Πριν από επτά χρόνια στις 15 Σεπτεμβρίου, το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) ξεκίνησε την επίθεσή του εναντίον της κουρδικής πόλης του Κομπάνι στη βόρεια Συρία, αφού είχε καταλάβει τη Μοσούλη στο βόρειο Ιράκ χωρίς καμία αντίσταση από τα ιρακινά στρατεύματα.

Το ISIS ήταν τότε οπλισμένο με τα προηγμένα όπλα που είχε κατασχέσει, τα οποία παρείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις ένοπλες δυνάμεις του Ιράκ.

Περικυκλώνοντας γρήγορα την πόλη των 40.000 κατοίκων, το ISIS κατέλαβε 350 χωριά μέσα σε λίγες εβδομάδες και κατευθύνθηκε προς το κέντρο της πόλης που έμοιαζε ανυπεράσπιστο απέναντι στις φαινομενικά ανώτερες στρατιωτικές του δυνάμεις.

Το μόνο εμπόδιο μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους και της πόλης ήταν οι μαχητές των Μονάδων Λαϊκής Προστασίας (YPG) και των Μονάδων Προστασίας των Γυναικών (YPJ), οι οποίοι αντιμετώπισαν τα άρματα του ISIS, όλμους, πυροβόλα όπλα και εκτοξευτές ρουκετών, έχοντας μόνο ελαφριά όπλα στη διάθεσή τους.

Ο Τζεμίλ Μαζλούμ, διοικητής των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), ο οποίος πολέμησε εναντίον του ISIS και συμμετείχε στην απελευθέρωση της de facto πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους, Ράκα, τον Οκτώβριο του 2017 μετά από μάχη τριών μηνών, θυμάται ότι το Κομπάνι ήταν «σύμβολο» για την επανάσταση στη Βόρεια και Ανατολική Συρία, ή τη Ροζάβα, και αυτός ήταν ο λόγος που η πόλη έγινε στόχος του ISIS.

«Το Κομπάνι ήταν σύμβολο για εμάς. Η επανάσταση ξεκίνησε εδώ στις 19 Ιουλίου», λέει. «Η αντίσταση και η οργάνωση του λαού ξεκίνησε εδώ. Το Ισλαμικό Κράτος στόχευσε ουσιαστικά τη λαϊκή επανάσταση επιτιθέμενο στο Κομπάνι».

Ο Μαζλούμ επισημαίνει ότι λόγω της δέσμευσης και της αποφασιστικότητας του λαού, οι μαχητές των YPG και YPJ στάθηκαν στο ύψος τους όταν ξεκίνησε η επίθεση του Ισλαμικού Κράτους:

«Το Ισλαμικό Κράτος είχε περικυκλώσει πλήρως την περιοχή. Είχαν τρομοκρατήσει προηγουμένως τον κόσμο όπου κι αν πήγαιναν. Έπρεπε όλοι να διαφύγουν ή να παραδοθούν χωρίς αντίσταση. Αλλά οι άνθρωποι του Κομπάνι και οι μαχητές των YPG και YPJ δεν έφυγαν. Αντιστάθηκαν καθώς σταθεροποιούσαν συνεχώς τις θέσεις τους».

Ο Μαζλούμ τονίζει ότι καθώς η αντίσταση του Κομπάνι κέρδισε διεθνή αναγνώριση και υποστήριξη, εμφανίστηκε διεθνής αλληλεγγύη γύρω από την πόλη, και η μάχη εξελίχθηκε σε πλήρη πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους για την απελευθέρωση όλων των τμημάτων που είχε καταλάβει.

Καταλήγει αναφέροντας ότι σήμερα εξακολουθούν να βασίζονται μόνο στη δύναμη και την υποστήριξη του λαού και των μαχητών των SDF απέναντι στον συνεχιζόμενο κίνδυνο μιας αναδιοργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους.