Η Ζαχρά Μοχαμαντί, μια Κούρδισσα δασκάλα με μεταπτυχιακό στη γεωπολιτική, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση για τον πολιτικό της ακτιβισμό και για τη διδασκαλία κουρδικών σε παιδιά.

Η 29χρονη Ζαχρά Μοχαμαντί έλαβε εισαγγελικό ειδοποιητήριο στην πόλη Σίνε, την πρωτεύουσα της επαρχίας του Κουρδιστάν, στις 28 Δεκεμβρίου, με το οποίο την ενημέρωναν ότι η πενταετής ποινή της επιβεβαιώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Ενημερώθηκε επίσης ότι είχε δέκα ημέρες για να παραδοθεί.

Η Ζαχρά είναι διευθύντρια και ιδρυτικό μέλος του Κοινωνικού-Πολιτιστικού Συλλόγου Νούτζιν, ο οποίος ιδρύθηκε το 2011 και πιστοποιήθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών του Ιράν το 2013.

Αν και θεωρητικά η διδασκαλία και η μελέτη των μειονοτικών γλωσσών επιτρέπεται στο Σύνταγμα του Ιράν, στην πράξη αυτό δεν ισχύει. Ο λόγος που η Ζαχρά και οι φίλοι της ίδρυσαν τον σύλλογο Νούτζιν ήταν για να διδάξουν τα Κουρδικά, αλλά στην πραγματικότητα αυτό ήταν τελικά που την οδήγησε στο να κατηγορηθεί και να καταδικασθεί.

Τα μέλη του συλλόγου Νούτζιν στοχεύουν να ευαισθητοποιήσουν για τα νομικά και πολιτιστικά δικαιώματα διαφορετικών εθνοτικών ομάδων στο Ιράν, συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων. Έχουν δραστηριοποιηθεί στην προώθηση της πολιτιστικής εκπαίδευσης και στη διοργάνωση μαθημάτων κουρδικής γλώσσας σε διάφορες πόλεις της περιοχής.

Η Ζαχρά ανακρίθηκε από την Οργάνωση Πληροφοριών του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) και υπέστη σκληρή μεταχείριση και βασανιστήρια.

Διατάχθηκε να παραδοθεί στις αρχές ασφαλείας εντός δέκα ημερών για να τεθεί υπό κράτηση. Έχει συμμορφωθεί οικειοθελώς με αυτό και αποχαιρέτησε τα αγαπημένα της πρόσωπα.

Ακολουθεί το τελευταίο μήνυμα της Ζαχρά Μοχαμαντί πριν οδηγηθεί στη φυλακή:

«Αγαπητοί σύντροφοι, στα τελευταία μου λόγια προς εσάς, καθώς τα συναισθήματά μου με κατακλύζουν αυτή τη στιγμή, θα ήθελα πρώτα να σας εκφράσω την εγκάρδια ευγνωμοσύνη μου για όλους σας.

Στην πραγματικότητα δεν φανταζόμουν ότι θα ήμουν εδώ σήμερα με αυτά τα έντονα συναισθήματα. Είναι μια στιγμή μεγάλης έμπνευσης για μένα που βρίσκομαι εδώ μαζί σας. Και όχι μόνο για μένα, αλλά για όλους εκείνους που αγωνίζονται για την ελευθερία της κοινότητάς μας.

Αγαπητοί φίλοι, σας διαβεβαιώνω ότι κάθε λεπτό και κάθε στιγμή που ήμουν φυλακισμένη στο παρελθόν, σκεφτόμουν τα λόγια των διάσημων ποιητών μας. Βγήκα από τη φυλακή πριν από ενάμιση χρόνο. Πάντα λέω ότι όποιος περνάει χρόνο στη φυλακή επιδεικνύει μεγαλύτερη αφοσίωση στον αγώνα και τη δράση για την ελευθερία. Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας. Σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε εδώ για τον αποχαιρετισμό μου.

Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Όταν μιλάμε με ανθρώπους άλλων χωρών για αυτό το θέμα, αναρωτιούνται αν αστειευόμαστε.

Ποτέ δεν πιστεύουν όλα αυτά τα οποία αντιμετωπίζουμε, συγκεκριμένα τη φυλάκισή μας για τη διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας.

Άλλες χώρες, άλλοι άνθρωποι, άλλα έθνη έχουν αγωνιστεί για τα διάφορα δικαιώματά τους. Αλλά εμείς εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε για το θεμελιώδες δικαίωμά μας στην εκπαίδευσή μας στη μητρική γλώσσα. Ως πρωτοπόρα ακτιβίστρια για το δικαίωμα της εκπαίδευσης στη μητρική γλώσσα, ελπίζω ότι κάποια μέρα θα μπορέσουμε να ασκήσουμε το δικαίωμά μας να εκπαιδευόμαστε στη μητρική μας γλώσσα.

Για άλλη μια φορά, εκτιμώ πραγματικά που ετοιμάσατε αυτήν την αποχαιρετιστήρια συγκέντρωση εδώ για μένα. Και θα ήθελα να παραθέσω τα εξής λόγια ως σύνθημα του αγώνα μου: «Μακάρι να πέσει λάσπη στο κεφάλι του τυράννου που φυλακίζει τον λαό του».