Και πάλι βρισκόμαστε στη μέση ενός κύματος από νέες καταδίκες της Τουρκίας για την καταστολή του κουρδικού πολιτικού κινήματος από το καθεστώς του Ερντογάν.

Ο εισηγητής για θέματα Τουρκίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου «καταδικάζει σθεναρά» την Τουρκία, όπως και οι «Σοσιαλιστές και Δημοκρατικοί» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζουν «έντονα», ενώ η Αριστερή Ομάδα επέλεξε να καταδικάσει «εμφατικά». Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ παρακολουθεί απλώς «στενά» τις εξελίξεις. Ωστόσο, κανένας από αυτούς δεν επιλέγει να αναφερθεί στον ελέφαντα στο δωμάτιο, και πιο συγκεκριμένα στον Ηγέτη που βρίσκεται στη φυλακή: τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

Είναι καιρός πλέον να το κάνουν.

Η μία είδηση διαδέχθηκε την άλλη αυτή την εβδομάδα. Υπήρξε η απόφαση και απέλαση από το κοινοβούλιο του βουλευτή του HDP, Ömer Faruk Gergerlioğlu, ενός από τους πιο ειλικρινείς υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα τελευταία δύο χρόνια και πρόσφατα πολύ δραστήριος εναντίον της βαθιάς ταπεινωτικής πρακτικής των σωματικών ερευνών σε αστυνομικά τμήματα και φυλακές. Υπήρξε η επίσημη έναρξη της διαδικασίας όχι μόνο για την απαγόρευση του HDP, αλλά και για την απαγόρευση σχεδόν 700 πολιτικών του HDP από την πολιτική, για πέντε χρόνια. Σε αυτά τα γεγονότα αναφέρονταν οι καταδίκες της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

Καμία καταδίκη, δεν εκφράστηκε σχετικά με την τρίτη αξιοσημείωτη είδηση της εβδομάδας: οι δικηγόροι του Οτσαλάν  ανησυχούν για την υγεία του και απαιτούν άμεση πρόσβαση στον πελάτη τους.

Ξανά απεργίες πείνας στις τουρκικές φυλακές

Δεν έχει υπάρξει επαφή με τον Οτσαλάν από την τελευταία τηλεφωνική συνομιλία που είχε τον Απρίλιο του 2020. Οι δικηγόροι τον επισκέφτηκαν για τελευταία φορά στη φυλακή του Ιμραλί τον Αύγουστο του 2019. Ανώνυμοι λογαριασμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κοινοποίησαν ανησυχητικά μηνύματα για την κατάσταση της υγείας του.

Φυσικά, οι άνθρωποι απαιτούν να γνωρίζουν σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Οτσαλάν, και για τον λόγο αυτό ξεκίνησαν απεργίες πείνας στις τουρκικές φυλακές (εδώ και τρεις μήνες τώρα) για να σπάσει αυτή η απομόνωση του Άπο, αλλά προς το παρόν δίχως αποτέλεσμα.

Ο Ερντογάν γελάει με τις διεθνείς «καταδικάσεις και ανησυχίες», καθώς επιταχύνει στο δρόμο του προς την πλήρη δικτατορία το 2023. Κάποτε είπε ότι η δημοκρατία είναι ένα τρένο που μπορείτε να αποβιβαστείτε όταν φτάσετε στον προορισμό σας. Το τρένο τώρα καταφθάνει σε μια ερημική, άγονη γη, και το 2023, στην εκατονταετή επέτειο της Τουρκίας, ο Ερντογάν θα κυβερνήσει όπως κάποτε έκανε ο Atatürk: με ένα αποτελεσματικό σύστημα ενός κόμματος όπου δεν θα γίνεται αποδεκτή καμία διαφωνία.

Το τζίνι είναι έξω από το μπουκάλι

Αλλά θα είναι το 2023 και όχι 1923. Τότε, η Κουρδική ταυτότητα δεν είχε αναπτυχθεί τόσο έντονα όσο τώρα. Και μπορείτε να ρίξετε τους Κούρδους στη φυλακή, να τους αποκλείσετε από την πολιτική, να βομβαρδίσετε Κούρδους πολίτες και το ένοπλο κίνημά τους, αλλά δεν πρόκειται να εξαφανιστούν και το τζίνι δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω στο μπουκάλι.

Οι Κούρδοι είναι μορφωμένοι, είναι περήφανοι τώρα για το ποιοι είναι, έχουν απαιτήσεις και οι απαιτήσεις τους είναι νόμιμες. Απαιτούν μια ασφαλή ζωή, απαιτούν πολιτική εκπροσώπηση, απαιτούν τη γλώσσα τους. Ακόμα και σε αυτήν την ερημική, άγονη δικτατορική γη, θα πολεμήσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Εάν οι έδρες του κοινοβουλίου είναι γι' αυτούς εκτός ορίων, εάν τα κτίρια του δήμου δεν τους είναι προσβάσιμα, εάν η ορθή δημοσιογραφία ή η παροχή νομικής εκπροσώπησης τους οδηγούν στη φυλακή, τότες οι επιλογές είναι συγκεκριμένες.

Τα βουνά θα είναι πάντα εκεί ως καταφύγιο, ως ένα μέρος που μπορούμε να είμαστε περήφανοι για το ποιοι είμαστε.

Ο Οτσαλάν δεν έχει αιώνια ζωή. Η επίλυση του κουρδικού ζητήματος είναι ευκολότερη μαζί του. Σίγουρα αυτό θα εξοργίσει τον Ερντογάν αφάνταστα, αλλά ήρθε η ώρα. Μπορεί το PKK να είναι στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων της Τουρκίας, αλλά η χώρα είναι αναγκασμένη να μιλήσει με τον ηγέτη αυτού του κινήματος, διότι είναι ο μόνος τρόπος για να ανατραπεί η κατάσταση.

Χρειαζόμαστε μια πραγματική ειρηνευτική διαδικασία, και η ΕΕ ή οποιοδήποτε άλλο θεσμικό όργανο θα πρέπει να προσφερθεί εθελοντικά ως τρίτο μέρος και να οδηγήσει το κράτος και το PKK σε μια πραγματική συμφωνία.

Μια καρδιά που χτυπά

Μη ρεαλιστικό; Ξέρετε τι δεν είναι ρεαλιστικό; Να εγκαταλείψουμε τους πολίτες της Τουρκίας, σε όλη την υπέροχη ποικιλομορφία τους, στο τρένο του Ερντογάν το οποίο οδηγεί στο πουθενά. Αντί για αυτόν τον εφιάλτη, ζητήστε μαζί αυτό που φαίνεται ως αδύνατο. Σπάστε το ταμπού και απαιτείστε την ελευθερία του Οτσαλάν. Ξέρετε πολύ καλά ότι όταν βγει από τη φυλακή, το Κουρδικό ζήτημα θα λυθεί.

Μία μέρα θα ελευθερωθεί από τη φυλακή του και είναι ζήτημα ύψιστης σημασίας να το κάνει με την καρδιά που να χτυπά. Αγωνιστείτε. Τώρα.