Η έκθεση οργανώθηκε από κοινού από το Δημοτικό Συμβούλιο της Σμύρνης, μια μη κυβερνητική πλατφόρμα για επαγγελματικές ενώσεις, πανεπιστήμια, συνδικαλιστικές οργανώσεις και ομάδες δικαιωμάτων, και την Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR).

Οι 72 φωτογραφίες της έκθεσης τραβήχτηκαν από 24 παιδιά από τη Συρία, 12 κορίτσια και 12 αγόρια, τα οποία πρόσφατα έλαβαν κάποια βασική εκπαίδευση στη φωτογραφία, με μια σειρά εργαστηρίων.

Ο θεμελιώδης στόχος του έργου ήταν να επιτευχθεί μια αντανάκλαση των παρατηρήσεων και των αντιλήψεων των παιδιών σχετικά με το περιβάλλον τους, μέσω των φωτογραφιών τους. Ένας άλλος στόχος ήταν να απελευθερώσουν τα παιδιά τη δημιουργικότητά τους μέσω της φωτογραφίας.

Ο Nazik Işık, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Σμύρνης είπε ότι προσπάθησαν ταυτόχρονα να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή μέσω του έργου, αλλά και να προσφέρουν στα παιδιά κάτι που ήταν στην πραγματικότητα το φυσικό τους δικαίωμα.

«Η μετανάστευση και το να είσαι μετανάστης σημαίνει να βρίσκεσαι πάντα σε ένταση, αβεβαιότητα, δύσκολες στιγμές και έλλειψη μέσων. Όμως τα παιδιά, όποιες και αν είναι οι συνθήκες, έχουν το δικαίωμα να παίξουν, να διασκεδάσουν και να έχουν πρόσβαση σε νέες ευκαιρίες».

Ένα από τα παιδιά που συμμετείχαν στο έργο εξήγησε πώς νιώθει που μεγαλώνει στην Τουρκία.

«Ήμουν πέντε χρονών όταν ήρθα εδώ. Είμαστε εδώ επτά χρόνια. Δεν γεννήθηκα εδώ, αλλά είμαι σαν Τούρκος πολίτης. Ήμουν πολύ μικρός όταν ήρθα εδώ και έχω μάθει πώς να μιλάω τούρκικα τόσο καλά τώρα που άρχισα ακόμη και να ξεχνάω λίγο τα αραβικά».

Ενώ ένα άλλο παιδί είπε ότι θα ήθελε να γίνει καλλιτέχνης ή φωτογράφος στο μέλλον, ένα άλλο στάθηκε μπροστά στη φωτογραφία που είχε τραβήξει και εξήγησε εν συντομία γιατί την τράβηξε:

«Είδα αυτό το παγώνι. Μου φαίνονται πολύ όμορφα τα παγώνια με τα κόκκινα, τα κίτρινα και τα πράσινα φτερά τους. Αυτός είναι ο λόγος που τράβηξα τη φωτογραφία».