Δυστυχώς, στο μέτωπο του ρωσοουκρανικού πολέμου δεν διακρίνονται θετικές εξελίξεις στον ορίζοντα. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για μία διαμάχη δίχως τέλος, η οποία όμως προκαλεί δυσάρεστες και δυσβάσταχτες επιπτώσεις για όλους.

Μία από τις πλέον σκοτεινές δυνάμεις, η οποία μάλιστα μεθοδεύει την καταστροφή του Κουρδικού και του Ελληνικού λαού, είναι και το τουρκικό καθεστώς.

Το 2023 μας έδωσε όμως ένα πολύτιμο μάθημα. Η Τουρκία, δεν είναι ο γίγαντας που θέλει να φαίνεται, αλλά το ποντίκι που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι. Τον Απρίλιο η Άγκυρα ξεκίνησε μία νέα επιχείρηση εισβολής στις περιοχές Ζαπ, Μετίνα και Αβασίν του νοτίου Κουρδιστάν (βόρειο Ιράκ), οι οποίες ελέγχονται από τους Κούρδους αντάρτες. Επρόκειτο για έναν τουρκικό πόλεμο εναντίον του Κουρδικού λαού, στοχοποιώντας μάλιστα κατοικημένες περιοχές και αμάχους.

Στον ολικό πόλεμο κατά των ανταρτών, η Τουρκία συνειδητοποίησε, μάλλον αργά, ότι έπεσε πάνω σε ένα πανίσχυρο τείχος. Μην μπορώντας να κάμψουν την αντίσταση των Κούρδων μαχητών του HPG, του στρατιωτικού τμήματος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), η Τουρκία κατέφυγε σε παράνομες και απαγορευμένες χημικές ουσίες και όπλα, γεγονός που επιβεβαίωσαν οι Κούρδοι επί του πεδίου, αλλά και ανεξάρτητοι φορείς και Τούρκοι ειδικοί.

Παρά τα χημικά όπλα και τους άκριτους βομβαρδισμούς ακόμα και εναντίον κατοικημένων περιοχών, το τουρκικό καθεστώς απέτυχε παταγωδώς και ηττήθηκε κατά κράτος. Πρόσφατα το HPG αποκάλυψε την ολοκληρωτική αποτυχία των Τούρκων στο Ιράκ, και την απόσυρσή τους από την περιοχή, έχοντας μετρήσει 2.200 θύματα ως απώλειες της τουρκικής εισβολής.

Το πλήγμα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων είναι τεράστιο, κυρίως όμως για το ηθικό του τουρκικού στρατού και το μήνυμα που στέλνεται προς πάσα κατεύθυνση, μετά την ταπεινωτική αυτή ήττα της Τουρκίας.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το τουρκικό καθεστώς δεν μπορεί να αποδεχτεί αυτόν τον διασυρμό, ιδίως ενόψει των εθνικών εκλογών στην Τουρκία, και πλέον αναζητά μετά μανίας τον επόμενο στόχο. Στο κάδρο των διεκδικήσεων βρίσκονται σταθερά η Ελλάδα και η Κύπρος, ενώ ανοιχτό παραμένει και το θέμα μιας νέας τουρκικής εισβολής στη Ροζάβα - τις κουρδικές περιοχές της βόρειας και ανατολικής Συρίας.

Πρόκειται για τρία παράλληλα σχέδια που επεξεργάζονται οι Τούρκοι επιτελείς: κατά της Ελλάδας, κατά της Κύπρου, και κατά της Ροζάβα.

Προετοιμάζοντας το έδαφος για την Ροζάβα, η Τουρκία, κατόπιν μεσολάβησης και υποδείξεως του Πούτιν, επιχειρεί να προσεγγίσει την Δαμασκό, και την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Ασάντ. Σκοπός τους είναι να καταστρέψουν τα επιτεύγματα των Κούρδων στη Συρία. Δεδομένου του ότι οι Κούρδοι έσωσαν την Συρία και το καθεστώς της Δαμασκού από την μάστιγα του ISIS, αν ο Ασάντ αποφασίσει να παίξει το παιχνίδι της Τουρκίας, αυτό θα ισοδυναμούσε με μία συμφωνία με τον διάολο.

Σε κάθε περίπτωση οι Κουρδικές αμυντικές δυνάμεις είναι προετοιμασμένες και διαθέτουν την εμπειρία να αντιμετωπίσουν τις εχθρικές κινήσεις εναντίον του Κουρδικού λαού. Μετά την απώλεια των πόλεων Αφρίν, Γκιρε Σπι και Σερεκανίγιε από την Τουρκία και τους τζιχαντιστές της, οι Κούρδοι έχουν φροντίσει να αμυνθούν κατάλληλα, έχοντας αποκτήσει τις απαραίτητες υποδομές για να αποκρούσουν τους εισβολείς.

Τέλος, εκτός των τριών μετώπων που προαναφέρθησαν, ο Ερντογάν διεξάγει παράλληλα και έναν ανορθόδοξο πόλεμο μέσω τρομοκρατών σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Το τελευταίο χτύπημα αυτού του πολέμου ήταν η δολοφονική επίθεση στο Κουρδικό Πολιτιστικό Κέντρο «Αχμέτ Καγιά» στο Παρίσι, στις 23 Δεκεμβρίου, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους οι Εμινέ Καρά, Μεχμέτ Σιρίν Αϊντίν και Αμπντουραχμάν Κιζίλ.

Δεν ήταν βέβαια τυχαίο το γεγονός πως ο βασικός στόχος της άνανδρης επίθεσης υπήρξε η ακτιβίστρια Εμινέ Καρά, μία ηγετική φυσιογνωμία του κουρδικού γυναικείου κινήματος, που πρωταγωνίστησε στον αγώνα κατά του ISIS.

Είναι αδιαμφισβήτητα ατυχής η υποτιθέμενη «διαλεύκανση» της υπόθεσης από τις γαλλικές αρχές, οι οποίες έτρεξαν εσπευσμένα να χαρακτηρίσουν την επίθεση ως «ρατσιστική» και μεμονωμένη. Πρόκειται για ύποπτες δηλώσεις οι οποίες δεν συνάδουν με την ιστορία της φιλήσυχης και αγαπητής κουρδικής κοινότητας, η οποία εδώ και 40 χρόνια που υπάρχει το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα, ποτέ δεν έχει προκαλέσει, και ποτέ δεν έχει γίνει στόχος από ρατσιστικά μορφώματα και οργανώσεις. Αντιθέτως, στοχοποιείται διαρκώς από φασιστικά καθεστώτα όπως αυτό της Τουρκίας.

Και υπάρχουν μάλιστα σαφείς ενδείξεις ότι και το τελευταίο περιστατικό στο Παρίσι, αποτελούσε μια προμελετημένη και σχεδιασμένη επίθεση κατά του κουρδικού κινήματος από το τουρκικό καθεστώς. Σε αυτό συνηγορούν η σχετική ενημέρωση των Κούρδων του Παρισίου για επικείμενη επίθεση, η απουσία και ολιγωρία της αστυνομίας, ο συμβολισμός της προηγούμενης τουρκικής επίθεσης την ίδια περίοδο, στις 9 Ιανουαρίου 2013 και πάλι στο Παρίσι, καθώς και οι επαφές με γκρίζους λύκους που πραγματοποίησε ο δράστης κατά την φυλάκισή του πριν από την επίθεση.

Πρόκειται άρα για ένα γεγονός που εκθέτει ανεπανόρθωτα την Γαλλία και που αν δεν υπάρξει πραγματική διαλεύκανση, θα ισοδυναμεί με συνενοχή της γαλλικής κυβέρνησης. Η Γαλλία έχει ηθικό χρέος να λάμψει η αλήθεια στην υπόθεση.

Τέλος αυτό που συνέβη, μιας και πρόκειται για κρατική τρομοκρατία της Τουρκίας, αποτελεί και ένα μήνυμα που πρέπει να λάβουν υπόψιν τους όλες οι χώρες. Ιδίως μάλιστα η Ελλάδα, η οποία οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεχτική, καθώς η Τουρκία δύναται να στοχοποιήσει την κουρδική κοινότητα στην χώρα μας, για να βρει το άλλοθι που επιθυμεί για προβοκάτσια, δημιουργία τεχνητής κρίσης, μέχρι και σκηνοθετημένου επεισοδίου.