Με τη δημοκρατία να δέχεται επίθεση σε ολόκληρο τον κόσμο, η μακρά βάναυση καταστολή του μοναδικού κόμματος που αντιτίθεται στον τουρκικό εθνικισμό, μπορεί να διαφύγει από τις πολιτικές αναλύσεις.

Ωσόσο είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για πάνω από ογδόντα εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στη χώρα, για το μέλλον της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και για την ίδια τη δημοκρατία. Κάθε επίθεση κατά της δημοκρατίας σε ένα μέρος του κόσμου παρέχει υποστήριξη στους εχθρούς της οπουδήποτε αλλού. Αυτή η επιστολή είναι μια πρόσκληση προς όλους τους πολιτικούς που ισχυρίζονται ότι ενδιαφέρονται για τη δημοκρατία. Τους ζητά να προσφέρουν την υποστήριξή τους στο Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP), στον ολοένα και πιο απελπισμένο αγώνα για τη διάσωση τυχόν υπολειμμάτων δημοκρατίας στην Τουρκία και κάθε ελπίδας για μια ειρηνική λύση στο κουρδικό ζήτημα.

Εάν ζείτε στην Τουρκία, ή είστε Κούρδος, η κάθε μέρα σας φέρνει πικρά νέα, αλλά οι πρόσφατες εξελίξεις ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Η επίθεση ξεκίνησε όταν το τουρκικό κοινοβούλιο συμφώνησε να απομακρύνει τον βουλευτή του HDP Ömer Faruk Gergerlioğlu από την εκλεγμένη του θέση και να επιτρέψειτη φυλάκισή του. Το επίσημο «έγκλημά» του συνίστατο στο να κοινοποιήσει ένα tweet ζητώντας ειρήνη, αλλά, ως αφοσιωμένος ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είχε μπει εδώ και πολύ καιρό στο στόχαστρο της κυβέρνησης.

Στη συνέχεια, λίγο αργότερα, καθώς ο Gergerlioğlu και άλλοι βουλευτές του HDP ξεκίνησαν διαμαρτυρία στο Κοινοβούλιο για να αντισταθούν στη φυλάκισή του, ενημερώθηκαν ότι ο Γενικός Εισαγγελέας του Ακυρωτικού Δικαστηρίου υπέβαλε αγωγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο για το κλείσιμο του HDP, και για να απαγορευτεί σε 687 μέλη του HDP να συμμετάσχουν σε πολιτικές δραστηριότητες για πέντε χρόνια.

Καθώς δεν υπάρχει ουσιαστικός διαχωρισμός μεταξύ κυβέρνησης και δικαστικού σώματος στην Τουρκία, οι προοπτικές δεν είναι καλές.

Η απαγόρευση του HDP υπήρξε εδώ και πολύ καιρό απαίτηση των ακροδεξιών συμμάχων του ΑΚΡ, του Εθνικιστικού Κινήματος (MHP). Η οξύτητατη επίθεσης στο HDP είναι αποτέλεσμα όχι κυβερνητικής δύναμης, αλλά αδυναμίας. Στις τελευταίες τοπικές εκλογές, το AKP έχασε τον έλεγχο των μεγάλων πόλεων και οι οικονομικές δυσκολίες (που προηγήθηκαν αλλά ενισχύθηκαν από την πανδημία), δημιούργησαν αβεβαιότητα και υψηλό πληθωρισμό, στερώντας του έτσι τη λαϊκή υποστήριξη. Τώρα καταφεύγουν σε δόλιες μεθόδους μιας και δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στην εκλογική νίκη με δίκαια δημοκρατικά μέσα.

Η απόλυτη απαγόρευση θα ήταν το αποκορύφωμα των κλιμακούμενων και καταπιεστικών επιθέσεων στο HDP, ιδίως επειδή τόλμησε να σπάσει το όριο του 10% των ψηφοφορών, αποστερώντας από το AKP την αυτοδυναμία στις εκλογές του Ιουνίου 2015.

Σήμερα, χιλιάδες μέλη του HDP βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα, συμπεριλαμβανομένων βουλευτών, δημάρχων και των πρώην συμπροέδρων, Σελαχατίν Ντεμιρτάς και Φιγκέν Γιουκσεκντάγκ. Οι δυο τους, μαζί με 106 άλλα κορυφαία μέλη του HDP, αντιμετωπίζουν κατηγορίες επειδή κάλεσαν τους πολίτες να διαμαρτυρηθούν κατά της πολιορκίας του ISIS στο Κομπάνι, το 2014 και κατά της άρνησης της τουρκικής κυβέρνησης να δράσει κατά του ISIS ή να επιτρέψει στους Κούρδους να περάσουν τα σύνορα στη Συρία για να υποστηρίξουν την άμυνα της πόλης.

Η πρόσφατη ανακοίνωση του Ερντογάν για ένα Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, προσβάλλει τη νοημοσύνη όσων ελπίζει να πείσει.

Το HDP είναι η συνείδηση ​​της Τουρκίας. Τα εκλεγμένα μέλη τους αντιπροσωπεύουν εκατομμύρια ψηφοφόρους. Αποτέλεσαν τη μόνη κοινοβουλευτική αντίδραση στους επιθετικούς πολέμους της Τουρκίας και φέρνουν τις ελπίδες όλων εκείνων που καταπιέζονται από το ισχύον σύστημα, ιδίως των γυναικών και των εθνοτικών μειονοτήτων. Φέρνουν επίσης τις ελπίδες για μια ειρηνική λύση στο κουρδικό ζήτημα. Η τουρκική κυβέρνηση αρνείται να κάνει διάκριση μεταξύ του HDP, το οποίο ενεργεί σύμφωνα με τους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, και των ανταρτών του ΡΚΚ, που θεωρούν θανάσιμο εχθρό. Ωστόσο το καθεστώς, κλείνοντας κάθε δυνατότητα για τους Κούρδους να εξασφαλίσουν τα δικαιώματά τους μέσω δημοκρατικών και ειρηνικών μέσων, ενεργεί επί της ουσίας ως στρατολογητής για το PKK.

Παρόλο που το ίδιο το PKK έχει αποδείξει επανειλημμένα την προθυμία του για την εύρεση μιας ειρηνικής λύσης, αυτό απαιτεί αντίστοιχη προθυμία διαπραγμάτευσης από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά αυτή η κυβέρνηση κατανοεί μόνο τη γλώσσα του πολέμου.

Η τουρκική κυβέρνηση μπόρεσε να ενεργήσει τόσο αυθαίρετα και σφετεριστικά γιατί μέχρι τώρα έχει υποστεί μηδαμινές συνέπειες για τις παραβιάσεις των διεθνώς αποδεκτών κανόνων που διαπράττει. Ωστόσο το καθεστώς του ΑΚΡ δεν είναι άτρωτο. Ο Ερντογάν αναγκάστηκε να περιορίσει την αντιευρωπαϊκή ρητορική του και έχει προβεί σε ανακοινώσεις σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, διότι οι διεθνείς σχέσεις μπορούν και πράγματι του ασκούν πίεση, ειδικά οι σχέσεις με τους μεγαλύτερους οικονομικούς εταίρους της Τουρκίας. Αυτό ισχύει ειδικά τώρα, που η οικονομία της Τουρκίας είναι σαφώς ασταθής.

Ενώ ορισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί φαίνεται να ξυπνούν για ό,τι συμβαίνει, και η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει δηλώσει ότι «παρακολουθεί» τις ενέργειες της Τουρκίας, απέχουμε ακόμη πολύ από τον θυμό και την ισχυρή δράση που αξίζουν αυτά τα γεγονότα και οι πράξεις του Ερντογάν.

Το HDP ζήτησε διεθνή υποστήριξη και όλοι όσοι διαθέτουν βήμα μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία της δυναμικής που απαιτείται για να μετατρέψουν τα λόγια σε δράση και να καταστήσουν πολύ πιο δύσκολο, για κυβερνήσεις όπως αυτή του Μπόρις Τζόνσον, να αγνοούν την τουρκική πολιτική όταν επιδιώκουν εμπορικές ή άλλου τύπου συμφωνίες.

Μια επίθεση κατά της δημοκρατίας σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμο, αποτελεί επίθεση κατά της δημοκρατίας παντού.