Ο Peter Schaber δημοσίευσε το βιβλίο με τίτλο «Υπερνικώντας την καπιταλιστική νεωτερικότητα: Εισαγωγή στην πολιτική φιλοσοφία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν».

Μια περίληψη στα γερμανικά της θεωρίας του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις Unrast-Verlag της πόλης Μύνστερ: "Υπερνικώντας την καπιταλιστική νεωτερικότητα: Εισαγωγή στην πολιτική φιλοσοφία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν".

Το βιβλίο γράφτηκε από τον Peter Schaber και δίνει τη δυνατότητα σε ένα ευρύ κοινό να κατανοήσει το εκτεταμένο έργο του ιδρυτή του PKK, στο οποίο γράφει αποφασιστικά και αισιόδοξα εναντίον της υποτιθέμενης έλλειψης εναλλακτικών λύσεων σε σχέση με την υφιστάμενη κατάσταση. Μιλήσαμε με τον Peter Schaber σχετικά με το κίνητρο πίσω από το έργο του, και ποιες είναι οι δικές του σκέψεις για τις ιδέες του Οτσαλάν.

Γιατί θελήσατε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Ο στόχος του βιβλίου είναι πολύ απλός: Μετά τη μάχη για το Κομπάνι, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στη Γερμανία έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται για το Κουρδικό κίνημα. Αλλά ακόμη και σε διεθνιστικούς κύκλους, η πρόσβαση στα γραπτά του Οτσαλάν είναι συχνά δύσκολη, ειδικά για εκείνους που μόλις πλησίασαν το κουρδικό ζήτημα. Τα βιβλία είναι μεγάλα και συχνά δύσκολα. Η ιδέα μιας εισαγωγής προέκυψε από αυτήν την ανάγκη: Μια σύντομη εισαγωγή στο πλήρες έργο, για να παρουσιάσει μια επισκόπηση, ενθαρρύνοντας έτσι την περαιτέρω ανάγνωση.

Ήταν απίστευτο για μένα όταν μίλησα με συντρόφους της Διεθνούς Πρωτοβουλίας «Ελευθερία για τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν - Ειρήνη στο Κουρδιστάν» για πρώτη φορά σχετικά με την ιδέα μου, και με πληροφόρησαν ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου εισαγωγές στα γερμανικά και στα αγγλικά. Ο Οτσαλάν είναι - ανεξάρτητα από το αν συμφωνείτε μαζί του ή όχι - ένας από τους πιο σημαντικούς αριστερούς στοχαστές της εποχής μας. Για τους περισσότερους από τους άλλους φιλόσοφους και στοχαστές του βεληνεκούς του, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα πρόσθετης βιβλιογραφίας. Ήθελα να κάνω ό,τι μου αναλογεί, τουλάχιστον για να καλύψω λίγο αυτό το κενό.

Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την πολιτική φιλοσοφία του Οτσαλάν;

Στην πραγματικότητα πιστεύω ότι πολλές από τις σκέψεις του Οτσαλάν είναι πολύ εύκολα προσβάσιμες. Όταν έχεις μια καλή ιδέα, δεν υπάρχει λόγος να την γράψεις με έναν περιττά περίπλοκο τρόπο, απλά και μόνο για να ενθουσιάσεις κάποιο ακαδημαϊκό κοινό. Μια πολιτική φιλοσοφία η οποία αποσκοπεί στην προσέγγιση των μαζών πρέπει να διατυπώνεται με σαφήνεια.

Αλλά φυσικά, όταν κάποιος γράφει για κάθε είδους θέματα, από την πρώιμη ανθρώπινη ιστορία έως τα οικονομικά και την κβαντική φυσική και τη διαλεκτική, το ζήτημα περιπλέκεται. Από ένα σημείο και μετά πρέπει κανείς να διαβάσει τα έργα στα οποία αναφέρεται ο Οτσαλάν.

Πολλές από τις βασικές ιδέες, ωστόσο, όπως θα έλεγε ο Μπρεχτ, είναι απλά πράγματα που είναι δύσκολο να εφαρμοστούν. Η ιδέα μιας κοινωνικής δημοκρατίας, δίκαιης με βάση το φύλο, για παράδειγμα, είναι εύκολο να γίνει κατανοητή αλλά το δύσκολο είναι να αναπτυχθούν στρατηγικές και τακτικές για να πολεμήσουμε πραγματικά για αυτή.

Πολλά κράτη συμμετείχαν στην απέλαση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Τουρκία. Γιατί τον στοχοποίησαν;

Ο Οτσαλάν είναι ο δηλωμένος αντίπαλος του καπιταλιστικού νεωτερισμού. Και συνεπώς είναι αυτονόητο ότι τα ιμπεριαλιστικά έθνη ήθελαν να τον κλειδώσουν και να προσπαθήσουν να τον φιμώσουν. Η απόπειρα διάλυσης του PKK έπαιξε σίγουρα τον κύριο ρόλο στη σύλληψή του. Πίστεψαν ότι εάν ο Οτσαλάν ήταν στη φυλακή, το κόμμα δεν θα μπορούσε πλέον να υπάρχει ούτε καν να πολεμήσει. Σήμερα, δύο δεκαετίες αργότερα, είναι σαφές σε όλους ότι αυτός ο υπολογισμός δεν λειτούργησε. Αντιθέτως. Το κόμμα είναι πιο δυνατό από ποτέ και ο Οτσαλάν έχει προχωρήσει σε μια ακόμα ολοκληρωμένη θεωρητική εργασία μέσα από τη φυλακή.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό παγκοσμίως. Διότι σε μια εποχή που οι φασιστικές, φιλελεύθερες ή ισλαμικές δυνάμεις έχουν μεγαλύτερη επιρροή σε όλο τον κόσμο, μια σοσιαλιστική, αριστερή δύναμη που συνεχίζει να πολεμά, αποτελεί φυσικά ένα αγκάθι στα πλευρά εκείνων που κατέχουν την εξουσία. Αυτό είναι επίσης σαφές όταν παρατηρούμε την έκταση της ποινικοποίησης του Οτσαλάν και των γραπτών του. Το γερμανικό κράτος ποινικοποίησε τον εκδότη των βιβλίων του και κατάσχεσε ολόκληρες εκδόσεις. Και σε διαδηλώσεις είναι απαγορευμένο μέχρι και να φέρεις την εικόνα του - κάτι το οποίο αποδεικνύει τον φόβο από τον οποίο διακατέχονται οι ηγέτες αυτής της χώρας για τον Οτσαλάν.

Άρα είναι ο φόβος των ηγετών, ο λόγος που εξακολουθεί ο Οτσαλάν να βρίσκεται στη φυλακή;

Κατά τη γνώμη μου, αυτό που προτείνει ο Οτσαλάν είναι ο μόνος λογικός τρόπος για το μέλλον της Μέσης Ανατολής σήμερα. Ο αραβικός σοσιαλισμός απεβίωσε και σε ολόκληρη την περιοχή υπάρχει ένα ισχυρό μέτωπο που αποτελείται από αυταρχικά καθεστώτα, ισλαμιστές τρομοκράτες μισθοφόρους και εξωγενείς ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Χρειάζεται βαθιά προοδευτική ώθηση για τον πραγματικό εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής, πέρα ​​από τα παλιά αποικιακά σύνορα και μακριά ​​από εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις.

Και παράλληλα, η πρόταση του Οτσαλάν δεν είναι η ιδέα κάποιου ακαδημαϊκού. Έχει ήδη αποδειχθεί στην πράξη, στη δημοκρατική οικοδόμηση στη βόρεια και ανατολική Συρία, ότι μπορεί να συμβάλει στη συμφιλίωση Κούρδων, Αράβων, Χριστιανών, ανδρών και γυναικών. Και αυτό έχει αποδειχθεί παρά τις συνεχείς επιθέσεις από τον τουρκικό στρατό και τον ISIS. Σε άλλες περιοχές είναι εύκολο να φανταστεί κανείς πώς μια θερμή υποδοχή των ιδεών του Οτσαλάν θα μπορούσε να δημιουργήσει διαφορετικές ευκαιρίες - απλώς σκεφτείτε την Παλαιστίνη και την άκαρπη συζήτηση για μια «λύση δύο κρατών», που εδώ και καιρό έχει καταστεί μη υλοποιήσιμη.

Με άλλα λόγια, θα μπορούσαν οι θέσεις του Οτσαλάν να αποτελέσουν τη βάση για μια επίλυση της κρίσεως στη Μέση Ανατολή;

Το κουρδικό κίνημα δραστηριοποιείται σε τέσσερις από τις σημαντικότερες χώρες της περιοχής: τη Συρία, το Ιράκ, την Τουρκία και το Ιράν. Και σε όλες αυτές τις χώρες υπάρχουν άλυτες διενέξεις. Εάν αυτά τα κράτη επιθυμούσαν τη λύση, θα έπρεπε να απελευθερώσουν τον Οτσαλάν και να τον καλέσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως νόμιμο εκπρόσωπο του Κουρδικού λαού. Σε κάθε περίπτωση, εάν ελευθερωθεί, η κατάσταση θα αλλάξει δραματικά. Αλλά κατά τη γνώμη μου, η Τουρκία δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για μια δίκαιη ειρήνη και ως εκ τούτου έχει ακόμη λιγότερο ενδιαφέρον για την απελευθέρωση του Οτσαλάν. Η μόνη ευκαιρία για την απελευθέρωσή του θα ήταν μια επανάσταση στην ίδια την Τουρκία.

Ο Peter Schaber, γεννήθηκε το 1983, σπούδασε φιλοσοφία προτού εργαστεί για αρκετά χρόνια ως συντάκτης και δημοσιογράφος της ημερήσιας εφημερίδας Junge Welt. Για περίπου 15 χρόνια δραστηριοποιείται σε διάφορες οργανώσεις της γερμανικής αριστεράς και η αλληλεγγύη με το Κουρδιστάν αποτέλεσε από τις αρχικές προτεραιότητές του. Μετά από πολλά ταξίδια στην Τουρκία και στο Μπακούρ (Βόρειο Κουρδιστάν) από το 2013 έως το 2016, ταξίδεψε στη Ροζάβα το 2017, όπου εργάστηκε στην Διεθνή Κομμούνα. Το καλοκαίρι του 2017 ολοκλήρωσε τη στρατιωτική εκπαίδευση με τις μονάδες αντίστασης YBŞ (Yekîneyên Parastina Şengalê) των Γεζίντι, στην περιοχή του Shengal. Στη συνέχεια, πήγε στη Ράκκα στη βόρεια Συρία και συμμετείχε στην απελευθέρωση της πόλης.

Ο Peter Schaber είναι συντάκτης του διεθνούς συλλογικού περιοδικού "Lower Class Magazine" και έχει συνεισφέρει συνολικά σε τρία βιβλία για το Κουρδιστάν: "Πίσω από τα οδοφράγματα", το οποίο αφηγείται τον πόλεμο της πόλης στο Μπακούρ, "Concrete Utopia", ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο στην Ροζάβα και προσφάτως το "Προς υπεράσπιση του Δημοκρατικού Πολιτισμού". Ο Schaber ζει και εργάζεται στο Βερολίνο.