Το όνομα αυτό είναι όνομα ενός λαού 2.000.000 ανθρώπων που ζει ιστορικά σε τέσσερις διαφορετικές χώρες: Συρία, Τουρκία, Ιράν και Ιράκ.

Πατρίδα αυτού του λαού είναι η Μεσοποταμία. Σ' αυτή την περιοχή ζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια, προσφέροντας πολλά στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Αυτός ο λαός και ο πολιτισμός του έχει ζωή έξι χιλιάδων χρόνων. Τον πολιτισμό αυτό δημιούργησαν οι Ασσύριοι και οι πρόγονοί τους Σουμμέριοι, Ακκάδιοι και Βαβυλώνιοι. Οι επιστήμονες τονίζουν την σημαντική προσφορά αυτού του πολιτισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Αυτός ο πλούσιος πολιτισμός προσέφερε σημαντικά στην αστρονομία, την ιατρική και τα μαθηματικά.

Ο Άγγλος αρχαιολόγος Η. Lyord που έκανε ανασκαφές την δεκαετία του '50, αποκάλυψε την βασιλική βιβλιοθήκη του Ασσουρμπανιμπάλ με 40.000 επιγραφές στην Νινευί. Οι περισσότερες εξ αυτών αφορούν επιστημονικά κείμενα σχετικά με τις πιο πάνω επιστήμες. Σκοπός του παρόντος δεν είναι η καταγραφή της ιστορίας των Ασσυρίων, αλλά η ανάδειξη της σημαντικής παρουσίας αυτού του ιστορικού λαού στην περιοχή.

Με την πτώση της Νινευί το 612 π.Χ., καταλύθηκε η Ασσυριακή αυτοκρατορία. Από τότε ως την εμφάνιση του χριστιανισμού οι Ασσύριοι υπέστησαν μεγάλη καταπίεση και υπέφεραν πολλά. Ήταν μάλιστα από τους πρώτους λαούς που ασπάστηκαν τον χριστιανισμό και για τον λόγο αυτό καταπιέστηκαν από τους Άραβες και άλλους λαούς.

Όταν τον 7^ο αιώνα οι Άραβες κατέλυσαν την Μεσοποταμία, πολλοί Ασσύριοι εξισλαμίστηκαν κατόπιν πιέσεων. Αυτή την περίοδο πυρπολήθηκαν χωριά, εκκλησίες αλλά και άνθρωποι.

Στη σύγχρονη ιστορία ο Ασσυριακός λαός έζησε τρεις μεγάλες σφαγές. Το 1843 εξοντώθηκε περίπου το 1/5 των Ασσυρίων από τους Οθωμανούς. Η δεύτερη σφαγή από τους Οθωμανούς που σήμερα είναι γνωστή ως «Χρονιά του σπαθιού», στοίχισε τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες.

Η τρίτη σφαγή πραγματοποιήθηκε το 1933, και αποκαλείται «Σφαγή του Σιμίλη». Τότε οι Ιρακινές δυνάμεις σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες Ασσύριους.

Κοινή αιτία όλων αυτών των σφαγών ήταν η εμμονή τους στον ιδιαίτερο πολιτισμό, την γλώσσα και την πίστη τους. Κοινή ήταν και η βαρβαρότητα των διωκτών τους.

Οι σφαγές αυτές δεν είναι μακρινή ιστορία, αλλά δυστυχώς συνεχίζονται και σήμερα. Μπορούμε να πούμε ότι μια τέταρτη γενοκτονία είναι ο ξεριζωμός μας από τα εδάφη μας.

Σήμερα και η φασιστική Τουρκία, το Ιράκ, η Συρία και το Ιράν πραγματοποιούν σφαγές και εκτοπίσεις.

Ενώ πριν από 10-15 χρόνια στην Τουρκία ζούσαν 100.000 Ασσύριοι, σήμερα έχουν απομείνει μόνο 6.000. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της κρατικής πολιτική βαρβαρότητας των καθεστώτων της περιοχής.

Το 1980 στη Λαχόρη του Πακιστάν, στην Διάσκεψη των Ισλαμικών κρατών, λήφθηκε η απόφαση της εξαφάνισης, μέχρι το 2000, των χριστιανικών μειονοτήτων από την Μέση Ανατολή.

Σε εφαρμογή αυτής της απόφασης η χούντα του 1980 στην Τουρκία, ψήφισε νόμο που υποχρέωνε τα παιδιά των χριστιανών Ασσυρίων να διδάσκονται Ισλαμικά θρησκευτικά, ως υποχρεωτικό μάθημα. Οι γονείς που αντέδρασαν στο να διδάσκονται τα παιδιά τους το Ισλάμ, δέχτηκαν πιέσεις με χίλιους τρόπους.

Τελικά αυτοί οι άνθρωποι αναγκάστηκαν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες να εγκαταλείψουν την χώρα. Αυτό ήταν ένα αποτέλεσμα της εφαρμογής της απόφασης της Λαχόρης.

Σήμερα βλέπουμε ξεκάθαρα ότι αυτή η απόφαση και η εφαρμογή της σήμαινε απλά: «Όσους μπορείτε σκοτώστε τους, όσους μπορείτε εξισλαμίστε τους, και όσους μπορείτε ξεριζώστε τους».

Αυτές οι σφαγές δεν είχαν στόχο μόνο τους Ασσυρίους. Αρχικά σφάχτηκαν οι Αρμένιοι, ενώ μέχρι και σήμερα συνεχίζονται οι σφαγές και τα εγκλήματα κατά των Κούρδων.

Αυτή η σωβινιστική - φασιστική μιλιταριστική πρακτική της Τουρκίας καταπιέζει και τον ίδιο τον τουρκικό λαό.

Ένα σημαντικό μέρος του Ασσυριακού λαού έχει σήμερα διασκορπιστεί στις Σκανδιναβικές χώρες, την Ευρώπη και άλλα μέρη του κόσμου.

Οι Ασσύριος λαός και οι οργανώσεις του πιστεύουν στα ανθρώπινα δικαιώματα και στη δημοκρατία. Όμως είναι λίγοι και δεν έχουν την δύναμη να υψώσουν την φωνή τους.

Αναμένουν και αποζητούν αλληλεγγύη και υποστήριξη από τις δημοκρατικές χώρες και τους λαούς του κόσμου. Αλληλεγγύη σημαίνει αντίσταση κατά του τουρκικού φασισμού.

Οι δημοκρατικές χώρες δεν πρέπει να παραμένουν σιωπηλές αλλά οφείλουν να προσφέρουν την έμπρακτη υποστήριξή τους στους Ασσύριους, τους Αρμένιους και τους Κούρδους.

Αυτή είναι η απαίτηση των Ασσύριων, έτσι ώστε να εδραιωθεί στην Μεσοποταμία η δημοκρατία και να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτό θα επιτευχθεί μόνο αν ο πολιτισμένο κόσμος πιέζει διαρκώς και κρατά υπόλογο το φασιστικό τουρκικό κράτος.