Ο Τούρκος κοινωνιολόγος Ismail Besikci είναι ένας από τους πιο εξέχοντες και εξαιρετικούς διανοούμενους του εικοστού αιώνα.

Αν και είναι εθνοτικά Τούρκος, είναι ο πρώτος και βασικός κοινωνικός επιστήμονας που μελέτησε το Κουρδικό Ζήτημα της σύγχρονης Τουρκίας. Στη δεκαετία του 1960, όταν το τουρκικό κράτος, τα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης και τα πανεπιστήμια αρνήθηκαν συστηματικά ακόμη και την ύπαρξη των κουρδικών ταυτοτήτων, πολιτισμών και γλωσσών, ο Besikci μίλησε με θάρρος για την ύπαρξή τους. Από τότε, μιλά επίμονα με αλήθειες για την κουρδική πραγματικότητα στις τουρκικές αρχές και υπερασπίζεται τα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα των Κούρδων.

Για τον Besikci, το κουρδικό ζήτημα είναι εθνικό ζήτημα. Οι Κούρδοι καταπιέστηκαν, σφαγιάστηκαν και υπέστησαν αναγκαστικές μεταναστεύσεις από τις πατρίδες τους, όλα λόγω της αντίστασης τους σε διάφορες προσπάθειες βίαιης αφομοίωσης από το τουρκικό καθεστώς.

Οι Κούρδοι της Τουρκίας δεν δέχτηκαν να γίνουν Τούρκοι (που σημαίνει, να αποδεχτούν ότι είναι «Τούρκος», να μιλούν Τουρκικά άπταιστα και αντιθέτως, να μην μιλούν τα Κουρδικά - και να είναι περήφανοι για όλα τα ανωτέρω). Όσον αφορά το κουρδικό ζήτημα, οι περισσότεροι Τούρκοι διανοούμενοι και κοινωνικοί επιστήμονες έχουν συμμορφωθεί με το τουρκικό κράτος και έχουν υποστηρίξει την επίσημη ιδεολογία του, η οποία βασίστηκε σε κρατικά ψέματα και φανταστική ιστορία.

Ο αντίκτυπος της κεμαλικής ιδεολογίας στην τουρκική επιστήμη και τους διανοούμενους είναι τόσο βαθιά ριζωμένος που ακόμη και η «τουρκική αριστερά τάσσεται γενικά με το κράτος σε διάφορες κρίσιμες στιγμές». Θεωρούν γενικά ότι οι Κουρδικές εξεγέρσεις αντιπροσωπεύουν μια αντανάκλαση φεουδαρχικών υπολειμμάτων, αντιδραστικών-ισλαμιστικών ιδεών ή παραπλανητικών παγίδων από τις ιμπεριαλιστικές παγκόσμιες δυνάμεις οι οποίες προσπαθούν να διαμελίσουν την Τουρκική Δημοκρατία.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπου η επίσημη κρατική ιδεολογία προστατεύεται από νόμους, ένοπλες δυνάμεις και το πνευματικό κατεστημένο, ο Besikci δημοσίευσε μερικές απλές και θεμελιώδεις οντολογικές αλήθειες σχετικά με την ύπαρξη των Κούρδων και των κουρδικών ταυτοτήτων, που έχουν τις ρίζες τους σε μια κοινοτική παράδοση που βασίζεται στα ήθη και τα έθιμα των Κούρδων. Ενάντια στις αξιωματικές αλήθειες που επέβαλλε το κράτος, ο Besikci ανέδειξε αυτά τα ζητήματα στο ευρύ κοινό μέσω των γραπτών του, των διδασκαλιών του και των δημόσιων ομιλιών του.

Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι το κράτος και το πολιτικό και πνευματικό κατεστημένο τον ανάγκασαν να πληρώσει ένα τεράστιο κόστος για το ακαδημαϊκό και επιστημονικό του έργο. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Besikci απολύθηκε από διάφορες πανεπιστημιακές θέσεις, ενώ πέρασε περισσότερα από δεκαεπτά χρόνια στη φυλακή.