Η Νεκά Γκιουλό έχασε τον σύζυγό της Μουσταφά και μια νύφη της στον κουρδικό απελευθερωτικό αγώνα, ενώ ο γιος της Μαζλούμ σκοτώθηκε από ένα φονικό τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος, στο Καμισλί τον Νοέμβριο.

Στην επέτειο της δολοφονίας των Σακινέ Τζανσίζ, Φιντάν Ντογάν και Λεϊλά Σαϊλεμέζ από την τουρκική μυστική υπηρεσία MIT, στο Παρίσι στις 9 Ιανουαρίου 2013, η Νεκά Γκιουλό, μία σύγχρονη μάρτυρας από τη Ροζάβα, μίλησε για τη συνάντησή της με την συνιδρύτρια του PKK, Τζανσίζ, όταν η δεύτερη ήρθε στη Ροζάβα μετά από δώδεκα χρόνια φυλάκισής της στην Τουρκία, στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Η Γκιουλό είπε: «Ήταν μια γυναίκα από το Ντερσίμ με κόκκινα μαλλιά και δύσκολα μιλούσε κουρδικά, κυρίως μιλούσε τουρκικά. Πάνω απ' όλα δούλευε με τις γυναίκες. Την απασχολούσε περισσότερο αυτό παρά ο κουρδικός απελευθερωτικός αγώνας. Εκείνη την εποχή, εμείς φροντίζαμε τη δουλειά μας, κάναμε τις καθημερινές μας δουλειές».

«Όσο περισσότερο διαδίδονταν οι ιδέες του Οτσαλάν, τόσο περισσότερες γυναίκες συμμετείχαν στο απελευθερωτικό κίνημα. Όταν η Σακινέ Τζανσίζ ήρθε στη Ροζάβα, έδωσε δύναμη και ηθικό στις γυναίκες. Έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εκπαίδευση των γυναικών».

Η δεύτερη φορά που συνάντησε τη Σακινέ Τζανσίζ ήταν σε έναν καταυλισμό τον Δεκέμβριο του 1997, δήλωσε η Νεκά Γκιουλό η οποία συνέχισε να διηγείται: «Εκείνη την εποχή, ο Οτσαλάν είχε καλέσει σε συγκέντρωση ανθρώπους από τον λαό. Μίλησε για τη στάση των ανδρών και είπε ότι οι γυναίκες πρέπει να οργανωθούν και να λάβουν μόρφωση. Σε αυτό το πλαίσιο, ζήτησε από τη Σακινέ Τζανσίζ να γράψει ένα βιβλίο για τον αγώνα των γυναικών. Ήταν η σύντροφός του και η μαχητική σύντροφος όλων των γυναικών. Η μαχητική της ιστορία αποτελεί έμπνευση και πηγή μεγάλης δύναμης».

Η αντίσταση της Σακινέ Τζανσίζ στη φυλακή και στα βουνά είναι γνωστή, σημείωσε η Νεκά Γκιουλό και πρόσθεσε: «Συμμετείχε επίσης στις πολιτικές διεργασίες. Τίποτα δεν μπορούσε να την σταματήσει. Εκπαιδευόταν και εξελισσόταν συνεχώς.

Σήμερα, είναι μια συμβολική φιγούρα όχι μόνο για τις Κούρδισσες γυναίκες, αλλά για τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Η δολοφονία της είναι απόδειξη του φόβου του τουρκικού κράτους για τον αγώνα των Κούρδισσων γυναικών. Όσο κι αν χρειαστεί, θα συνεχίσουμε τον αγώνα της και θα εκδικηθούμε την δολοφονία της».