Η 28χρονη φυλακισμένη Γκαριμπέ Γκεζέρ βρέθηκε νεκρή στο κελί της απομόνωσης, στις γυναικείες φυλακές υψίστης ασφαλείας Καντιρά, στις 9 Δεκεμβρίου. Μετά τη φυλάκισή της για τρομοκρατία, η Γκαριμπέ κακοποιείτο σωματικά και σεξουαλικά από φρουρούς επί σειρά μηνών πριν από το θάνατό της.

Το νεκρό σώμα της Γκαριμπέ μεταφέρθηκε στο Ιατροδικαστικό Ίδρυμα του Κοτζαελί και διενεργήθηκε νεκροψία-νεκροτομή χωρίς να ενημερωθούν οι δικηγόροι της. Στη συνέχεια, το νεκρό σώμα της μεταφέρθηκε στη γενέτειρά της, Μαρντίν, στη νοτιοανατολική Τουρκία. Η άδεια για νεκρική ακολουθία που ζητήθηκε από τον δήμο δεν δόθηκε από τις αρμόδιες αρχές, οι οποίες προσπάθησαν να αποτρέψουν τη συμμετοχή των αγαπημένων της προσώπων στην κηδεία της.

Παράλληλα, το προσωπικό ημερολόγιο της Γκαριμπέ Γκεζέρ είδε το φως της δημοσιότητας. Η αδικοχαμένη κοπέλα έγραφε στο ημερολόγιό της ενώ ήταν στη φυλακή και πολλά από τα γραπτά της ήταν για τον αδελφό της Μπιλάλ Γκεζέρ, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2014 κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων για το Κομπάνι. Το ημερολόγιο αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα της Γκαριμπέ για τον χαμένο αδερφό της και τη λαχτάρα της για την πατρίδα της.

«Εγώ επαναστάτησα ενάντια στις εντολές. Όταν κάποιος προσπάθησε να με περιορίσει, έκανα το αντίθετο… οι εξεγέρσεις του δρόμου είναι μεγάλες, αλλά οι εξεγέρσεις στα βουνά είναι ακόμη μεγαλύτερες».

«Αγαπημένε μου αδελφέ,

Το χαμόγελό σου ήταν τόσο όμορφο. Ο χρόνος σταματά όταν χαμογελάς. Ζω με το χαμόγελό σου. (31.07.2017 Φυλακή Σακράν).

Όλες οι γυναίκες στη φυλακή είναι τόσο όμορφες. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι θέλουν να σκοτώνουν όμορφα πράγματα… (2017).

Η δίωξη κατά του κουρδικού λαού πρέπει να σταματήσει. Ας μην υπάρχουν πληγωμένες ψυχές και ας μην υπάρχουν πια πόνοι σαν αυτούς που υπέστη ο κουρδικός λαός. Όλες οι φυλές της γης πρέπει να είναι ελεύθερες. Ας υπάρχει αγάπη, σεβασμός και ειρήνη. (24.03.2017 Φυλακή Σακράν).

Ανυπομονώ να σας δώσω τα καλά νέα για τη νίκη μας. Το 2018 θα είναι η χρονιά των νικών μας. «Ο πόλεμος τελείωσε, κερδίσαμε» (01.01.2018).

Γνώρισέ με! Έχω μεγάλη λαχτάρα για τα βουνά, λαχτάρα για τη φύση, λαχτάρα για την αγάπη του Κουρδιστάν. Είμαι η αδερφή του μάρτυρα Μπιλάλ.

Σου είπα ότι δεν νιώθω τους τοίχους. Αυτό δεν μοιάζει με τα άλλα συναισθήματα. Ήταν λες και οι τοίχοι χάθηκαν ή άνοιξαν σαν πόρτα. Βλέπω τα πάντα στο σύμπαν. Νιώθω τα θαύματα στον κόσμο. Δεν ένιωθα έτσι πριν. Τώρα βλέπω και νιώθω… (05.12.2019-Φυλακές Ταρσού).

Φοβόμουν τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ακόμα και τους δρόμους που ζω. Ωστόσο, επαναστάτησα ενάντια στις διαταγές. Όταν κάποιος προσπάθησε να με περιορίσει, έκανα το αντίθετο… Οι εξεγέρσεις στους δρόμους είναι μεγάλες. Στα βουνά είναι ακόμα μεγαλύτερες. Το να είσαι Κούρδος, να είσαι γυναίκα σε αυτή τη χώρα… (08.12.2019-Φυλακή Ταρσού)

Είμαι τόσο θυμωμένη τον τελευταίο καιρό. Θυμώνω πολύ με τις ειδήσεις στα μέσα ενημέρωσης και τις αδικίες που διαβάζω. Η Μέση Ανατολή έχει μετατραπεί σε μια γιγάντια εμπόλεμη ζώνη. Το πρόβλημα ούτε διαλύεται ούτε τελειώνει. Ο πόλεμος στη Ροζάβα συνεχίζεται εδώ και εννέα χρόνια. Όταν σκεφτόμαστε την Τουρκία, ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς και οι άλλοι βουλευτές βρίσκονται στη φυλακή. Τα μέσα ενημέρωσης δεν μιλούν για το Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού (HDP). Μας σκοτώνουν εύκολα στη φυλακή και έξω. Ακόμα κι αν μας σκοτώσουν, πάλι μας κατηγορούν… (04.01.2020-Φυλακές Ταρσού).

Ο Θεός είπε στους προφήτες «διαβάστε». Αλλά η θεά είπε σε εμάς τις γυναίκες «γράψτε». Κι όμως, η ιστορία της θεάς έχει χαθεί… Γιατί; (Φυλακή Ταρσού)

Ορισμένοι τύποι θανάτου είναι τρομακτικοί για εμάς ως γυναίκες που αγωνιζόμαστε. Το θέμα δεν είναι ο θάνατος αλλά ο τρόπος με τον οποίο η αντρική νοοτροπία επιλέγει το είδος του θανάτου. Αυτός είναι ο φόβος μας. Αλλά επαναστατούμε ενάντια στον φόβο και συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε. Ο λόγος της εξέγερσής μας είναι ενάντια στο να είμαστε σκλάβοι της τοξικής αρρενωπότητας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι γυναίκες θα ηγηθούν της ανοικοδόμησης του σοσιαλισμού. (2020-Φυλακή Ταρσού)».