Η συγκομιδή συνεχίζεται μέχρι να μείνουν και οι τελευταίες ελιές στα κλαδιά. Το Κομπάνι (Kobanê) είναι μια από τις περιοχές όπου η συγκομιδή της ελιάς δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Οι γυναίκες του Κομπάνι δουλεύουν σκληρά για να ολοκληρώσουν την τελευταία συγκομιδή ελιάς της χρονιάς. Οι ελιές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες κατά τη συλλογή - αυτές που προορίζονται για το τραπέζι και αυτές που θα γίνουν λάδι…

Η γεωργία είναι μια συλλογική, πειθαρχημένη και συλλογική εργασία και απαιτεί μακροχρόνια και έντονη προσπάθεια.

Η Εντλέ Μεχμούντ, μια 42χρονη γυναίκα από το χωριό Μπουμπανέ στο Κομπάνι, μιλά για την τελευταία συγκομιδή της σεζόν.

«Οι ελιές θέλουν πολλή δουλειά. Δίνεις τη ζωή σου, είναι δύσκολο», λέει, προσθέτοντας όμως ότι η όλη διαδικασία της αρέσει.

«Δεν έβρεξε αρκετά φέτος. Αν έβρεχε, θα ξεκινούσαμε νωρίτερα τον τρύγο. Ξεκινάμε μαζεύοντας τους καρπούς που έχουν γίνει μωβ, και δεν ακουμπάμε στα πράσινα», αναφέρει.

Μια άλλη αγρότισσα, η Λεϊλά Χεμαντέ από το χωριό Ζιραβικέ λέει ότι συνήθως εργάζονται συλλογικά κατά τη διάρκεια του τρύγου.

«Οι χωρικοί έρχονται να βοηθήσουν όταν τρυγάμε. Άνθρωποι που δεν έχουν δουλειά έρχονται να βοηθήσουν. Μερικές φορές φέρνουν τσάι ή καφέ. Είμαστε ευτυχισμένοι μαζί. Η φιλία και η αλληλεγγύη είναι απαραίτητες για τον άνθρωπο».

«Αυτές είναι οι ελιές μας, δουλεύουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας και αναλόγως τρυγάμε. Σε μεγάλα χωράφια προσλαμβάνουν ανθρώπους για να βοηθήσουν, αλλά αυτή είναι η γη μας και δουλεύουμε για τον εαυτό μας, έχουμε αρκετό χρόνο. Μερικές φορές ακούμε μουσική καθώς δουλεύουμε. Φτιάχνουμε και πίνουμε το τσάι μας και παίρνουμε πρωινό. Δουλεύουμε για τον εαυτό μας».