναν στόχος εισβολής της Τουρκίας με το πρόσχημα ότι προστατεύουν τα σύνορά τους με τη Συρία, και τώρα οι κάτοικοι εκκαθαρίζονται και γίνονται στόχος εθνοκάθαρσης.

Το Αφρίν ήταν γνωστό για τις ελιές, τους οπωρώνες και τα δάση του. Σε τρία χρόνια της Τουρκοκρατίας, καταστράφηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο δέντρα. Πρόκειται για λεηλασία - ένα μείγμα αρπαγής, βραχυπρόθεσμης εκμετάλλευσης, και εκδικητικής καταστροφής όλων αυτών που αγαπούν οι ηττημένοι.

Η ίδια νοοτροπία λεηλασίας είναι εμφανής στο Βόρειο Κουρδιστάν - τις κουρδικές περιοχές εντός των συνόρων της Τουρκίας που το τουρκικό καθεστώς αντιμετωπίζει ως εσωτερική αποικία. Στο όρος Cudi στο Σιρνάκ, το οποίο έχει συνδεθεί με τη βιβλική ιστορία του Νώε, η κοπή δέντρων για "λόγους ασφάλειας" συνεχίζεται για ένα χρόνο και υπάρχουν ισχυρισμοί ότι 400 τόνοι ξύλου αφαιρούνται καθημερινά. Πρόκειται για σκόπιμη καταστροφή έτσι ώστε να καταστεί η περιοχή στείρη για να εκδιώξουν τους Κούρδους που επέστρεψαν στα χωριά τους, τα οποία είχαν καταστραφεί τη δεκαετία του 1990.

Παρόμοια καταστροφή συνόδευσε τις πρόσφατες στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή Lice του Αμέντ (Ντιγιαρμπακίρ), όπου τα δέντρα εξακολουθούν να ξεριζώνονται. Η καύση των δασών αποτελεί συνήθης πρακτική στο Βόρειο Κουρδιστάν, όπως εξήγησε ένας περιβαλλοντικός ακτιβιστής στο πρακτορείο ειδήσεων Firat: «Από το Cudi έως το Besta και από το Bitlis στο Ντερσίμ, τα δάση καταστρέφονται και καίγονται για μήνες… Οι κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά με τους δικά τους μέσα, αλλά αυτό συνήθως εμποδίζεται από τις αρχές».

Στο Uludere, το οποίο βρίσκεται επίσης στο Σιρνάκ, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις και οι περιορισμοί του τουρκικού στρατού αναγκάζουν τους χωρικούς να πουλήσουν τα κοπάδια τους και καταστρέφουν τους βιότοπους των μελισσών που τους παρέχουν σημαντική πηγή εισοδήματος.

Τέλος, εδώ αρκετά χρόνια, ένα τουρκικό καταφύγιο κοντά στη λίμνη Βαν, χρησιμοποιείται εκτεταμένα από την τουρκική αστυνομία για εκπαίδευση σε βόμβες αερίου, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο την άγρια ​​φύση όσο και τους κατοίκους της περιοχής.