Σε αυτό το κλίμα εορτασμού και νίκης επί της τρομοκρατίας, ο Κουρδικός λαός αντιμετωπίζει παράλληλα μία νέα απειλή - αυτή τη φορά από την κρατική τρομοκρατία της Τουρκίας.

Εδώ και επτά μήνες το τουρκικό καθεστώς διεξάγει εγκλήματα πολέμου κατά των Κούρδων ανταρτών στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), χρησιμοποιώντας χημικά όπλα, και απαγορευμένες ουσίες, η χρήση των οποίων έχει καταδικαστεί από τους διεθνείς φορείς και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ακόμα όμως και αυτή η κτηνώδης συμπεριφορά του τουρκικού καθεστώτος, αποτελεί απόδειξη μίας ακόμα νίκης των Κούρδων επί των εισβολέων. Από τη στιγμή που οι Κούρδοι κατανίκησαν τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του Ερντογάν, και ακύρωσαν τα σχέδιά του για προώθηση στις θέσεις των ανταρτών, το τουρκικό κράτος καταφεύγει τώρα σε ύστατα και παράνομα μέσα, ακριβώς λόγω της αποτυχίας του.

Λόγω της ξεκάθαρης ήττας του, στο Γκάρε και τις λοιπές περιοχές της αμυντικής ζώνης «Medya» των Κούρδων ανταρτών, ο Ερντογάν προσπαθεί τώρα να εισβάλει στη Ροζάβα (ΒΑ Συρία), και εξαπολύει εναντίον των ανταρτών δηλητηριώδη αέρια και απαγορευμένα όπλα μαζικής καταστροφής.

Απέναντι σε αυτή την κατάφωρα παράνομη συμπεριφορά και την πολεμική πολιτική της Άγκυρας, η διεθνής κοινότητα παραμένει δυστυχώς σιωπηλή. Μία σιωπή, που όπως και τις προηγούμενες φορές, ισοδυναμεί με συνενοχή.

Αντιθέτως, οι χώρες της «Δύσης» για ακόμα μια φορά απέδειξαν τον διπρόσωπο χαρακτήρα τους. Καθώς το τουρκικό καθεστώς χρησιμοποιεί χημικά όπλα και έχει φυλακίσει χιλιάδες μέλη, και στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού (HDP) στην Τουρκία, ιδίως πολιτικούς και δημοσιογράφους, οι δυτικές χώρες αποφάσισαν να αγνοήσουν όλα τα ανωτέρω και να αναφερθούν αποκλειστικά στην υπόθεση του Οσμάν Καβαλά, ο οποίος θεωρείται ο «δικός τους» άνθρωπος στην Τουρκία.

Παράλληλα, ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζήτησε σε απόφασή του την άμεση απελευθέρωση και του Καβαλά αλλά και του Σελαχατίν Ντεμιρτάς, οι δυτικοί ηγέτες ξέχασαν να αναφερθούν στον φυλακισμένο συμπρόεδρο του HDP. Ουδείς βέβαια λόγος για την φυλακισμένη συμπρόεδρο του ίδιου κόμματος, Φιγκέν Γιουκσεκντάγκ, και τους υπόλοιπους πολιτικούς αιχμαλώτους στο τουρκικό εξπρές του μεσονυχτίου.

Χειρότερος όλων, ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβούλιο Σασσολί, ο οποίος σε ανάρτησή του στο Twitter επέμεινε να περιορίσει τα αιτήματα της Ε.Ε. στην απελευθέρωση ενός και μόνο ανθρώπου - του Καβαλά - αγνοώντας επιδεικτικά τους λοιπούς ομήρους του Ερντογάν.

Η επονείδιστη αυτή στάση των χωρών και των διεθνών οργανισμών αποτελεί μία στυγνή πολιτική αθλιότητα και παράλληλα μια απόδειξη, για το βρώμικο παιχνίδι το οποίο διεξάγουν οι ηγέτες της «Δύσης». Παράλληλα, νομιμοποιεί και ενθαρρύνει τον δικτάτορα Ερντογάν, να συνεχίσει τις πολιτικές διώξεις και το ανθρωποκυνηγητό εναντίον των Κούρδων και των λοιπών μειονοτήτων στην Τουρκία.

Παράλληλα, και όπως είναι γνωστό, η στάση των τρίτων χωρών δεν επηρεάζει μόνο την κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και την επιθετική εξωτερική πολιτική του τουρκικού καθεστώτος. Σε αυτά τα πλαίσια, ο Ερντογάν συμμετείχε προ ημερών στην συνάντηση των ηγετών του G20, επιδιώκοντας διακαώς το πράσινο φως από τον Τζο Μπάιντεν, για μία νέα επιχείρηση εισβολής στο Κουρδιστάν εντός της Συρίας. Αν και η τουρκική πλευρά  χρησιμοποίησε κάθε δυνατό μέσο, καταβάλλοντας επίπονες οικονομικές (λόμπι), διπλωματικές και πολιτικές προσπάθειες για να προσεγγίσει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ο Μπάιντεν φάνηκε ανυποχώρητος στις θέσεις του.

Συγκεκριμένα, βάσει των διαμειφθέντων, ο Αμερικανός Πρόεδρος επέμεινε στα προβλήματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία, ασκώντας έτσι ευθεία κριτική στο αυταρχικό τουρκικό καθεστώς. Παράλληλα, αρνήθηκε επί του παρόντος να εγκρίνει την νέα ιμπεριαλιστική εισβολή που επιθυμεί να εξαπολύσει ο Ερντογάν στη Συρία.

Ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο η «Δύση» είναι διατεθειμένη να σηκώσει το ανάστημά της σε ένα ανεξέλεγκτο καθεστώς, το οποίο δρα αποσταθεροποιητικά στην περιοχή, επιδεικνύοντας μία στρατοκρατική αντίληψη και μία βαρβαρότητα, η οποία υπονομεύει όχι μόνο την ασφάλεια, αλλά και τις αρχές και αξίες του πολιτισμένου κόσμου.

Σε κάθε περίπτωση, όπως και κατά την αντιμετώπιση του ISIS στο Κομπάνι, η Τουρκία θα βρει εν τέλει απέναντί της τον Κουρδικό λαό, ύστατο υπερασπιστή και ακλόνητο πρόμαχο της ελευθερίας, της ειρήνης και της ισότητας των λαών της Μεσοποταμίας.

Υ.Γ.: Όπως φημολογείται, η απουσία του Ερντογάν από την Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή στη Γλασκόβη, μία ημέρα μετά τη συνάντηση των G20, προκλήθηκε από την άρνηση των βρετανικών αρχών να εγκρίνουν το ταξίδι του Ερντογάν, λόγω της φαραωνικής του κουστωδίας. Συγκεκριμένα το αίτημά του για αυτοκινητοπομπή πενήντα αυτοκινήτων, και χιλίων σωματοφυλάκων που συνηθίζουν να τον συνοδεύουν, δεν έγινε αποδεκτό, με αποτέλεσμα ο ίδιος να αυτο-αποκλειστεί από την διάσκεψη. Εάν οι φημολογίες ευσταθούν, τότε αυτό αποτελεί μία υπενθύμιση, πως τα αυταρχικά καθεστώτα, μπορεί να στηρίζονται στους «πραιτοριανούς» τους, αλλά νομοτελειακά οδηγούνται στην περιθωριοποίηση και εν τέλει, στην απομόνωση και την κατάρρευση.