Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκαν οι προεδρικές εκλογές στην Γαλλία, κατά τις οποίες ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επανεξελέγη για δεύτερη συνεχή θητεία. Ωστόσο τα αποτελέσματα της αναμέτρησης στους δύο εκλογικούς γύρους υποδηλώνουν ουσιαστικά πολιτικά προβλήματα για την άρχουσα αστική πολιτική τάξη της Ευρώπης.

Τα μηνύματα που έστειλαν οι Γάλλοι ψηφοφόροι αποτελούν σαφή έκφραση αγανάκτησης και δυσφορίας απέναντι στην Γαλλική πολιτική ελίτ. Το πρόβλημα βέβαια δεν περιορίζεται στην Γαλλία, αλλά η στάση εν γένει των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδεικνύει πως οι πολιτικοί έχουν απομακρυνθεί από τον κόσμο. Από την κορυφή, στις Βρυξέλλες, μέχρι τα σύνορα της Ε.Ε., οι πολιτικοί απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον λαό και τις κοινωνίες τους, αθετώντας ή αδιαφορώντας για τις πολιτικές τους δεσμεύσεις και υποσχέσεις. Αυτή η αναντιστοιχία της άρχουσας ελίτ με τον κόσμο έχει οδηγήσει σε ένα διαρκώς αυξανόμενο έλλειμα δημοκρατίας.

Οι πρόσφατες γαλλικές εκλογές αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός σοβαρού δημοκρατικού ελλείμματος το οποίο όμως δεν αποτελεί μόνο φαινόμενο της Γαλλίας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης.

Η αναντιστοιχία λαού και ηγεσίας στην «Δύση» και η απαξίωση των πολιτικών από την εκλογική τους βάση έχει προκληθεί από πολλούς λόγους, ενώ σημαίνων εξ αυτών είναι η μεροληπτική στάση των δυτικών κυβερνήσεων, η οποία υποδηλώνει την ύπαρξη σκοτεινών συμφερόντων και σκοπιμοτήτων.

Απόδειξη αυτού αποτελεί η πρόσφατη καταδικαστική απόφαση για τον Οσμάν Καβαλά στην Τουρκία. Μία απόφαση την οποία έσπευσαν να καταδικάσουν οι δυτικές κυβερνήσεις και τα παραδοσιακά ΜΜΕ, επιδεικνύοντας επιλεκτική «ευαισθησία» για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς παράλληλα εθελοτυφλούν όταν στο εδώλιο και στο στόχαστρο των διώξεων βρίσκονται οι Κούρδοι πολιτικοί και αγωνιστές. Πρόκειται για μία συμπεριφορά και στάση που εκθέτει τις αρχές και τις αξίες που προπαγανδίζει η «Δύση».

Την ίδια στιγμή που οι δυτικοί εξεγείρονται για τον Καβαλά, αγνοούν επιμελώς τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος στην χώρα, του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού (HDP) που βρίσκονται παρανόμως φυλακισμένοι. Οι δυτικές κυβερνήσεις αδιαφορούν για το γεγονός πως οι  ηγέτες του HDP, Φιγκέν Γιουκσεκντάγκ και Σελαχατίν Ντεμιρτάς, του δημοκρατικότερου κόμματος στην Τουρκία, κρατούνται φυλακισμένοι αν και έχουν υπάρξει σχετικές αθωωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Δυστυχώς, παρόμοια στάση πλήρους υποστήριξης του Καβαλά και ταυτόχρονης πλήρους αδιαφορίας για τους Κούρδους πολιτικούς επέδειξαν και τα ΜΜΕ και ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας. Πραγματοποιήθηκε μάλιστα ταύτιση ελληνικών και δυτικών μέσων όσον αφορά την εν λόγω επιλεκτική αναφορά και ευαισθησία. Ωστόσο οι ευθύνες του ελληνικού πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου είναι μεγαλύτερες καθώς, λόγω της εγγύτητας και του πολιτικού ενδιαφέροντος που προκαλούν οι εξελίξεις στην Τουρκία, δεν δικαιολογούνται ούτε η άγνοια, ούτε η αδιαφορία.

Η διπροσωπία των δυτικών πολιτικών είναι προκλητική και δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για τα συμφέροντα και την ύποπτη στρατηγική τους για την περιοχή της αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.

Κορυφή του παγόβουνο αυτής της διπροσωπίας και των δύο μέτρων και δύο σταθμών που επιδεικνύει η «δύση», αποτελεί η πρόσφατη εισβολή της Τουρκίας στο ιρακινό Κουρδιστάν. Την ίδια στιγμή που ΗΠΑ, Καναδάς, Ευρώπη και Αυστραλία έχουν ορθώς συστρατευθεί για να υποστηρίξουν την Ουκρανία η οποία δέχεται μια παράνομη εισβολή, παράλληλα αγνοούν επιδεικτικά τα τουρκικά εγκλήματα και την εισβολή στο Κουρδιστάν, ξεπλένοντας, νομιμοποιώντας και ενθαρρύνοντας έτσι το επεκτατικό και βάρβαρο καθεστώς του Ερντογάν.

Παρά την αδιαφορία και σιωπηλή συνενοχή της «δύσης», η Τουρκία δεν πρόκειται να επιτύχει τους στόχους της. Όπως συνέβη πριν από μήνες κατά την εισβολή τους στο Γκάρε όπου ηττήθηκαν κατά κράτος, όπως συνέβη και σε όλες τις προηγούμενες επιθέσεις τους, έτσι και τώρα οι τούρκοι εισβολείς θα αποτύχουν και θα εκδιωχθούν από τους ηρωικούς Κούρδους αντάρτες που μάχονται δίχως ξένη υποστήριξη στα βουνά.

Δίχως να ηρωποιούνται από τα δυτικά μέσα και δίχως να εξοπλίζονται με τα πλέον εξελιγμένα οπλικά συστήματα της Ευρώπης και των ΗΠΑ, οι αντάρτες πολεμούν με αυταπάρνηση και κατανικούν το ιμπεριαλιστικό τουρκικό καθεστώς που αποτελεί ο πρώτο διδάξας των παράνομων εισβολών και κατοχών στην Ευρώπη και την Μ. Ανατολή.

Βλέποντας την ανοχή της διεθνούς κοινότητας για την παραβατικότητά του, ο Ερντογάν κλιμακώνει μάλιστα την εισβολή του εναντίον των Κούρδων, απειλώντας πλέον ανοιχτά και την πολύπαθη κοινότητα των Γεζίντι στο Σιντζάρ (Σενγκάλ). Παράλληλα, ο τουρκικός κατοχικός πόλεμος και η εισβολή συνεχίζεται αδιαλείπτως και στη Ροζάβα, καθώς πρόσφατα τα τουρκικά μαχητικά και drones βομβάρδισαν το ηρωικό και μαρτυρικό Κομπάνι αλλά και άλλες περιοχές.

Η Τουρκία, επιχειρώντας να παίξει το ρόλο του επιτήδειο ουδέτερου μεταξύ Ρωσίας και «Δύσης», φιλοδοξεί να κεφαλαιοποιήσει την διπλωματική της αναβάθμιση με το να κλιμακώσει τις διεκδικήσεις της εις βάρος των αντιπάλων της στην περιοχή - των Ελλήνων και των Κούρδων. Την ίδια στιγμή που υπάρχουν ηχηρές αντιδράσεις και καταδίκες για την εισβολή στο Κουρδιστάν από πολιτικούς και διεθνείς προσωπικότητες σε Αγγλία, Γαλλία, Σκωτία, κτλ., δεν υπάρχει η παραμικρή καταδίκη ούτε καν αναφορά από το σύνολο του ελληνικού πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια τουρκική εισβολή η οποία αν όχι άμεσα, τότε σίγουρα έμμεσα, δύναται στο μέλλον να στραφεί εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας.

Ενδυναμωμένος από τον πόλεμο στην Ουκρανία και από τον διπλωματικό ρόλο που επιχειρεί να εξασφαλίσει για τον εαυτό του, ο Ερντογάν ό,τι κάνει εναντίον του Κουρδιστάν, φιλοδοξεί να το πράξει και εναντίον του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο. Οφείλουμε όλοι να καταδικάσουμε τις πράξεις του τώρα πριν να είναι αργά.