Οι επιστολές που γράφτηκαν και υπέγραψαν οι Τούρκοι κρατούμενοι που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης της Τουρκίας στην περιοχή Γκάρε του Ιρακινού Κουρδιστάν, απευθύνονταν στον πρόεδρο της Τουρκίας, τον Πρόεδρο του κοινοβουλίου και τον πρόεδρο του Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) τον Σεπτέμβριο του 2019.

Οι Λαϊκές Αμυντικές Δυνάμεις (HPG) αποκάλυψαν ότι ορισμένοι από τους κρατουμένους στο στρατόπεδο συνέταξαν μια επιστολή στις 6 Σεπτεμβρίου 2019.

Οι φυλακισμένοι απαιτούν στην επιστολή τους: «Τι θα γίνει με εμάς;»

Ποιος είναι ο λόγος που δεν μας δίνεται η απαραίτητη προσοχή και δεν μας προστατεύετε; Είναι επειδή οι άνθρωποι εδώ δεν είναι δημοφιλείς στα μέσα ενημέρωσης ή επειδή δεν προέρχονται από πλούσιες οικογένειες; Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι οι Τούρκοι στρατιώτες και οι αστυνομικοί δεν προστατεύονται από τις τουρκικές αρχές εδώ και περισσότερα από τέσσερα χρόνια», ανέφερε η επιστολή.

«Για παράδειγμα, πώς ήταν τόσο εύκολο και σώθηκαν οι Τούρκοι πολίτες στο Προξενείο της Μοσούλης υπό την κατοχή της τρομοκρατικής οργάνωσης ISIS το 2014, ή πώς απελευθερώθηκαν οι πολίτες που συνελήφθησαν από τρομοκράτες στη Νιγηρία, τα μέλη του FETO στη Γκαμπόν και οι Ουκρανοί στρατιώτες που συνελήφθησαν από τη Ρωσία; Προφανώς αυτό συνέβη ως αποτέλεσμα του διαλόγου και των πρωτοβουλιών για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Ωστόσο, εδώ και χρόνια αναρωτιόμαστε πότε θα έρθει η ώρα να βοηθήσει και εμάς το κράτος μας».

Στη συνέχεια της επιστολής οι κρατούμενοι αναφέρουν: «Με την πάροδο των χρόνων, κανείς δεν μπορούσε, και ακόμη δεν μπορεί, να εγγυηθεί την ασφάλεια και την υγεία μας. Εάν ο Πρόεδρος και η Τουρκική Εθνοσυνέλευση δεν μπορούν να διασφαλίσουν την ελευθερία μας, ποιος υποτίθεται ότι πρέπει να μας προστατεύσει;».

«Είμαστε χωρισμένοι από τις οικογένειές μας για περισσότερα από τέσσερα χρόνια. Σε αυτήν την περίπτωση, τι πρέπει να κάνουμε; Σε ποιον πρέπει να απευθυνθούμε;».

«Έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε εάν έχουμε κατηγορηθεί για κάτι. Υπάρχει κάποια καταδικαστική απόφαση εναντίον μας; Θέλουμε να ξέρουμε. Το να καλείται τις οικογένειές μας να είναι υπομονετικές σημαίνει ότι καθυστερεί η επίλυση του προβλήματό μας ή ότι μας αγνοείτε τελείως. Ο διάλογος με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν μας έδωσε ελπίδα, αλλά δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Γιατί δεν αναφέρετε το αποτέλεσμα αυτών των συναντήσεων; Μετά από αυτή την προσέγγιση, οι οικογένειές μας προχώρησαν σε απεργία πείνας και πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας μπροστά από το Κοινοβούλιο ζητώντας τη διακοπή της απομόνωσης που έχει επιβληθεί στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Ο Πρόεδρος και ο Υπουργός Δικαιοσύνης είπαν ότι θα μιλήσουν με τον Abdulhamit Gül και θα μεταφέρουν τα αιτήματά μας. Κάθε πολιτικό κόμμα, σχηματισμός ή πρόσωπο που θα μας σώσει θα κερδίσει την υποστήριξη των οικογενειών και των συγγενών μας».

«Σας καλούμε να αναλάβετε την ευθύνη για τις ζωές μας».

Οι κρατούμενοι έστειλαν επίσης μια επιστολή στον πρόεδρο του CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, με την ίδια ημερομηνία. Εκεί αναφέρουν: "Το 2016, η κυρία Şenal Sarıhan, η Πρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ο αναπληρωτής σας, προέβησαν σε δήλωση σχετικά με το θέμα μας, αλλά αυτό δεν κατέστη αρκετό. Σας ζητάμε να δημοσιεύσετε την επιστολή μας και να εξηγήσετε στον κόσμο την κατάστασή μας. Σας καλούμε να αναλάβετε την ευθύνη».

Ο Σεντάτ Σόργκουν, ένας από τους κρατούμενους, απευθύνθηκε στον Ερντογάν στην επιστολή του: «Αγαπητέ Πρόεδρε, να έχετε το έλεος και την ευλογία του Θεού  εσείς και η χώρα μας. Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει, αλλά κανείς δεν έχει έρθει για εμάς… Οι ηγέτες των ανταρτών μας λένε: «Μπορούμε να σας αφήσουμε να φύγετε μόνο εάν σας ζητήσουν οι αρχές… αλλά κανείς δεν θα σας προστατεύσει εάν σας αφήσουμε να φύγετε τώρα: το κράτος θα σας σκοτώσει». Όταν ο Hakan Atilla, αναπληρωτής διευθυντής της Halk Bank, επέστρεψε στη χώρα, εσείς είχατε δηλώσει: «Ο Hakan Atilla είναι ο γιος μας, θα τον προστατεύσουμε. Τι θα γίνει με εμάς; Είμαστε και εμείς εδώ».

Οι κρατούμενοι έγραψαν επιστολές στις οικογένειές τους

Οι κρατούμενοι έγραψαν επίσης επιστολές στις οικογένειές τους. Σε αυτές τις επιστολές, οι κρατούμενοι αναφέρουν λεπτομερώς την κατάσταση, τις επιθυμίες και τις απογοητεύσεις τους. Για παράδειγμα, στην επιστολή του ο Muhammet Salih Kanca, δηλώνει: «Τα μέσα ενημέρωσης δεν φέρνουν το θέμα μας στην επικαιρότητα με κανένα τρόπο. Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό… Αλλά δημιουργεί ελπίδα για όλους εδώ, ότι εάν οι κρατικοί αξιωματούχοι κάνουν μια δήλωση για την κατάστασή μας, κάτι μπορεί να αλλάξει..».