Ο Tosun περιμένει επίσης να πιστέψουμε ότι δεν έχει ακούσει ποτέ για τους Γκρίζους Λύκους, μια ομάδα της οποίας ο βίαιος ρόλος στην τουρκική πολιτική διήρκεσε περισσότερο από μισό αιώνα. Υπήρξαν υπεύθυνοι για τη δολοφονία και τη σφαγή εκατοντάδων ανθρώπων, και συνδέονται με το ακροδεξιό κόμμα στο οποίο βασίζεται ο Ερντογάν για να διατηρήσει τον εαυτό του στην εξουσία. Οι οργανώσεις των Γκρίζων Λύκων δραστηριοποιούνται επίσης στην προώθηση του ρατσισμού και της βίας στην τουρκική διασπορά και έχουν χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη ακροδεξιά ομάδα στη Γερμανία, ενώ το σήμα χειρός της οργάνωσης έχει απαγορευτεί στην Αυστρία από το 2019.

Το να κάνεις το σύμβολο του λύκου με το χέρι σου έχει συγκριθεί με τον ναζιστικό χαιρετισμό, αλλά η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αγγλίας (FA) επέλεξε να παίξει το παιχνίδι του Tosum και δεν αμφισβήτησε την ιστορία του.

Η σκόπιμη αδράνειά τους δεν είναι μόνο ένα χαστούκι σε ολόκληρη την εκστρατεία τους, την οποία αποκαλούν «Βγάλε κόκκινη κάρτα στον ρατσισμό», αλλά έρχεται και σε αντίθεση με τον δηλωμένο στόχο της FA να κρατήσει την πολιτική εκτός ποδοσφαίρου. Μπορεί να επικεντρώνονται στο όμορφο παιχνίδι - και στις άσχημες επιχειρηματικές πρακτικές και τα έξοδα των μεταγραφών - αλλά οι επιπτώσεις της αδράνειας τους είναι πολύ ευρύτερες.

Εάν παραμένετε σιωπηλοί και αδρανείς καθώς κάποιος χαιρετίζει φασιστικά, αυτό έχει προφανώς πολιτικές συνέπειες. Κάνετε μια σαφή πολιτική δήλωση, ότι δηλαδή μια τέτοια ενέργεια και, κατ' επέκταση, οι ιδέες που υποδηλώνει, είναι αποδεκτές καθώς δεν προκαλούν κάποια αντίδραση και δεν επιφέρουν κάποιο κόστος σε όσους τις πραγματοποιούν και τις υποστηρίζουν. Το γεγονός ότι όλο αυτό συμβαίνει σε μια στιγμή που η ομαλοποίηση του φασισμού στην Τουρκία πραγματοποιείται συστηματικά, ενισχύει την ιδέα ότι η τουρκική εθνικιστική βία θεωρείται αποδεκτή.

Η σιωπηλή υποστήριξη της FA είναι αρκετά κακή και προβληματική από μόνη της, αλλά και η θέση που λαμβάνουν οι ηγέτες των φιλελεύθερων δημοκρατιών δεν είναι και πολύ διαφορετική. Η ευρωπαϊκή πολιτική συνείδηση δοκιμάζεται πλέον από μια νέα ανανεωμένη τουρκική προσπάθεια για προσεταιρισμό της ΕΕ. Με τον φίλο του Τραμπ να απομακρύνεται από τον Λευκό Οίκο, και με πολλούς νέους εχθρούς που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής του, ο Ερντογάν είναι προς αναζήτηση νέων φίλων. Έχει αλλάξει τη ρητορική του απέναντι στην ΕΕ, λέγοντας στους πρεσβευτές των κρατών-μελών, «Είμαστε έτοιμοι να επαναφέρουμε τις σχέσεις μας… Περιμένουμε από τους Ευρωπαίους φίλους μας να δείξουν την ίδια καλή θέληση».

Η διεθνής κοινότητα, οι Ομοσπονδίες Ποδοσφαίρου και Αθλητισμού, αλλά και οι πολίτες της Ευρώπης έχουν χρέος να αναδείξουν και να καταδικάσουν αυτές τις φασιστικές πρακτικές του τουρκικού καθεστώτος, αλλά και τη στάση όλων και όσων τις υποστηρίζουν.