Επρόκειτο για μία διεθνή συνωμοσία και πλεκτάνη, την οποία υποκίνησαν και συμμετείχαν οι σκοτεινότερες δυνάμεις του πλανήτη.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στην συνωμοσία διαδραμάτισαν οι ευρωπαϊκές χώρες, αλλά κυρίως οι ΗΠΑ. Τρανή απόδειξη αυτού αποτέλεσε η δήλωση του τότε πρωθυπουργού της Τουρκίας, Μπουλέντ Ετζεβίτ, ο οποίος υποστήριξε ότι «ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί μας παρέδωσαν τον Οτσαλάν». Ήταν τα υποχθόνια κέντρα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αυτά που απαίτησαν από την τότε Ελληνική κυβέρνηση, την εγκατάλειψη και την παράδοση του Κούρδου Ηγέτη στους τούρκους. Ως αποτέλεσμα αυτής της απόφασης που ήταν αντίθετη με τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, αρκετοί υπουργοί της τότε κυβέρνησης αναγκάστηκαν σε παραίτηση. Ωστόσο παρά το σκάνδαλο, η κυβέρνηση δεν διέθετε την ελάχιστη ευθιξία για να παραιτηθεί, κηλιδώνοντας έτσι όσους συμμετείχαν στην διακυβέρνηση Σημίτη.

Η προδοσία του Οτσαλάν ήταν μία πράξη που αντιβαίνει στην ελληνική πρακτική και παράδοση. Η διαχρονικότητα της ιερότητας του «ικέτη» και του «πρόσφυγα», γεννήθηκε άλλωστε στην Ελλάδα. Ήταν επίσης μια ύπουλη πράξη η οποία επιχείρησε, ανεπιτυχώς, να δημιουργήσει ρήγμα στη βαθιά ελληνοκουρδική φιλία.

Με αυτόν τον τρόπο η «δύση» πρόδωσε τον Οτσαλάν, αγνοώντας και ακυρώνοντας τη Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Η ίδια ασυδοσία συνεχίζεται δυστυχώς μέχρι και σήμερα, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ δεν αντιδρούν στα μαρτύρια που υποβάλλεται ο Οτσαλάν, καταπατώντας έτσι τις ίδιες τους τις αρχές, προδίδοντας τη συνείδησή τους.

Ο «Άπο», βρίσκεται σήμερα κρατούμενος στις απάνθρωπες και βάρβαρες φυλακές υψίστης ασφαλείας του νησιού Ιμραλί – σε ένα κελί μπροστά στο οποίο οι φυλακές του Αλκατράζ και του Γκουαντάναμο φαντάζουν με παράδεισο.

Όπως και άλλοι Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι στο Ιμραλί, ο Οτσαλάν στερείται βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως οι επισκέψεις από μέλη της οικογένειάς του ή ακόμα και από τους δικηγόρους τους. Αποδεικνύοντας το τουρκικό μένος και τον φθόνο εναντίον του Κούρδου Ηγέτη, το τουρκικό καθεστώς του έχει επιβάλλει την πλήρη απομόνωση στο κελί του, καταπατώντας έτσι και τις διεθνείς συμβάσεις προστασίας των κρατουμένων από βασανιστήρια.

Παρά τις κτηνωδίες και τις βαρβαρότητες του Ιμραλί, ο Ηγέτης των Κούρδων δεν λυγίζει. Συνεχίζει να αντιστέκεται, ενώ με το ήθος, το  σθένος και τη γενναιότητα που επιδεικνύει, αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους τους λαούς που μάχονται για ελευθερία.

Από τη δική τους πλευρά, οι «δυτικοί» ήλπιζαν πως  με την προδοσία του Οτσαλάν, την παράδοσή του σε ένα από τα πιο ανελεύθερα και τυραννικά καθεστώτα του κόσμου, και με την εγκατάλειψή του στο κελί του Ιμραλί, θα μπορούσαν να απαλλαγούν από αυτόν και από την επαναστατική δημοκρατική του ιδεολογία. Παρ’ όλα αυτά, απέτυχαν οικτρά. Όσοι θεωρούσαν τον Οτσαλάν ξεγραμμένο, πιστεύοντας πως με τις δόλιες μεθοδεύσεις τους θα καταπνίξουν το Κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, απογοητεύτηκαν, ενώ παράλληλα αδυνατούσαν να πιστέψουν τη δική μας αντίδραση.

Η ιδεολογία, το πνεύμα και το όραμα του Οτσαλάν είναι σήμερα πιο ζωντανά από ποτέ. Οι ιδέες του Άπο έχουν τεθεί σε εφαρμογή και μεγαλουργούν στη Ροζάβα (βορειοανατολική Συρία), ενώ αποτελούν υπόδειγμα ειρηνικής και δημοκρατικής συμβίωσης για όλους τους λαούς της Μεσοποταμίας. Σήμερα όσο ποτέ, ο Οτσαλάν έχει αναδειχθεί όχι μόνο ως ο φυσικός ηγέτης του Κουρδικού λαού, αλλά και ως ένας οραματιστής και στοχαστής διεθνούς βεληνεκούς, για ζητήματα δημοκρατίας, δικαιωμάτων, φεμινισμού, περιβαλλοντισμού, κ.ά.

Παράλληλα, ο αδελφός Ελληνικός λαός διψά και αυτός για ελευθερία και δημοκρατία. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες δεν ξεχνούν την προδοσία και την παράδοση του Οτσαλάν. Η άνανδρη αυτή πράξη αποτελεί ανοιχτή πληγή για τον Ελληνισμό, ο οποίος ακόμα και τώρα απαιτεί την απόδοση δικαιοσύνης. Για τον λόγο αυτό καλούμε τους τωρινούς πολιτικούς να μην λησμονήσουν τα τραγικά γεγονότα του 1999, και να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια έτσι ώστε να ενωθούν οι δύο λαοί μας στους κοινούς μας αγώνες.