Ο Ηγέτης Άπο απήχθη από τους διώκτες του, έχοντας προηγουμένως στοχοποιηθεί από μία διεθνή συνωμοσία στην οποία συμμετείχαν δημοσίως πολλές «δυτικές» και προοδευτικές χώρες του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.

Σε μια σκοτεινή πλεκτάνη στην οποία συμμετείχε δυστυχώς και η τότε Ελληνική κυβέρνηση, ο πρωτοπόρος αγωνιστής του Κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, αν και είχε αιτηθεί πολιτικό άσυλο, επιθυμώντας να απευθυνθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, παραδόθηκε ωστόσο με άνανδρο και απάνθρωπο τρόπο στο φασιστικό τουρκικό καθεστώς. Επρόκειτο για μία στυγνή απαγωγή και παράδοση ενός ανθρώπου στο στόμα του λύκου που τον καταδίωκε μετά μανίας, και όλα αυτά με τις ευλογίες και τη συμφωνία της διεθνούς κοινότητας.

23 χρόνια αργότερα, ο Οτσαλάν βρίσκεται φυλακισμένος και απομονωμένος στο νησί - φυλακή «Ιμραλί» της Τουρκίας.

23 χρόνια μετά, ο αήττητος «Άπο», συνεχίζει τον Κουρδικό Αγώνα, όχι απλώς ως αγωνιστής αλλά και ως πολιτικός φιλόσοφος, πρεσβεύοντας την ιδέα του για έναν «δημοκρατικό συνομοσπονδισμό», ικανό να επιφέρει ειρήνη σε όλους τους λαούς της Μεσοποταμίας και της ευρύτερης Μ. Ανατολής.

Όλα τα ανωτέρω, τα έχει επιτύχει σε πείσμα των απαγωγέων του οι οποίοι του έχουν απαγορέψει κάθε πρόσβαση με τον έξω κόσμο, ακόμα και με την οικογένεια ή τους δικηγόρους του. Η τελευταία φορά μάλιστα που κατάφερε να συναντηθεί με τον δικηγόρο του ήταν τον Ιούλιο του 2011. Πρόκειται προφανώς για κατάφωρες παραβιάσεις των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του, αλλά και όλων των σχετικών διεθνών συνθηκών και αποφάσεων των διεθνών οργανισμών, με τις «δυτικές» κυβερνήσεις της διεθνούς συνωμοσίας να κρατούν την ένοχη σιωπή τους. Και έτσι η πλεκτάνη κατά των Κούρδων συνεχίζεται.

Παρά την επονείδιστη για το ελληνικό κράτος εγκατάλειψη του Οτσαλάν και την παράδοσή του, βορά στα χέρια των Τούρκων στις 15 Φεβρουαρίου 1999, ο Κουρδικός λαός παραμένει ωστόσο και σήμερα ένας ισχυρός σύμμαχος για τον Ελληνισμό. Παρά την προδοσία και την ντροπιαστική πράξη της τότε κυβέρνησης, οι Κούρδοι βρίσκονται σταθερά στο πλευρό των Ελλήνων και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν εμπράκτως τον κοινό εχθρό των ελεύθερων λαών της περιοχής μας.

Η σημερινή μαύρη επέτειος, ας γίνει μια αφορμή μνήμης για όλους μας. Μια ηχηρή υπενθύμιση πως παρά τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες τους, και παρά τα όσα έχει διαπράξει εις βάρος του κουρδικού λαού το ελληνικό κράτος, οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να αδιαφορούν και να μην υποστηρίζουν τους Κούρδους στον κοινό μας αγώνα.

Είναι χρέος όλων μας να καταδικάσουμε όσους διχάζουν τους δύο λαούς μας, να ενωθούμε με γνώμονα την ασφάλεια και την ειρήνη, και να ενισχύσουμε αυτούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή εναντίον των ιμπεριαλιστών και των κοινών μας αντιπάλων.