Ο Σερμπάι Κιοκλού, ένας από τους δικηγόρους του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, του φυλακισμένου ηγέτη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), δήλωσε πως το γεγονός ότι η αυστηρή απομόνωση που επιβλήθηκε στον Οτσαλάν και σε άλλους κρατούμενους που έχουν καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, μπορεί και εξακολουθεί να ισχύει, έχει να κάνει με την πολιτική σιωπής των διεθνών οργανισμών και θεσμών.

Αναφερόμενος σε έκθεση που δημοσιεύτηκε πριν από ένα χρόνο από την Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο Κιοκλού υπογράμμισε ότι η έκθεση απαιτεί αλλαγή στην εκτέλεση των πολιτικών απομόνωσης [που αναφέρεται ευρέως στο κουρδικό κίνημα ως «καθεστώς απομόνωσης»] στην Τουρκία.

«Η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων δημοσίευσε μια έκθεση τον Αύγουστο του περασμένου έτους. Η έκθεση κάλεσε σαφώς τη διοίκηση των φυλακών να επιτρέψει άμεσα συναντήσεις με μέλη της οικογένειας και δικηγόρους και μια συνολική αλλαγή στο καθεστώς εφαρμογής των ποινών στις φυλακές. Ενώ η Τουρκία έπρεπε να εφαρμόσει την αλλαγή στην πρακτική της τον Σεπτέμβριο, έκανε ακριβώς το αντίθετο, αυξάνοντας τους περιορισμούς και επιβάλλοντας ακόμη και νέα περιοριστικά μέτρα».

«Η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης, αντί να πιέσει σχετικά με την έκθεση που η ίδια εκπόνησε, επέλεξε να μην επισκεφθεί τις φυλακές του Ιμραλί στην επόμενη επίσκεψή της τον Ιανουάριο του 2021, αποκλείοντας το θέμα από την ατζέντα της».

Υποδεικνύοντας ότι οι δικηγόροι έχουν υποβάλλει υποθέσεις όχι μόνο στα τουρκικά δικαστήρια αλλά και στην Ευρώπη, ο Κιοκλού είπε ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) δεν έχει ακόμη αποφασίσει για μια υπόθεση που κατατέθηκε το 2011:

«Η υπόθεση που καταθέσαμε το 2011 έχει μεγάλη σημασία. Εδώ πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι δικηγόροι μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν μόνο πέντε συναντήσεις στη φυλακή του Ιμραλί τα τελευταία 10 χρόνια. Στο μεταξύ, οι δικηγόροι συνελήφθησαν και κρατήθηκαν σε επιχειρήσεις βίας. Οι δεσμοί του Οτσαλάν με τον εξωτερικό κόσμο έχουν διαλυθεί εντελώς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι, είχαμε καταθέσει υπόθεση για το καθεστώς απομόνωσης στο ΕΔΑΔ από τότε. Δεν υπάρχει ακόμη απόφαση για την υπόθεση αυτή».

Υποδεικνύοντας ότι το ΕΔΑΔ συνήθως έπαιρνε απόφαση σε παρόμοιες υποθέσεις εντός μέγιστης περιόδου επτά ετών, ο Κιοκλού είπε ότι αυτή η καθυστέρηση και η κατάσταση παθητικότητας ενθάρρυναν το τουρκικό κράτος να συνεχίσει τις τρέχουσες πολιτικές του.

Τόνισε επίσης ότι το καθεστώς εκτελέσεων στο Ιμραλί είχε γίνει στην πραγματικότητα ο νέος νομικός κανόνας για άλλες περιπτώσεις επιβαρυμένης ισόβιας κάθειρξης στην Τουρκία, καθώς δεν υπήρξε καμία αποφασιστική διεθνή αντίδραση.

«Αυτό είναι το καθεστώς εκτελέσεων, το σύστημα που απαγορεύει κάθε δυνατότητα απελευθέρωσης, το οποίο ξεκίνησε να εφαρμόζεται στο Ιμραλί. Αυτό έγινε σταδιακά ο κανόνας. Ο τρέχων τουρκικός νόμος για την ποινική εκτέλεση, ο αντιτρομοκρατικός νόμος, όλοι οι νόμοι που ορίζουν τις κυρώσεις κατά της κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης, ξεκίνησαν να εφαρμόζονται ως "νόμοι του Οτσαλάν" από το 2005».