Γράφει ο Τζον Τάλλι (John Tully)

Από την απαγωγή του από την τουρκική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών στο Ναϊρόμπι το 1999, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, έχει υπομείνει σχεδόν 23 χρόνια φυλάκισης. Για μεγάλο μέρος αυτού του χρόνου ήταν έγκλειστος στο νησί Ιμραλί, στη Θάλασσα του Μαρμαρά, χωρίς καμία επαφή με την οικογένεια ή φίλους.

Οι δεσμοφύλακές του ήλπιζαν ότι κλείνοντας δυνατά τις πόρτες της φυλακής, ο κόσμος θα ξεχνούσε την ύπαρξη του Οτσαλάν. Αλλά για εκατομμύρια Κούρδους και τους υποστηρικτές τους σε όλο τον κόσμο, ο Οτσαλάν είναι ένα ζωντανό σύμβολο αντίστασης σε έναν αιώνα καταπίεσης από το τουρκικό κράτος.

Σύμφωνα με την τουρκική κυβέρνηση, ο Οτσαλάν είναι τρομοκράτης. Η αυστραλιανή κυβέρνηση συμφωνεί, κατατάσσοντας το PKK ως τρομοκρατική οργάνωση.

Η καταχώριση έγινε αρχικά το 2005 από την κυβέρνηση του Συνασπισμού Τζον Χάουαρντ μετά από επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του αυταρχικού Τούρκου ηγέτη. Έκτοτε έχει ανανεωθεί περιοδικά, μεταξύ άλλων από τις κυβερνήσεις των Εργατικών. Η καταχώριση έγινε για καθαρά καιροσκοπικούς πολιτικούς λόγους. Οι κυβερνητικές δικαιολογίες απλά δεν βγάζουν νόημα.

Το PKK δεν είναι και δεν υπήρξε ποτέ απειλή για την ασφάλεια της Αυστραλίας, ούτε για οποιαδήποτε άλλη εκτός του τουρκικού κράτους. Πολλά ευρωπαϊκά δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένου του ανώτατου βελγικού δικαστηρίου, έχουν αποφανθεί ότι το PKK δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση. Αντίθετα, είναι μέρος μιας ένοπλης σύγκρουσης με το τουρκικό κράτος.

Υπό την ηγεσία του Οτσαλάν, το PKK ξεκίνησε έναν ένοπλο αγώνα κατά του τουρκικού κράτους το 1984. Έκτοτε έχει κηρύξει αρκετές μονομερείς εκεχειρίες και, το 2013, ο Οτσαλάν αποφάσισε να συμμετάσχει στις ειρηνευτικές συνομιλίες. Συνεχίζει να υποστηρίζει μια ειρηνική λύση σε μια δυσεπίλυτη σύγκρουση.

Το PKK αρχικά ιδρύθηκε ως ορθόδοξο μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα με στόχο τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Έκτοτε ακολούθησε μια διαφορετική προσέγγιση υπό την πνευματική καθοδήγηση του Οτσαλάν. Ο Οτσαλάν υποστηρίζει ότι δεδομένης της εθνικής πολυφωνίας της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής, η λύση για την μακρόχρονη καταπίεση των Κούρδων και άλλων μη τουρκικών πληθυσμών βρίσκεται σε αυτό που αποκαλεί «δημοκρατικό συνομοσπονδισμό» - μία αυτονομία με πλήρη δικαιώματα για όλους τους λαούς.

Αυτή η μετατόπιση, ωστόσο, δεν έκανε την τουρκική κυβέρνηση να υποχωρήσει από την αποφασιστικότητά της να διατηρήσει την Τουρκία ως τον εθνικά καθαρό πολιτικό-πολιτιστικό οργανισμό που οραματίστηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ κατά την έναρξη της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923. Έκτοτε, ο κουρδικός λαός έχει υποστεί πολιτιστική και, κατά καιρούς, φυσική γενοκτονία.

Τον τελευταίο καιρό, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει εντείνει την καταστολή τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων του τουρκικού κράτους. Χιλιάδες Κούρδοι έχουν συλληφθεί και πολλοί σκοτώνονται, ιδιαίτερα μέλη του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού. Πόλεις σε κουρδικές περιοχές έχουν βομβαρδιστεί.

Ο τουρκικός στρατός έχει επίσης εισβάλει και έχει καταλάβει τις κυρίως κουρδικές περιοχές της Ροζάβα στη βορειοανατολική Συρία, εκκαθαρίζοντας εθνοτικά πόλεις και συνεργαζόμενος με ισλαμιστές τρομοκράτες, συμπεριλαμβανομένου του ISIS. Οι κουρδόφωνοι Γεζίντι πάνω από τα σύνορα στο Ιράκ έχουν επίσης γίνει στόχος τουρκικών στρατευμάτων.

Ωστόσο, οι παγκόσμιες κυβερνήσεις και πολλά από τα μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να κλείνουν τα μάτια τους από τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας της Τουρκίας.

Οι Κούρδοι έχουν ένα γνωστό ρητό ότι δεν έχουν φίλους παρά μόνο τα βουνά. Αλλά έχουν πολλούς φίλους σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των συνδικάτων, των αριστερών και πράσινων κομμάτων και άλλων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών: άνθρωποι που έχουν δει την αδικία που βαραίνει τον κουρδικό λαό και είναι αποφασισμένοι να βοηθήσουν να τερματιστεί.

Το κλειδί για την καταπολέμηση αυτής της καταπίεσης είναι να απαιτηθεί από τις κυβερνήσεις να αφαιρέσουν το PKK από τη λίστα τρομοκρατών και να ζητήσουν την άμεση απελευθέρωση του Οτσαλάν, ώστε να μπορέσει να ηγηθεί του αγώνα για ειρήνη με δικαιοσύνη για τον κουρδικό λαό στην Τουρκία και στα γειτονικά κράτη.

Η φυλακή δεν έχει λυγίσει τον Οτσαλάν, ούτε εμπόδισε τον εγκέφαλό του να λειτουργεί. Στο κελί της φυλακής του, έχει γράψει μια σειρά από πρωτότυπα βιβλία και άρθρα που ασχολούνται με πολλές πτυχές της κουρδικής ελευθερίας και της ευρύτερης ανθρώπινης χειραφέτησης.

Κεντρικό στοιχείο σε αυτό είναι η επιμονή του ότι «μια κοινωνία δεν μπορεί ποτέ να είναι ελεύθερη χωρίς την απελευθέρωση των γυναικών». Το σύνθημά του είναι ότι «πρέπει να πιστεύεις πριν από όλα ότι η επανάσταση πρέπει να έρθει, ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή».

*Ο Τζον Τάλλι είναι ιστορικός και ακτιβιστής με τους Australians For Kurdistan.