Ο Ποϊράζ που γεννήθηκε στο Bozüyük, ένα χωριό Αλεβιτών της επαρχίας Γκιουρούν στο Σιβάς, διατηρούσε ημερολόγιο φυλακής κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του σε πολλές από τις φυλακές της Τουρκίας.

Άρχισε να γράφει για τις εμπειρίες του στη φυλακή στις 28 Νοεμβρίου 1994 έως τις 12 Ιουλίου 2002, παρά τις πολλές δυσκολίες, κυρίως επειδή απαγορευόταν αυστηρά η τήρηση ημερολογίου, ενώ ήταν επίσης σχεδόν αδύνατο να βρει χαρτί για να γράψει στη φυλακή. Παρά τις δυσκολίες αυτές και τις περιόδους ξυλοδαρμών, βασανιστηρίων και απομόνωσης, ο Αλί κατάφερε να διατηρήσει το ημερολόγιό του, που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «21 Yil, 4 Ay» (21 χρόνια, 4 μήνες) από την J & J, έναν εκδοτικό οίκο στο Ντιγιαρμπακίρ (Amed). Η παρουσίαση του βιβλίου ξεκίνησε στην Κουρδική Συνέλευση στο Λονδίνο την Κυριακή, όπου ο συγγραφέας υπέγραψε προσωπικά τα βιβλία του και έδωσε μια σύντομη περιγραφή του ταξιδιού του σε μία αίθουσα γεμάτη κόσμο.

Ο Αλί, ο οποίος κατάγεται από το ίδιο χωριό του Σιβάς με τον Χουσέιν Ινάν, ο οποίος κρεμάστηκε μαζί με τους Ντενίζ Γεζμίς και Γιουσούφ Ασλάν, έχασε πρόσφατα τον αδελφό του, Χουσέιν Ποϋράζ, ο οποίος ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του PKK, ως αποτέλεσμα αεροπορικών επιδρομών του τουρκικού κράτους, τον Ιανουάριο του 2017. Οι δύο αδελφές του Ραχσάν και Χαντάν, οι οποίες επίσης εντάχθηκαν στις αντάρτικες δυνάμεις το 1990 και το 1993, αντίστοιχα έχασαν τη ζωή τους σε συγκρούσεις με τον τουρκικό στρατό το 1996.

Ο αδελφός του Αλί, Χουσέιν, και ο επί χρόνια φίλος του Μεχμέτ Ακσόι που σκοτώθηκε από το ISIS στη Ράκκα στις 26 Σεπτεμβρίου 2017 ενώ γύριζε ένα ντοκιμαντέρ, είχαν ενθαρρύνει επανειλημμένα τον Αλί να γράψει και να εκδώσει τα ημερολόγιά του ως βιβλίο. Έτσι τελικά, μετά από χρόνια πολιτικού ακτιβισμού στο Ηνωμένο Βασίλειο και με αυτά τα λόγια ενθάρρυνσης του Χουσεΐν και του Μεχμέτ να χτυπάνε στα αυτιά του, άρχισε τελικά να εργάζεται για τα ημερολόγιά του και μετά από 2 χρόνια τα δημοσίευσε.

Το βιβλίο, που γράφτηκε αρχικά στα τουρκικά, (για να ακολουθήσουν οι εκδόσεις στα κουρδικά και αγγλικά), συνοψίζει τις εξελίξεις στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, ειδικά τη δεκαετία του 1990 και συζητά κρίσιμα γεγονότα που συνέβησαν στις κουρδικές περιοχές με χρονολογικό τρόπο - από τις ειρηνευτικές συνομιλίες του Τουργκούτ Οζάλ με το ΡΚΚ, στη Σφαγή του Γκαζί στην Κωνσταντινούπολη, από τις διασυνοριακές επιχειρήσεις κατοχής, έως την καταπίεση και τη βία που βιώνουν οι Κούρδοι.

Ο Αλί γράφει για τις απεργίες πείνας και την οργή που προκλήθηκε στις φυλακές κατά την απαγωγή από την Τουρκία του πολιτικού ηγέτη του Κουρδικού λαού, Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

Σχετικά με τα 21 Χρόνια και 4 Μήνες της φυλάκισής του, ο Αλί γράφει για την πειθαρχημένη και με αρχές καθημερινή ζωή των πολιτικών κρατουμένων, τη συλλογική διαβίωση και την αλληλεγγύη των πολιτικών κρατουμένων του ΡΚΚ, και όλα αυτά εξηγούνται σε μεγάλο βάθος.

Το βιβλίο εξηγεί επίσης με μεγάλη λεπτομέρεια τις ψυχολογικές επιδράσεις στους κρατούμενους που προκαλούνται από ατυχή ή θλιβερά νέα που φτάνουν στις φυλακές από έξω, προκαλώντας τους συχνά τρομερούς εφιάλτες.

Όταν έφτασαν στην φυλακή τα νέα για τον θάνατο των δύο αδερφών του Αλί, τις οποίες έχασε στις τάξεις των ανταρτών, το μελάνι του στέρεψε. Ο Ποϊράζ μόνο αργότερα θα μπορέσει να γράψει για τις Χαντάν και Ραχσάν Ποϊράζ, οι οποίες έπεσαν ως Κούρδισσες ηρωίδες και μάρτυρες.

Περιγράφοντας την αδελφή του Ραχσάν, ο Αλί γράφει ότι είναι «ένα δόρυ με μια λαβή που βρίσκεται πάντα στην αριστερή μου πλευρά».

Ελπίδα και πίστη

Αν και ο Αλί Ποϊράζ κρατούσε προσωπικό ημερολόγιο, σε αυτό εκφράζει επίσης τις κραυγές ελπίδας, πίστης, αντίστασης και ελευθερίας όλων των πολιτικών κρατουμένων. Ο Ποϊράζ περιγράφει επίσης πώς αντιστάθηκε για δεκαετίες παρά όλη τη βάναυση καταπίεση και τη βία που αντιμετώπισε στις φυλακές και περιγράφει τα αστεία, τις ιστορίες και το καθημερινό πολιτικό χιούμορ που βοήθησαν τον ίδιο και τους συντρόφους του να συνεχίσουν.

Ο Αλί γράφει για την ημέρα που έφυγε από τη φυλακή, αστειευόμενος με έναν δεσμοφύλακα: «Απελευθερώνομαι τώρα, αλλά εσύ μένεις ακόμα μέσα».

Κατά την παρουσίαση του βιβλίου, ένας από τους συγκρατούμενους του Αλί Ποϊράζ, συμμετείχε στην παρουσίαση στο Λονδίνο μέσω Skype και μίλησε με μεγάλη οικειότητα και αγάπη για τη δύναμη που έδωσε ο Αλί Ποϊράζ στους κρατούμενους κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, τονίζοντας ιδιαίτερα τη σημασία της διατήρησης επικοινωνίας με πολιτικούς κρατούμενους, για να γνωρίζουν δεν έχουν ξεχαστεί.

Ο Αλί έχει φροντίσει να μην ξεχαστούν οι σύντροφοί του που έπεσαν ως μάρτυρες στη φυλακή. Μαζί με το βιβλίο, έγραψε όλα τα ονόματά τους, με το χέρι του, σε εκατοντάδες ειδικά φτιαγμένους σελιδοδείκτες οι οποίοι δόθηκαν με κάθε βιβλίο στην παρουσίασή του.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό εκδοτικό κατόρθωμα, ενός εξαιρετικού ανθρώπου που έδωσε τη ζωή του στον κουρδικό αγώνα χάνοντας τον αδελφό του, τις αδελφές του και τόσους πολλούς συντρόφους και φίλους, αλλά ακόμα μέχρι σήμερα, παρά όλα αυτά τα βάσανα, παραμένει ένας σταθερός βράχος αντίστασης που δίνει αλληλεγγύη, δύναμη, αγάπη και υποστήριξη στον αγώνα του κουρδικού λαού, από το σπίτι του στο Λονδίνο. Στη σύζυγό του Μπιρσέλ, τη μικρή του κόρη, την Ντικλέ, τον γιο του, Ρουμπάρ, και σε ολόκληρη την κουρδική κοινότητα και τους φίλους τους στο Ηνωμένο Βασίλειο.