Η απεργία πείνας κατά των παραβιάσεων των δικαιωμάτων στις φυλακές και της απομόνωσης στο Ιμραλί, συνεχίζεται για 68η ημέρα. Οι Veysi Aktaş, Ömer Hayri Konar και Hamili Yıldırım που κρατούνται στην φυλακή υψίστης ασφαλείας της νήσου, δεν επιτρέπεται να βλέπουν τις οικογένειες και τους δικηγόρους τους. Και οι 45 αιτήσεις των οικογενειών Aktaş, Yıldırım και Konar απορρίφθηκαν στις 2 Μαρτίου 2020. Οι δικηγόροι τους υπέβαλαν αίτηση στην Αρχή του Εισαγγελέα της Προύσας 145 φορές από τις 7 Αυγούστου 2019, αλλά και και αυτές οι αιτήσεις απορρίφθηκαν.

Ο Aktaş, κατάφερε να συναντηθεί πρόσωπο με πρόσωπο με την οικογένειά του μόνο στις 5 Ιουνίου, στις 12 Αυγούστου 2019 και στις 2 Μαρτίου 2020 από τη στιγμή που μεταφέρθηκε στο Ιμραλί.

Η τελευταία της επιθυμία είναι να δει τον γιο της

Η 73χρονη μητέρα του Aktaş είπε ότι η «άνευ νοήματος» απομόνωση πρέπει να σταματήσει και ότι θα πρέπει να πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στις οικογένειες να δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Η μάνα Aktaş που δεν έχει δει τον γιο της τα τελευταία έξι χρόνια είπε: "Δεν ξέρω αν είναι ζωντανός ή όχι. Η ευχή μας είναι να αρθεί η απομόνωση του Οτσαλάν και να επικρατήσει η ειρήνη. Υπάρχει κάτι καλύτερο από την ειρήνη; Η μόνη μου επιθυμία είναι να δω τον γιο μου ξανά πριν πεθάνω."

Τέλος στις παραβιάσεις των δικαιωμάτων

Η αδερφή του Aktaş, Sabiha Aslan είπε: "Το γεγονός ότι δεν βλέπουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι για εμάς σαν μαχαίρι στην καρδιά. Ξεχάσαμε τη φωνή του. Θέλουμε να δούμε τον αδερφό μου. Τουλάχιστον θα πρέπει να μπορούμε να του μιλήσουμε στο τηλέφωνο. Δεν ξέρουμε καν αν λαμβάνει τα γράμματά μας. Ανησυχούμε δέκα φορές περισσότερο τώρα με την πανδημία."

Η Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων δεν κάνει το παραμικρό

Επικρίνοντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων, η οποία επισκέπτεται στην Τουρκία αλλά δεν πηγαίνει στη φυλακή του Ιμραλί, η Aslan είπε: «Εάν η CPT έχει καθήκον όσον αφορά τα δικαιώματα και την προστασία τους, δεν έχει εκπληρώσει το καθήκον της όσον αφορά τους Κούρδους και το Ιμραλί. Δεν έχουν πράξει τίποτα το ουσιαστικό. Εάν η Επιτροπή έρθει στην Τουρκία, οφείλει να κάνει τη δουλειά της.

Αυτό το βάρος ανήκει σε όλους μας

Υπογραμμίζοντας ότι η άρση της απομόνωσης είναι καθήκον και ευθύνη όλων, η Aslan είπε: "Το βάρος των κρατουμένων είναι ήδη δυσβάσταχτο. Όλοι πρέπει να μοιραστούν αυτό το βάρος και να αναλάβουν την ευθύνη τους. Οι δημοκρατικές δυνάμεις στην Τουρκία πρέπει να υψώσουν τις φωνές τους και να λάβουν μέρος σε αυτόν τον αγώνα."