Υπάρχουν αναφορές για στοχευμένες δολοφονίες και απελάσεις του κουρδικού άμαχου πληθυσμού και χρήση απαγορευμένων χημικών όπλων. Αμέτρητα χωριά έχουν καταστραφεί, άνθρωποι έχουν χάσει τα σπίτια τους και κοπάδια ζώων έχουν σκοτωθεί. Εντωμεταξύ, υπάρχουν επίσης σχεδόν καθημερινές μαρτυρίες ότι Τούρκοι στρατιώτες χρησιμοποιούν χημικά αέρια στα συστήματα σήραγγας των ανταρτών. Υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες για πολλά από αυτά τα εγκλήματα πολέμου. Ακόμη όμως και στο πλαίσιο αυτής της παρατεταμένης επίθεσης, ο τουρκικός στρατός δεν είναι σε θέση να επιτύχει τον στόχο του, να καταλάβει την περιοχή και να καταστρέψει το PKK, και ως εκ τούτου καταφεύγει σε παράνομα όπλα.

Τις τελευταίες ημέρες, σημειώθηκαν επίσης δολοφονίες δυνάμεων ασφαλείας των Γεζίντι από τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βομβαρδίστηκε νοσοκομείο στην περιοχή Σιντζάρ (Σενγκάλ) από τον τουρκικό στρατό. Και πάλι, πρόκειται για εγκλήματα πολέμου και επιθέσεις που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο.

Επιπλέον, ενώ ο κόσμος και τα παραδοσιακά ΜΜΕ επικεντρώνονται στην προβλέψιμη κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν και τις συνέπειές του, ο τουρκικός στρατός εντείνει παράλληλα τις επιθέσεις του στη Ροζάβα και στοχοποιεί τους Κούρδους ηγέτες με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Η έκθεση του ΟΗΕ για τη συστηματική εθνοκάθαρση, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από ισλαμιστές μισθοφόρους και τον τουρκικό στρατό εναντίον Κούρδων, Γεζίντι και Χριστιανών στο Αφρίν θα έπρεπε να έχει ωθήσει όλες τις χώρες ​​να κάνουν κάτι γι' αυτό άμεσα. Παρόμοια πράγματα συμβαίνουν ήδη στο βόρειο Ιράκ και μπορούν να αναμένονται περαιτέρω συστηματικές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εάν ο τουρκικός στρατός καταλάβει και τις εκεί περιοχές. Σκοπός των επιθέσεων είναι η απέλαση ή ακόμη και ο αφανισμός του κουρδικού πληθυσμού.

Συνολικά, το καθεστώς Ερντογάν επιδιώκει ένα νεο-οθωμανικό όνειρο, [δηλαδή, ένα όνειρο που θυμίζει Οθωμανική Αυτοκρατορία] και, μεταξύ άλλων, διεκδικεί περιοχές στη Μεσόγειο, στο βόρειο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και την Αρμενία.

Για ποιον λόγο οι γερμανικές κυβερνήσεις υποστηρίζουν το καθεστώς Ερντογάν;

Κανονικά οι επιθέσεις του τουρκικού στρατού στο βόρειο Ιράκ για τις οποίες ευθύνεται το καθεστώς Ερντογάν και οι οποίες παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο, και η κατοχική πολιτική του στο Αφρίν καθώς και οι επιθέσεις του στη Ροζάβα, θα έπρεπε να είχαν σταματήσει κατόπιν διεθνούς πολιτικής πίεσης. Ωστόσο, αυτή η διεθνής πίεση δεν υπάρχει.

Όχι μόνο η κυβέρνηση των ΗΠΑ, αλλά και η γερμανική κυβέρνηση παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την καταστροφική πολιτική.

Αυτό έγινε σαφές για άλλη μια φορά όταν η Ομοσπονδιακή Αστυνομία σταμάτησε μια ειρηνευτική αντιπροσωπεία που μετέβαινε στο βόρειο Ιράκ, στο αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ, στις αρχές Ιουνίου 2021, με το πρόσχημα ότι ορισμένοι από τους ταξιδιώτες θα έθεταν σε κίνδυνο τα εξωτερικά συμφέροντα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, σχετικά με την Τουρκία. Μέλη της αντιπροσωπείας ήταν επίσης μέλη του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου του Αμβούργου (Bürgerschaft), Andrej Hunko (DIE LINKE/Left Party) και εγώ, ως υπάλληλος του μέλους της Bundestag (Γερμανικό Εθνικό Κοινοβούλιο). Η αποτροπή της αναχώρησής μας με αυτόν τον τρόπο ήταν απολύτως παράνομη και, επιπλέον, κυνική. Η λογική πίσω της ανατρέπει τα γεγονότα, την ανθρώπινη συμπεριφορά και τη λογική. Τα συμφέροντα του λαού της Δυτικής Γερμανίας και όλων των ανθρώπων παγκοσμίως είναι η ειρήνη, ο διάλογος για την επίλυση συγκρούσεων και η τήρηση του διεθνούς δικαίου.

Η γερμανική κυβέρνηση απέτρεψε την αντιπροσωπεία να φύγει από τη χώρα στο Ντίσελντορφ, ενώ η τουρκική κυβέρνηση παραβιάζει συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο.

Ωστόσο, η αποτροπή της αποχώρησης της αντιπροσωπείας από τη χώρα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Από την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, οι γερμανικές κυβερνήσεις συνέχισαν με συνέπεια την σχεδόν άνευ όρων στρατιωτική αδελφότητα Γερμανών-Τούρκων, που υπήρχε από τη γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων. Η συνεργασία περιλαμβάνει μεγάλης κλίμακας παραδόσεις όπλων, στρατιωτική συνεργασία, συνεργασία αστυνομικών και μυστικών υπηρεσιών και κάλυψη των συστηματικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλημάτων πολέμου, για τα οποία είναι υπεύθυνη η Άγκυρα.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι αριστεροί Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί εξόριστοι στη Γερμανία ποινικοποιούνται επίσης. Σύμφωνα με το άρθρο 129β του Γερμανικού Ποινικού Κώδικα, οι Κούρδοι που εργάζονται για τη δημοκρατία στη Γερμανία στο πλαίσιο του κουρδικού κινήματος, μπορούν να καταδικαστούν έως και πέντε χρόνια, χωρίς να κατηγορηθούν για κανένα έγκλημα, δεδομένου ότι το ΡΚΚ χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση στο εξωτερικό και θεωρητικά όποιος σχετίζεται με αυτό μπορεί να διωχθεί. Επιπλέον, δεν υπάρχει κρατική υποστήριξη για τη διδασκαλία της κουρδικής γλώσσας, ενώ η κουρδική επιστήμη, ακόμη και ο πολιτισμός με τη μορφή εκδοτικών οίκων και τηλεοπτικών σταθμών καταστέλλονται και εν μέρει απαγορεύονται.

Οι ομοσπονδιακές κυβερνήσεις και αρχές έχουν πλήρη επίγνωση ότι το καθεστώς Ερντογάν είναι υπεύθυνο για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλήματα πολέμου, ενώ από την άλλη το PKK ήταν υπεύθυνο για τη διάσωση περισσότερων από 100.000 Γεζίντι από το ISIS, και ότι είναι ιδεολογικά πολύ κοντά στις λεγόμενες ευρωπαϊκές αξίες, με προσανατολισμό προς τη συνύπαρξη σεβασμού όλων των εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων καθώς και τα ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες και τον εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής.

H εξωτερική πολιτική της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση ευνοεί τους δεσμούς της με το καθεστώς Ερντογάν και την καταστολή των αριστερών κινημάτων, τους πολέμους και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου που σχετίζονται με αυτό, προκειμένου να προωθήσει τα δικά της νεοαποικιακά συμφέροντα. Μια ανεξάρτητη και αυτοπροσδιοριζόμενη οργάνωση του λαού στη Μέση Ανατολή δεν ταιριάζει με την επιθετική νεοαποικιοκρατική πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης. Ο κίνδυνος του νεο-οθωμανικού έργου του Ερντογάν αγνοείται ή μάλλον γίνεται αποδεκτός. Κατά τη γνώμη μου, η έκταση του νεο-οθωμανικού ονείρου του Ερντογάν υποτιμάται εντελώς, λόγω αλαζονείας της Γερμανίας προς τους μη δυτικούς λαούς και ηγέτες.

Η εξωτερική πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης και της ΕΕ γίνεται όλο και πιο επιθετική και στρατιωτική εδώ και 20 χρόνια και προσανατολίζεται στην καθιέρωση της ΕΕ ως μείζονος στρατιωτικής δύναμης υπό τη γερμανική και, σε κάποιο βαθμό, γαλλο-γερμανική ηγεμονία.

Αυτή τη στιγμή, ο γερμανικός στρατός συμμετέχει σε 13 ξένες αποστολές σε τρεις ηπείρους με σχεδόν 3.500 στρατιώτες: στο Αφγανιστάν, το Κοσσυφοπέδιο, την Ιορδανία, τη Συρία, το Ιράκ, τη Μεσόγειο, το Μάλι, τον Λίβανο, τη Σομαλία στο Κέρας της Αφρικής, το Νότιο Σουδάν, στην επιχείρηση «επιβολής εμπάργκο όπλων» κατά της Λιβύης, στη Δυτική Σαχάρα και στην Υεμένη. Παράλληλα με τις στρατιωτικές της δυνάμεις, στις χώρες αυτές, η Γερμανία προωθεί τους ιμπεριαλιστικούς στόχους της με μια σειρά μέτρων.

Το «πακέτο μέτρων» κυμαίνεται από οικονομικές κυρώσεις, τη δημιουργία περισσότερο ή λιγότερο άμεσα ελεγχόμενων αντιστασιακών ομάδων και πολιτοφυλακών, την αναγνώριση μη δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, μέχρι πραξικοπήματα και πολέμους. Το πακέτο περιλαμβάνει επίσης τη διαρκή καταστροφή των προηγουμένως σταθερών καταστάσεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι απάνθρωπες τεχνικές και οι ιμπεριαλιστικοί ισχυρισμοί υλοποιούνται απροκάλυπτα, ενώ σε άλλες κρύβονται πίσω από ευφημιστικούς όρους όπως «ευθύνη για προστασία», «αλλαγή καθεστώτος» ή «παρέμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και «χρηστή διακυβέρνηση» , ή επιχειρείται η νομιμοποίησή τους μέσω υποτιθέμενων απειλών για την παγκόσμια ασφάλεια.

Το κουρδικό κίνημα και ειδικά το PKK οργανώνει το απλούς λαούς στη Μέση Ανατολή. Η ποινικοποίηση της οργάνωσης και η αποτροπή μιας ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή ταιριάζει πολύ καλά με την περιγραφόμενη γερμανική εξωτερική πολιτική. Διότι αυτή δεν ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, αλλά για την εξουσία και το κέρδος.

• Martin Dolzer