Πριν από έξι χρόνια, στις 19 Δεκεμβρίου 2015, η Ταϊμπέτ Ινάν πυροβολήθηκε και δολοφονήθηκε στο δρόμο κατά τη διάρκεια απαγόρευσης κυκλοφορίας στην πόλη Σιλόπη, της επαρχίας Σιρνάκ της Τουρκίας.

Το πτώμα της έμεινε στο δρόμο για επτά ημέρες καθώς ο τουρκικός στρατός δεν άφηνε κανέναν να την προσεγγίσει. Σύμφωνα με πληροφορίες, πυροβολήθηκαν και οι συγγενείς της, καθώς προσπάθησαν να ανασύρουν τη σορό της 57χρονης Κούρδισσας.

Η απαγόρευση κυκλοφορίας ανακοινώθηκε από το γραφείο του Κυβερνήτη στις 14 Δεκεμβρίου του 2015. Εξήντα οκτώ άτομα, ηλικίας από 11 έως 75 ετών, έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης των 38 ημερών, κατά την οποία καταστράφηκαν περισσότερα από 500 σπίτια.

Από τη στιγμή που πυροβολήθηκε η Ινάν, χαροπάλεψε για περίπου 6 ώρες στο ίδιο μέρος, μέχρι που τελικά κατέληξε στον δρόμο. Ο συγγενής της Ινάν, Γιουσούφ Ινάν, πυροβολήθηκε στην αυλή του σπιτιού του, ενώ προσπαθούσε να την βοηθήσει. Τον εμπόδισαν να την βοηθήσει, καθώς η Ινάν αιμορραγούσε μέχρι θανάτου. Ο σύζυγος της Ταϊμπέτ, Χαλίτ Ινάν, τραυματίστηκε επίσης ενώ προσπαθούσε να ανασύρει το σώμα της.

Επτά ημέρες αργότερα, η σορός της Ταϊμπέτ Ινάν παρελήφθη από τους δύο γιους της και θάφτηκε. Ενώ η οικογένεια θρηνούσε το θάνατο της μάνας τους, η κόρη της Χεζνέ Ινάν σκοτώθηκε επίσης από τον τουρκικό στρατό σε ένα υπόγειο κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης κυκλοφορίας στο Σίζρε. Το σώμα της Χεζνέ Ινάν δόθηκε στην οικογένεια πέντε μήνες αργότερα.

Η κόρη της Ταϊμπέτ, Χαλιμέ Ινάν, μίλησε για την μαύρη επέτειο του θανάτου της μητέρας της. Θυμήθηκε τα τελευταία λόγια της μάνας της πριν πεθάνει, περιγράφοντας τι συνέβη την ημέρα της δολοφονίας: «Η μητέρα μου μου είπε: «Όλοι έχουν φύγει, οπότε αν πεθάνω, μην λυπηθείτε.» Ήθελα να πάω στο σπίτι της μητέρας μου, αλλά με σταμάτησαν. Τελικά πήγα εκεί σερνόμενη [στο έδαφος]. Είδα τη μητέρα μου στο δρόμο. Δεν κινούνταν, ήταν σαν να κοιμόταν. Είναι σαν να μην ήταν νεκρή».

Η Χαλιμέ Ινάν ζει ακόμα στη Σιλόπη και κάθε μέρα περνάει από το δρόμο όπου σκοτώθηκε η μητέρα της.

«Όλα αυτά που ζήσαμε είναι σαν ένας σκοτεινός εφιάλτης», λέει. «Θα επιμείνω στην υπόθεση της μητέρας μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Κάποτε θα λογοδοτήσουν. Για μένα, η μητέρα μου ήταν ακόμα ζωντανή. Η μητέρα μου είχε πέσει, αλλά ήταν σαν να κοιμόταν. Για μένα η μητέρα μου είναι ακόμα ζωντανή. Η μητέρα μου δεν πέθανε».