Αχμέτ Καγιά. Ένας μεγάλος καλλιτέχνης, που είχε την τύχη και συνάμα την ατυχία να γεννηθεί στην Τουρκία.

Την τύχη, γιατί η Τουρκία, η Ανατολία, είναι ένας μουσικός παράδεισος. Την ατυχία, γιατί γεννήθηκε στην Τουρκία Κούρδος και Αλεβίτης. Διπλή “αμαρτία” για την πιο ρατσιστική, την πιο σοβινιστική κοινωνία του κόσμου.

Αγαπήθηκε από δεκάδες εκατομμύρια Κούρδων, Τούρκων, Αρμενίων. Ήταν ένα από τα μουσικά είδωλα της Τουρκίας. Μέχρι που μια μέρα, σε μια συναυλία, είπε ότι θα τραγουδήσει κουρδικά τραγούδια. Αυτό ήταν, άρχισε ένας ανελέητος πόλεμος.

Γιατί, όπως είπαμε, η τουρκική κοινωνία σε δέχεται μόνο απολύτως υποταγμένο.

Αν σηκώσεις το κεφάλι, αν ζητήσεις κάτι, έστω και ψήγματα από τα δικαιώματά σου, τελείωσες.

Ο Αχμέτ Καγιά αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στη  Γαλλία, στο Παρίσι. Από τότε είναι σαν να έσβησε η ελπίδα στην Τουρκία για δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί ο Αχμέτ Καγιά, έστω και στα κρυφά, έδινε ελπίδα σε εκατομμύρια νέους, Τούρκους και Κούρδους.

Ο Αχμέτ Καγιά έφυγε νωρίς. Πέθανε ως αυτοεξόριστος, στο Παρίσι, σε μικρή ηλικία… Ήταν μόλις 43 ετών! Έφυγε και η ψυχή του πήγε εκεί στα βουνά του Κουρδιστάν, που ήθελε να πρασινίσουν με το κλάμα τα δάκρυα των αγωνιστών. Πέθανε σαν σήμερα, τις 16 Νοεμβρίου 2000, στο Παρίσι και κηδεύτηκε στο κοιμητήριο Περ Λασαίζ.