«Ας μην ξεχνάμε ότι εάν απομένει κάποιο ίχνος εντιμότητας στο τουρκικό κοινοβούλιο, αυτό οφείλεται στη θαρραλέα αντίσταση του HDP».

«Χρωστάμε επίσης ευγνωμοσύνη στους αντάρτες μαχητές οι οποίοι έσωσαν την ανθρωπότητα από τους τρομοκράτες του ISIS στη Συρία», γράφει ο δημοσιογράφος Doğan Özgüden, ο οποίος βρίσκεται στην εξορία στο Βέλγιο για περισσότερα από 50 χρόνια.

Το μεγάλο θέμα στο Βέλγιο αυτή την εβδομάδα ήταν η αύξηση του αριθμού των θανάτων που οφείλονται στον κοροναϊό, κάτι που βεβαίως αφορά όλη τη χώρα, με μέτρα υγείας που έχουν ληφθεί σχετικά με την έκρηξη της πανδημίας.

Το δεύτερο σημαντικότερο θέμα των ειδήσεων στο Βέλγιο αυτήν την εβδομάδα ήταν η εκδήλωση μνήμης που πραγματοποιήθηκε σχετικά με τη σφαγή 32 και τον τραυματισμό 340 ατόμων, μετά την επίθεση στο αεροδρόμιο Zaventem και στο σταθμό Maelbeek του μετρό, στις 22 Μαρτίου 2016.

Ωστόσο, και στις σχετικές ομιλίες των Βέλγων αξιωματούχων αλλά και στα βελγικά μέσα ενημέρωσης, κανείς δεν ανέφερε τις δυνάμεις που πραγματικά νίκησαν την ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση του ISIS στη Συρία.

Ακριβώς πριν από δύο χρόνια, στις 23 Μαρτίου 2019, το Μπαγκούζ, το τελευταίο κομμάτι γης που πολιορκούσε το ISIS στη Συρία, απελευθερώθηκε από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), η οποία περιλαμβάνει κουρδικές, αραβικές, ασσυριακές και αρμενικές μονάδες αντίστασης. Οι Μονάδες Προστασίας των Κούρδων (YPG) ήταν η κορυφαία δύναμη στο SDF.

Το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) ήταν καθοριστικό για την ίδρυση της δημοκρατικής αυτόνομης διοίκησης της βορειοανατολικής Συρίας (AANES) σε όλες τις περιοχές που απελευθέρωσαν από τους τρομοκράτες του ισλαμικού κράτους. Όχι μόνο οι λαοί της Συρίας, αλλά και οι λαοί σε όλο τον κόσμο, και ειδικά στην Ευρώπη, που στοχοποιήθηκαν από τις τρομερές σφαγές στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες, οφείλουν ένα τεράστιο «ευχαριστώ» στο PYD. Η ανταμοιβή για αυτήν την εξαιρετική υπηρεσία θα έπρεπε να ήταν μία αναγνώριση, ένα ευχαριστώ, ακόμη και μία σχετική τελετή.

Ωστόσο κανείς δεν έπραξε κάτι τέτοιο.

Οι ευρωπαϊκές χώρες συνεχίζουν τις στενές σχέσεις τους με την Τουρκία και η Τουρκία συνεχίζει να χαρακτηρίζει τις τρεις αυτές φιλοκουρδικές οργανώσεις ως «τρομοκράτες». Η Τουρκία προσπαθεί τώρα να κλείσει οριστικά το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP), επειδή το κόμμα στήριξε τους Κούρδους στη Συρία από τους τις επιθέσεις του ISIS.

O Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουήλ Μακρόν, ο οποίος είχε τις πιο τεταμένες σχέσεις με την Τουρκία εντός τη ΕΕ, υπαναχώρησε υπέρ της Τουρκίας δηλώνοντας στο γαλλικό κανάλι TV100 ότι «Θα συνεχίσουμε με τον Ταγίπ».

«Η Τουρκία είναι ένας σημαντικός σύμμαχος στο ζήτημα της μετανάστευσης. Εάν η Τουρκία ανοίξει τα σύνορά της, η ΕΕ μπορεί ξαφνικά να αντιμετωπίσει 3 εκατομμύρια πρόσφυγες», δήλωσε ο Μακρόν.

Την ίδια στιγμή 9 άτομα συνελήφθησαν νωρίς το πρωί της ίδιας μέρας στην πόλη της Μασσαλίας, με ταυτόχρονες επιδρομές στα σπίτια τους και στο Δημοκρατικό Κουρδικό Κοινοτικό Κέντρο.

Σε γραπτή δήλωση σχετικά με αυτές τις επιχειρήσεις, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα ορθώς διερωτήθηκε: «Ο Μακρον αποφάσισε να εξομαλύνει τις σχέσεις του με τον Ερντογάν θυσιάζοντας τους Κούρδους;»

Δεν με εξέπληξε όταν διάβασα τις ειδήσεις… Πριν από 26 χρόνια, θυμάμαι όταν ο Σοσιαλιστής Mitterrand ήταν πρόεδρος της Γαλλίας, με προσκάλεσαν από τις Βρυξέλλες στο Παρίσι για να μιλήσω σε μια τηλεοπτική εκπομπή για την Τουρκία. Αφού εξήγησα πως η Τουρκία καταπιέζει τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Ασσύριους-Χαλδαίους και τους αριστερούς, το τουρκικό καθεστώς με κατηγόρησε ενώ και η γαλλική κυβέρνηση μου επέβαλε κυρώσεις.

Το 1989, οργανώθηκε στο Στρασβούργο μια συνάντηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θα την κάλυπτα δημοσιογραφικά και επιπλέον θα μοιραζόμουν κάποιες νέες πληροφορίες σχετικά με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Ωστόσο, δεν μπόρεσα να εισέλθω στη Γαλλία. Μου απαγορεύτηκε.

Οι φίλοι μου στη Γαλλία ανακάλυψαν από έρευνα που διεξήγαγαν, ότι η Γαλλία με είχε βάλει στη μαύρη λίστα κατόπιν σχετικής πίεσης του τουρκικού κράτους. Η ομιλία που είχα κάνει στη γαλλική τηλεόραση παρουσιάστηκε ως αιτία για αυτό. Και όλα αυτά συνέβησαν υπό τον σοσιαλιστή πρόεδρο Μιτεράν…

Παράλληλα, οι προσπάθειές μας να αποκτήσουμε άδεια διαμονής και εργασίας για την ίδρυση του γραφείου Info-Turk στις Βρυξέλλες, δεν έγιναν αποδεκτές για τέσσερα χρόνια λόγω των πιέσεων του τουρκικού κράτους.

Χρόνια αργότερα, όταν κάναμε αίτηση για βελγική υπηκοότητα για να αποκτήσουμε ελευθερία ταξιδιού, έπρεπε να αγωνιστούμε και πάλι. Αυτό συνέβη και πάλι λόγω των παρεμβάσεων του τουρκικού κράτους. Χρειάστηκαν τελικά χρόνια για να μας δοθεί υπηκοότητα στο Βέλγιο.

Σε μια από τις αναφορές της προς το εισαγγελέα, η Βελγική Μονάδα Κρατικής Ασφάλειας (DGB) ισχυρίστηκε ότι ήμασταν «απειλή» για το Βέλγιο, αφού παρακολουθήσαμε συνεντεύξεις τύπου και «γνωστές τρομοκρατικές δραστηριότητες» του PKK (Κουρδικό Εργατικό Κόμμα) ).

Ως δημοσιογράφος που έχει βιώσει όλες αυτές τις διώξεις, δεν μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες επικαλούνται χίλιες δικαιολογίες για να συνεχίσουν τις σχέσεις τους με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρά τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει διαπράξει, παρά το γεγονός ότι αγνοεί τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και που αποσύρεται από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

Τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης στην Τουρκία στηρίζουν τις επιθέσεις του στρατού του Ταγίπ και των ελεγχόμενων μισθοφόρων του εναντίον του Κουρδικού λαού στη Συρία και των Αρμενίων στον Καύκασο.

Ας μην ξεχνάμε ότι εάν απομένει κάποιο ίχνος εντιμότητας στο κοινοβούλιο, αυτό οφείλεται στη θαρραλέα αντίσταση του HDP.

Χρωστάμε επίσης ευγνωμοσύνη στους αντάρτες μαχητές οι οποίοι έσωσαν την ανθρωπότητα από τους τρομοκράτες του ISIS στη Συρία