Ο Mustafa Karasu, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του KCK μίλησε για την πρώτη επέτειο των εξεγέρσεων «Jin, Jiyan, Azadî» στο Ανατολικό Κουρδιστάν και το Ιράν, καθώς και για την απομόνωση του Οτσαλάν.

Είναι η πρώτη επέτειος του «Jin Jiyan Azadî» που ξεκίνησε στο Ανατολικό Κουρδιστάν και το Ιράν και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Αυτοί οι Επαναστάτες είχαν μεγάλη απήχηση. Πώς αξιολογείτε αυτους  τους Επαναστάτες;

Πρώτα και κύρια, μπορώ να πω ότι ο πιο πολύτιμος αγώνας στον κόσμο και στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι ο αγώνας των γυναικών. Είναι ένας πολύτιμος και ουσιαστικός αγώνας. Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να τιμήσω με ευγνωμοσύνη τόσο τη Jîna Amînî όσο και όλες τις γυναίκες μάρτυρες. Με τη δολοφονία της Jîna Amînî, οι γυναίκες ξεσηκώθηκαν. Γιατί οι γυναίκες θέλουν ελευθερία. Το ότι αυτό συνέβη στο Ιράν σχετίζεται στην πραγματικότητα με την ιστορία της χώρας. Η εξέγερση των Κούρδων γυναικών σήμερα σχετίζεται και με την κουρδική ιστορία. Το Κουρδιστάν είναι το έδαφος μιας νεολιθικής κοινωνίας και το Ιράν είναι επίσης μέρος της. Το Κουρδιστάν και το Ιράν είναι το έδαφος όπου οι γυναίκες έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία. Από αυτή την άποψη, οι γυναίκες στην ιρανική κοινωνία ήταν πάντα πιο διατεθειμένες στην ελευθερία από τις γυναίκες σε άλλα μέρη της Μέσης Ανατολής. Έχουν μια ιστορία ανοιχτή στην ελεύθερη ζωή.

Ο κουρδικός και ο ιρανικός λαός έχουν ένα τέτοιο χαρακτηριστικό. Αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ πολύτιμο χαρακτηριστικό της ιστορίας και της κοινωνίας του Ιράν. Όσοι ασχολούνται με την πολιτική στο Ιράν, όσοι ασχολούνται με την κοινωνιολογία, όσοι είναι μέρος της πραγματικότητας της ιρανικής κοινωνίας, όσοι συνδέονται με την ιρανική ιστορία, θα πρέπει να σέβονται και να εκτιμούν αυτή την εξέγερση των γυναικών. Το να εναντιωθείς στην εξέγερση των γυναικών σημαίνει να εναντιωθείς στην Ιρανική ιστορία, να εναντιωθείς στην ιρανική πραγματικότητα, να παλέψεις ενάντια στη δική της πραγματικότητα. Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν μάχεται στην πραγματικότητα με τη δική της πραγματικότητα. Μια αρνητική προσέγγιση κατά του γυναικείου απελευθερωτικού συστήματος θα πρέπει να θεωρηθεί ως αρνητική προσέγγιση κατά της ιστορίας του.

Οι εξεγέρσεις των γυναικών στο Κουρδιστάν και το Ιράν βασίζονται στον σοσιαλισμό. Δεν είναι μια κατανόηση της ελευθερίας που βασίζεται στον ατομικισμό, που βασίζεται στους μικροαστούς, όπως στην Ευρώπη. Η γραμμή απελευθέρωσης των γυναικών είναι μια γραμμή ελευθερίας που βασίζεται στην κοινωνία, που υπερασπίζεται την κοινωνία, που δεν αγκαλιάζει τον ατομικισμό, τον υλισμό, όχι τις αξίες που δημιούργησε η καπιταλιστική νεωτερικότητα, αλλά τις σοσιαλιστικές αξίες που έχει καταστρέψει η καπιταλιστική νεωτερικότητα. Έχει επίσης νόημα από αυτή την άποψη. Είναι το όμορφο, φωτεινό πρόσωπο της Μέσης Ανατολής. Επομένως, όλοι οι λαοί της Μέσης Ανατολής πρέπει να τιμηθούν. Οι λαοί του Ιράν πρέπει επίσης να τιμηθούν. Το ιρανικό καθεστώς πρέπει να προσεγγίσει διαφορετικά το γυναικείο ζήτημα. Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τις γυναίκες να ξεσηκωθούν στο Ιράν καταπιέζοντάς τις. Το Ιράν θα αλλάξει, πρέπει να αλλάξει. Με τη γραμμή απελευθέρωσης των γυναικών, έχει γίνει αναπόφευκτο να αλλάξει το Ιράν. Είναι λάθος για το ιρανικό κράτος να αποδίδει αυτή την εξέγερση στην επιρροή ξένων δυνάμεων. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν οι σωστές πολιτικές και λύσεις αντιμετωπίζοντας την κατάσταση των γυναικών με τη σωστή προσέγγιση.

Συνεχίζεται η απομόνωση του Ηγέτη του Κούρδου Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Η εκστρατεία με τίτλο «Ώρα να τερματιστεί η απομόνωση, ο φασισμός και η κατοχή, ώρα να διασφαλιστεί η ελευθερία» με στόχο να σπάσει την απομόνωση και να διασφαλίσει τη φυσική ελευθερία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ολοκλήρωσε τον 3ο χρόνο της. Τι θα θέλατε να πείτε για την πρόοδο αυτής της καμπάνιας;

Πριν αξιολογήσω το θέμα, θα ήθελα να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στον λαό του Μαρόκου και της Λιβύης για τους χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους λόγω του σεισμού στο Μαρόκο και των πλημμυρών στη Λιβύη.

Θα ήθελα επίσης να θυμηθώ και να ευχαριστήσω με σεβασμό τον Beytocan που έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες για την επιβίωση του πολιτισμού του κουρδικού λαού και στον αγώνα κατά της αποικιοκρατίας. Δεν θα ξεχαστεί από τον λαό του Κουρδιστάν. Η θέση του στον πολιτισμό και την κουρδική τέχνη θα μείνει πάντα στη μνήμη. Οι άνθρωποι στον τομέα του πολιτισμού και της τέχνης είναι πραγματικά πολύτιμοι για τους Κούρδους. Από αυτή την άποψη, ο κουρδικός λαός θα πρέπει να εκτιμά τους καλλιτέχνες του, να τους υποστηρίζει και να παρέχει ευκαιρίες για την ανάπτυξη της τέχνης. Για έναν λαό και ένα έθνος που έχει υποστεί γενοκτονία, ο πολιτισμός και η τέχνη είναι οι πιο σημαντικές δραστηριότητες. Από αυτή την άποψη, το πολιτιστικό και καλλιτεχνικό έργο εκφράζει έναν μεγάλο αγώνα ενάντια στη γενοκτονία.

Ο λαός μας αγωνίζεται ενάντια στην αιχμαλωσία και την απομόνωση του Rêber Apo [Abdullah Öcalan] και προσπαθεί να εξασφαλίσει τη φυσική του ελευθερία. Είναι απαραίτητο να δούμε ότι το τουρκικό κράτος ακολουθεί μια γενοκτονική και αποικιοκρατική πολιτική. Από αυτή την άποψη, και οι πολιτικές κατά του Rêber Apo είναι πολιτικές γενοκτονίας. Θέλω να τονίσω ότι θα ήταν λάθος να συγκρίνουμε τον αγώνα μας ενάντια σε αυτό το κράτος ή την πολιτική του κράτους ενάντια στον κουρδικό λαό με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

Ο λαός μας κάνει αγώνα για ελευθερία ενάντια σε αυτό το κράτος. Η διασφάλιση της φυσικής ελευθερίας του Rêber Apo είναι το πιο σημαντικό μέρος αυτού του διαπλεκόμενου αγώνα. Ο κουρδικός λαός και οι διεθνιστές φίλοι του φαίνεται να αντιλαμβάνονται αυτήν την πραγματικότητα καλύτερα κάθε μέρα. Ενώ αγωνίζεται για τη φυσική ελευθερία του Rêber Apo, υπάρχει επίσης μια ανάπτυξη της συνείδησης. Ο αγώνας για ελευθερία στη σωστή βάση αναπτύσσεται καθημερινά όλο και περισσότερο. Όχι μόνο ο κουρδικός λαός, αλλά και οι λαοί του κόσμου, οι δημοκρατικές δυνάμεις, οι σοσιαλιστές και οι επαναστάτες συνειδητοποιούν τι σημαίνει η φυσική ελευθερία του Rêber Apo για την ανθρωπότητα. Κάνουν επίσης μεγάλες προσπάθειες και κόπο, που θεωρούμε πολύτιμο.

Πρόσφατα έγιναν αρκετές συναυλίες στην Ιταλία, στις οποίες είδαμε πώς ο Rêber Apo έχει επηρεάσει τους λαούς. Γιατί όλη η ανθρωπότητα θέλει να απαλλαγεί από τον καπιταλιστικό νεωτερισμό και ο Rêber Apo δείχνει έναν πιθανό τρόπο για αυτό. Πρώτα και κύρια δείχνει τον δρόμο για να απαλλαγούμε από το καπιταλιστικό σύστημα στη βάση της ελευθερίας των γυναικών. Αυτό, φυσικά, ανοίγει μια νέα εποχή στον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική νεωτερικότητα με επικεφαλής τις γυναίκες, τη νεολαία και τους οικολόγους και αποκαλύπτει νέους ορίζοντες. Θα αναπτυχθεί περαιτέρω, καθώς κανείς δεν μπορεί να απομονώσει τις σκέψεις και τις ιδέες του Rêber Apo. Προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπό του στον κουρδικό λαό και την ανθρωπότητα μέσω της φυλάκισης, αλλά αυτό είναι μάταιο. Οι σκέψεις του Rêber Apo έχουν ήδη εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο.

Από αυτή την άποψη, ο αγώνας του Rêber Apo για ελευθερία δυναμώνει. Στην πραγματικότητα, σε μια πρόσφατη μεγάλη συνάντηση των παγκόσμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, ζήτησαν την ελευθερία του Rêber Apo. Είπαν ότι θα καταβάλουν προσπάθειες για να εξασφαλίσουν τη σωματική του ελευθερία. Αυτές είναι πολύ πολύτιμες δηλώσεις τις οποίες αποδίδουμε σεβασμό. Όλοι πλέον συνειδητοποιούν ότι ο κουρδικός λαός έχει μεγάλη αξία για την ανθρωπότητα. Θα γίνει δύσκολο να κρατήσει κανείς τον Rêber Apo σε αιχμαλωσία και απομόνωση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι δημοκρατικές δυνάμεις, οι λαοί του κόσμου και ο κουρδικός λαός μαζί θα εξασφαλίσουν σίγουρα την ελευθερία του Rêber Apo.

Μια άλλη ιστορική δράση κατά του συστήματος βασανιστηρίων που επιβλήθηκε στη  φυλακή Imrali  έλαβε χώρα στη Μερσίνα πέρυσι. Πώς πρέπει να γίνει κατανοητή η δράση που οργάνωσαν η Sara Tolhildan (Dilara Ürper) και η Rûken Zelal (Emel Feremez Hisên);

Αρχικά, θα ήθελα να τιμήσω τη μνήμη των συντρόφων Sara και Rûken με ευγνωμοσύνη. Ενέργειες σαν τη δική τους έχουν μεγάλο νόημα. Υπήρχαν αστυνομικοί που σκοτώθηκαν στη δράση, αλλά δεν αρκεί να δούμε τη δράση μόνο σε αυτή την πτυχή. Εκεί, στο πρόσωπο της Σάρα και της Ρούκεν, Οι Κούρδισες γυναίκες έδειξαν ποια είναι η πραγματικότητα της κουρδικής κοινωνίας, σε τι είδους αγώνα παίρνουν μέρος ενάντια στη γενοκτονική αποικιοκρατία, πόσο επίμονες είναι στην ελευθερία και πώς θα θυσιάσουν τα πάντα για την χάριν μιας ελεύθερης ζωής. Αυτή είναι η στάση του κουρδικού λαού και των ανταρτών που προσωποποιούνται τη Σάρα και την Ρούκεν και . Φυσικά, η στάση τους δεν είναι ατομική, είναι μέρος των ανταρτικών αγώνων στις [τις περιοχές του νότιου Κουρδιστάν] Zap, Metîna και Avaşîn σήμερα.

Στις Ζώνες Άμυνας της Medya, βλέπουμε επίσης πώς οι αυτοθυσιαστικοί μαχητές πάνε άφοβα εναντίον του εχθρού, αλλά η δράση της συντρόφου Sara και του Ρούκεν ήταν διαφορετική, καθώς ήταν σε μια περιοχή που κυριαρχούσε πλήρως ο εχθρός. Έχει μεγάλη αξία που έκαναν αυτή την ενέργεια χωρίς φόβο και θυσίασαν τη ζωή τους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και πολύτιμο. Όλες οι γυναίκες και οι νέοι των Κούρδων πρέπει να δουν αυτή τη μαχητική στάση, αυτό το μαχητικό πνεύμα. Ο καθένας πρέπει να αναλογιστεί τον εαυτό του πολεμώντας ενάντια στο αποικιοκρατικό κράτος. Επίσης, το πώς μπορούν να νικηθούν οι αποικιοκράτες θα πρέπει να φανεί στο πρόσωπο αυτών των μαρτυρικών φίλων.