Πίτερ Μπόιλ

Η Πάολα Σάντσεζ Κάστρο ήταν ακτιβίστρια στο γυμνάσιο όταν συνελήφθη και βασανίστηκε υπό τη δικτατορία του Πινοσέτ στη Χιλή. Ευτυχώς η οικογένειά της κατάφερε να την απελευθερώσει ενώ πολλοί άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι «εξαφανίστηκαν». Ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Αυστραλία και σήμερα είναι μια επιφανής ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και σοσιαλίστρια υποψήφια για τη Γερουσία στις ομοσπονδιακές εκλογές που θα διεξαχθούν στην Αυστραλία τον Μάιο. Πρόσφατα πραγματοποίησε μια συγκινητική ομιλία σε έναν εορτασμό για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που διοργανώθηκε από την κουρδική κοινότητα στο Σίδνεϊ, ολοκληρώνοντας την ομιλία της τραγουδώντας το διάσημο χιλιανό τραγούδι El Pueblo Unido Jamás Será Vencido.

Μίλησα με την Πάολα μετά από εκείνη την εκδήλωση για το έργο αλληλεγγύης της για τον κουρδικό αγώνα.

«Αν και δεν είναι ακριβώς το ίδιο, ο λαός της Χιλής και των Κούρδων έχουν παρόμοια ιστορία αγώνα. Είναι μια ιστορία καταστολής, δικτατοριών, κατάχρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά του λαού μας — ειδικά της πλειοψηφίας του λαού, των φτωχών, των εργαζομένων, των φοιτητών και, φυσικά, των γυναικών. «Ο αγώνας του κουρδικού λαού είναι και δικός μας αγώνας».

Η Πάολα έφερε αυτό το μήνυμα του κοινού αγώνα στη συγκέντρωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στο κουρδικό κοινοτικό κέντρο στο Σίδνεϊ, αλλά έφερε επίσης μαζί της και ένα μήνυμα ελπίδας για τον κουρδικό λαό.

«Το 1973 έγινε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα με επικεφαλής τον στρατηγό Αουγκούστο Πινοσέτ για να απαλλαγεί από την εκλεγμένη κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε η οποία προσπάθησε να συγκροτήσει μια κυβέρνηση για το λαό.

«Η κυβέρνηση Πινοσέτ φυλάκισε, βασάνισε, εκτέλεσε και "εξαφάνισε" πολλούς ανθρώπους για να φέρει ένα νέο οικονομικό μοντέλο που έδινε τους πόρους της χώρας μας στη Βόρεια Αμερική και σε άλλες πολυεθνικές εταιρείες.

«Ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εξακολουθούν να αναζητούν τα εξαφανισμένα παιδιά και τα εγγόνια τους.

«Παρά την ακραία καταστολή, οι άνθρωποι αντιστάθηκαν. Στην αρχή ήταν οι γυναίκες, που συγκρότησαν τις Μητέρες των Εξαφανισμένων, που βγήκαν στους δρόμους. Αλλά το κίνημα κατά της δικτατορίας μεγάλωσε αν και χρειάστηκαν σχεδόν 19 χρόνια για να απαλλαγούμε από τη δικτατορία. Έτσι ο λαός της Χιλής έμαθε πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι καταπιεσμένος!

«Από τη δικτατορία έχει υπάρξει κάποια επιστροφή σε μια πιο δημοκρατική διαδικασία, αλλά το σύνταγμα που επιβλήθηκε από το καθεστώς Πινοσέτ το 1980 εξακολουθεί να ισχύει σήμερα. Αυτό το σύνταγμα δίνει στους στρατιωτικούς και στους πλούσιους πολλή εξουσία, ειδικά στο κοινοβούλιο όπου το 70% διατηρεί ισοβίως τις θέσεις του. Αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κατέχουν πολλές από τις εταιρείες στη Χιλή.

«Ωστόσο, από το 2016 οι μαθητές της Χιλής ξεκίνησαν να βγαίνουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για καλύτερες συνθήκες στα σχολεία. Λίγα χρόνια αργότερα, οι φοιτητές ξαναβγήκαν στους δρόμους και ξεκίνησαν μια 8μηνη απεργία ενάντια στο αυξανόμενο κόστος της εκπαίδευσης. Σύντομα τα αιτήματα διευρύνθηκαν για να περιλάβουν και τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των πόρων της χώρας μας βρισκόταν στα χέρια των πολυεθνικών εταιρειών. Οι Χιλιανοί πρέπει μέχρι και να πληρώνουν αυτές τις εταιρείες για την πρόσβαση τους σε πόσιμο νερό.

«Το κίνημα διαμαρτυρίας έφτασε στο απροχώρητο πριν από τρία χρόνια, όταν οι φοιτητές βγήκαν στους δρόμους για τις αυξήσεις των εισιτηρίων των τρένων και των λεωφορείων. Αυτό το κίνημα δεν σταμάτησε και στη συνέχεια προσχώρησαν και άλλα κομμάτια της κοινωνίας — συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων και των συνδικάτων τους.

«Οι άνθρωποί μας βγήκαν στους δρόμους σε μεγάλους αριθμούς, παρέλασαν, τραγουδούσαν και έκαναν παραστάσεις στο δρόμο. Ήταν καταπληκτικό!

«Ήταν καταπιεσμένοι. Η κυβέρνηση έστειλε το στρατό αλλά δεν κατάφεραν να σταματήσουν τον κόσμο. Χιλιάδες φοιτητές μπήκαν στη φυλακή.

«Ως αποτέλεσμα αυτού του κινήματος κερδίσαμε ένα δημοψήφισμα για να συντάξουμε ένα νέο σύνταγμα και σχεδόν το 80% των Χιλιανών ψήφισαν "ναι" σε αυτό. Τώρα έχει σχηματιστεί μια συντακτική συνέλευση και άρχισε να συντάσσει ένα νέο σύνταγμα.

«Αντιμετωπίζουμε ακόμη πολλές προκλήσεις γιατί παρόλο που έχουμε έναν νέο πρόεδρο από τον λαό, τον Γκάμπριελ Μποριτς, η δεξιά και οι σύμμαχοί τους εξακολουθούν να ελέγχουν το κοινοβούλιο.

«Η συντακτική συνέλευση είναι πιο προοδευτική και η πρώτος της πρόεδρος ήταν μια γυναίκα Μαπούτσε, μια ιθαγενής. Συνεχίζει να εργάζεται για ένα νέο σύνταγμα ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες.

«Και τώρα, στις 11 Μαρτίου, ο νέος μας Πρόεδρος ορκίστηκε στα καθήκοντά του. Είναι ο νεότερος πρόεδρος που είχαμε ποτέ — είναι μόλις 36 ετών».

Η Πάολα είπε ότι ένας από τους πρώτους νόμους που ενέκρινε ο νέος πρόεδρος ήταν η αμνηστία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους που βρίσκονται στη φυλακή λόγω της συμμετοχής τους στις διαδηλώσεις των τελευταίων τριών ετών.

«Θέλω λοιπόν να πω στις Κούρδους αδελφές και αδερφούς μου ότι υπάρχει ελπίδα!»