Η Ναϊλέ Μιχάμεντ, μέλος της Οργάνωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Αφρίν, παρουσίασε την έκθεση της οργάνωσής της σχετικά με τα εγκλήματα κατά των γυναικών στο Αφρίν τους τελευταίους δύο μήνες.

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που το Αφρίν καταλήφθηκε από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και τον Εθνικό Στρατό της Συρίας. Η Ναϊλέ Μιχάμεντ υπενθύμισε ότι από το 2018 τουλάχιστον 71 γυναίκες έχουν σκοτωθεί και 82 γυναίκες έχουν βιαστεί. Δεδομένων των πληροφοριών από την τελευταία έκθεση, πρόσθεσε ότι 12 γυναίκες είχαν απαχθεί μόνο κατά τους δύο προηγούμενους μήνες.

Η αναφορά που παρουσίασε η Μιχάμεντ αναφέρει ότι τέσσερις γυναίκες έχουν σκοτωθεί, δύο από τις οποίες ήταν παιδιά και 12 γυναίκες απήχθησαν. Αυτές που σκοτώθηκαν ήταν η Εζιζέ Ιμπραχίμ (41), η Σεμιρέ Ελγουάν (3), η Φατμέ Ελγουάν (9) και μια άλλη γυναίκα της οποίας το όνομα δεν έγινε γνωστό. Αναφέρθηκαν επίσης τα ονόματα των γυναικών που απήχθησαν:

«Οι Rohat Îbo από το χωριό Kaxirê στην περιοχή Mabeta (24), Nisrîn Mihemed Weqas (30), το παιδί με το όνομα Kewkeb Elî από τη Cindirêsê, η Xeyriyê Mihemed Mûsa (40), και επίσης οι Xedîce Osa από το χωριό Qitmê στην περιοχή Şera, Asya Ehmed Heyder και Firyal Hesen Hesen (52) από το κέντρο της πόλης Αφρίν, Mûne El-Mekrûm (45) από το χωριό Dêrsiwan στην περιοχή Şera, Asya Hisên Mûsa (60) και Hevi Mihemed Elî (18) από το χωριό Qude στην περιοχή Raco».

Οι γυναίκες αποτελούν πλέον πρωταρχικοί στόχοι στο Αφρίν

Η Μιχάμεντ υπογράμμισε ότι το Αφρίν ήταν μια πόλη «ειρήνης» πριν από την επίθεση και την κατοχή και ότι οι άνθρωποι ζούσαν εκεί ειρηνικά.

Η ίδια δήλωσε ότι «Οι επιθέσεις κατά των γυναικών ξεκίνησαν ως το πρώτο πράγμα μετά την κατοχή του Αφρίν και αυτές οι επιθέσεις συνεχίζονται ακόμη».

Οικογένειες αναγκάζονται να παντρέψουν τις κόρες τους σε παιδική ηλικία για να τις σώσουν

Η Μιχάμεντ εξήγησε ότι οι γυναίκες που δεν έχουν τραπεί σε φυγή αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται στο Αφρίν ζουν με τον φόβο για τη ζωή τους ή υπό βία και ότι πολλές βασανίζονται. «Θέλουν να φύγουν όσες έμειναν στο Αφρίν. Λόγω των επιθέσεων εναντίον των γυναικών στο Αφρίν, ορισμένες οικογένειες που θέλουν να προστατεύσουν τις κόρες τους τις παντρεύονται σε παιδική ηλικία. Επιλέγουν να το κάνουν για να μην τους αφαιρέσουν τις κόρες τους ώστε να μην υποστούν σεξουαλική επίθεση ή βιασμό. Οι γυναίκες δεν είναι ελεύθερες να ζήσουν τη ζωή τους στο Αφρίν.

Η κατάσταση έχει γίνει τέτοια που οι γυναίκες δεν μπορούν να βγουν έξω από τα σπίτια τους. Βρίσκονται υπό την καταπίεση του τουρκικού κράτους και των μαχητών των ενόπλων ομάδων που υποστηρίζονται από την Τουρκία. Οι γυναίκες μπορούν να βγουν έξω μόνο με ένα αρσενικό μέλος της οικογένειάς τους». Η Μιχάμεντ είπε επίσης ότι ο στόχος της Τουρκίας και αυτών των συμμοριών ήταν να αναγκάσουν τους Κούρδους που έχουν απομείνει στο Αφρίν να φύγουν, να αλλάξουν τη δημογραφία, τον πολιτισμό και την ταυτότητα του Αφρίν και να προσαρτήσουν το Αφρίν στην Τουρκία».

Ο αγώνας για την επιστροφή

Τουλάχιστον το ήμισυ του κατά πλειοψηφία Κουρδικού πληθυσμού του Αφρίν, με πληθυσμό 300.000, εκτοπίστηκαν βίαια ως εσωτερικά εκτοπισμένοι από το Αφρίν στους πρόχειρους καταυλισμούς της Σεχμπά μετά την εισβολή της Τουρκίας στην πόλη το 2018.

Η Ναϊλέ Μιχάμεντ, είπε ότι ο σκοπός των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να φύγουν και να εγκατασταθούν σε προσφυγικούς καταυλισμούς στη Σεχμπά ήταν να επιστρέψουν στο Αφρίν.

«Οι γυναίκες έχουν οργανωθεί παντού για αυτόν τον σκοπό. Υπάρχει μεγάλη αντίσταση στη Σεχμπά με επικεφαλής γυναίκες. Κάνουν μεγάλο αγώνα για να επιστρέψουν στο Αφρίν. Σε αυτούς τους καταυλισμούς οι γυναίκες πολεμούν όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για όλες τις γυναίκες στο Αφρίν», σημείωσε.

Έκκληση σε διεθνείς οργανισμούς

Η Μιχάμεντ κάλεσε τους διεθνείς θεσμούς και είπε: «Οι οργανώσεις του νόμου, οι διεθνείς θεσμοί, οι θεσμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να προσέξουν και να προστατέψουν τις γυναίκες που καταπιέζονται στο Αφρίν. Πρέπει να σώσουν αυτές τις γυναίκες από τις προσβολές και τις επιθέσεις της Τουρκίας και των δυνάμεων υπό τον έλεγχό τους. Πρέπει να έρθουν στο Αφρίν και στους καταυλισμούς για να παρατηρήσουν τις αδικίες που υφίστανται οι γυναίκες και τα παιδιά».