Σύμφωνα με μία ερμηνεία, πρόκειται για τους «επιθανάτιους ρόγχους» του τυραννικού καθεστώτος της γείτονος, το οποίο επιχειρεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στη ζωή, παρά τη βαρβαρότητα και τα εγκλήματά του.

Με δεδομένη την οικονομική κατάρρευση στο εσωτερικό της Τουρκίας, και την πολιτική συσπείρωση δυνάμεων εναντίον του, ο αυταρχικός Ταγίπ Ερντογάν αναζητεί ξεκάθαρα μία πολιτική - στρατιωτική νίκη, που θα του επιτρέψει να επικρατήσει στις επικείμενες τουρκικές εκλογές το ερχόμενο έτος.

Άλλωστε ο Ερντογάν γνωρίζει πως αν ηττηθεί πολιτικά, τότε θα βρεθεί σε κίνδυνο και η ίδια του η προσωπική ασφάλεια και ελευθερία, δεδομένων των αμέτρητων σκανδάλων και της χρόνιας διαφθοράς του καθεστώτος του.

Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Τουρκίας - Ουκρανίας - Ρωσίας και ΟΗΕ για μεταφορά των ουκρανικών σιτηρών μέσω της Κωνσταντινούπολης αποτελεί μία μικρή διπλωματική νίκη, την οποία είχε μεγάλη ανάγκη η Άγκυρα. Είναι δυστυχές το γεγονός πως της επετράπη να καρπωθεί κάτι τέτοιο, μιας και ήταν η Τουρκία αυτή που μέχρι προ μηνός κατέκλεβε τα φορτία σιτηρών των Ουκρανών. Δυστυχώς δεν βρέθηκε καμία χώρα εντός της Ευρώπης να την καταγγείλει.

Ωστόσο, η εν λόγω πολιτική επιτυχία του Ερντογάν δεν είναι αρκετή, μιας και μπορεί να του αποφέρει μονάχα προσωρινά οφέλη. Αυτό που αναζητεί είναι μία συμβολική νίκη ενάντια στους διαχρονικούς εχθρούς του - τους Κούρδους και τους Έλληνες, Ελλάδας και Κύπρου.

Για τον λόγο αυτό πιέζει διακαώς τους διεθνείς δρώντες στην περιοχή, έτσι ώστε να εξασφαλίσει το «πράσινο φως» και να εισβάλει στην Συρία. Σκοπός του είναι να επιτεθεί στην Ροζάβα και να πλήξει την κουρδική αυτονομία. Με την φαιδρή πρόφαση περί «ασφαλούς ζώνης», επιδιώκει να ολοκληρώσει την εθνοκάθαρση που διαπράττουν οι τζιχαντιστές του στην ΒΑ Συρία, και να μεταφέρει στις κουρδικές περιοχές τους Σύριους πρόσφυγες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Τουρκία.

Στους σχεδιασμούς του αυτούς ο Ερντογάν βρίσκει απέναντί του την Ουάσινγκτον, την Δαμασκό αλλά και την Τεχεράνη. Για τον λόγο αυτό επικεντρώνει την διπλωματία του προς την Μόσχα, καθώς ο Πούτιν ενδέχεται να διαπραγματευτεί με τον Ερντογάν, έτσι ώστε να αποκομίσει οφέλη από την Άγκυρα, εις βάρος των «δυτικών» στο ουκρανικό μέτωπο.

Ταυτόχρονα όμως και η Γερμανία εξέφρασε την αντίθεσή της σε μία νέα τουρκική εισβολή στην Συρία. Πρόκειται για μία αλλαγή πολιτικής 180 μοιρών από το Βερολίνο, το οποίο ιδίως κατά τη διάρκεια της άκρατης φιλοτουρκικής πολιτικής της Καγκελαρίου Μέρκελ, νομιμοποιούσε και παρείχε διεθνή πολιτική κάλυψη στις γενοκτονικές επιθέσεις της Άγκυρας. Όπως διαφάνηκε όμως στην πρόσφατη συνάντηση των ΥΠΕΞ των δύο χωρών, και της αγενούς συμπεριφοράς του Τσαβούσογλου προς την Γερμανίδα ομόλογό του, Αναλένα Μπέρμποκ, η συμμετοχή των Πρασίνων στον κυβερνώντα γερμανικό συνασπισμό επηρεάζει θετικά τη στάση του Βερολίνου προσώρας.

Αυτό οφείλεται βέβαια στην παρουσία βουλευτών κουρδικής καταγωγής στο γερμανικό κοινοβούλιο με τους Πράσινους, αλλά και πολλών αντίστοιχων ψηφοφόρων του εν λόγω κόμματος. Ως εκ τούτου, τα κριτήρια είναι μεν κατά βάση πολιτικά, ωστόσο και από τη φύση τους οι Πράσινοι είναι πράγματι εναντίον του πολέμου.

Παρόμοια στάση έλαβαν και στη Γαλλία με ψήφισμά τους 100 βουλευτές, οι οποίοι αν και βρίσκονται μακριά από την περιοχή και η χώρα τους διατηρεί οικονομικά συμφέροντα με την Τουρκία, ωστόσο για ηθικούς λόγους εναντιώθηκαν στην τουρκική επιθετικότητα.

Περιμένουμε βέβαια αντίστοιχες κινήσεις από την Αθήνα. Αφενός για την ηθική διάσταση του δικαίου και της ειρήνης που ιστορικά χαρακτηρίζει την Ελλάδα, και αφετέρου διότι την ίδια στιγμή που ο Ερντογάν επιδιώκει μια μεγάλη νίκη εναντίον των Κούρδων πριν τις εκλογές του 2023, παράλληλα επιθυμεί και μια μεγάλη νίκη εις βάρος του Ελληνισμού.

Προφανώς και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Τσαβούσογλου δυσαρεστήθηκε από την δήλωση της Μπέρμποκ πως είναι αδιαμφισβήτητη η κυριαρχία των ελληνικών νησιών. Ομοίως είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο το γεγονός πως η Άγκυρα, με παράνομες άδειες του ψευδοκράτους της κατεχόμενης Κύπρου, ετοιμάζεται για νέες έρευνες του γεωτρύπανου «Αμπντουλχαμίτ Χαν» εντός της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και παράλληλα απειλεί με παρόμοιες παράνομες ενέργειες στην υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας, πιθανώς και εντός του Αυγούστου.

Συνεπώς, η Ελλάδα ορθώς επενδύει στους αμυντικούς εξοπλισμούς της. Ωστόσο υπάρχουν και σαφείς φυσικοί σύμμαχοι του Ελληνισμού στην περιοχή.

Ο Κουρδικός λαός αποτελεί άλλωστε την πρώτη γραμμή άμυνας και βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με το καθεστώς του Ερντογάν, σε Τουρκία, Συρία και Ιράκ, σημειώνοντας επιτυχίες και μεγάλα πλήγματα εναντίον του. Είναι προς το κοινό μας όφελος να συνεργαστεί ενεργά η Ελλάδα με τον αδελφικό κουρδικό λαό, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς τους ιμπεριαλιστές και να εξασφαλίσουμε την ειρήνη στην περιοχή μας.