Το ίδιο ασταθής αναδεικνύεται και η κατάσταση στην δική μας γειτονιά, της ανατολικής Μεσογείου και της Μεσοποταμίας.

Ο νούμερο ένα εχθρός του φασιστικού τουρκικού καθεστώτος παραμένει ο ελεύθερος Κουρδικός λαός, ο οποίος αγωνίζεται για την ελευθερία και τα δικαιώματά του. Για τον λόγο αυτό η Άγκυρα συνεχίζει την παράνομη εισβολή της στις περιοχές των ανταρτών στο Νότιο Κουρδιστάν (βόρειο Ιράκ), χρησιμοποιώντας απαγορευμένα χημικά όπλα, και παράλληλα διαπράττει φριχτά εγκλήματα πολέμου, από τον Απρίλιο του παρόντος έτους.

Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν επιθυμεί διακαώς να εισβάλλει στη βορειοανατολική Συρία, και συγκεκριμένα στις κουρδικές περιοχές της Αυτόνομης Διοίκησης της ΒΑ Συρίας. Έχοντας λάβει αρνητικές απαντήσεις από τις ΗΠΑ και τις χώρες της Ε.Ε., το τουρκικό καθεστώς απευθύνθηκε στους ανατολικούς του εταίρους για να λάβει το πράσινο φως μίας νέας εισβολής. Αυτό ακριβώς συνέβη στην τριμερή συνάντηση Τουρκίας - Ρωσίας και Ιράν, καθώς και προσφάτως, στις διμερείς συζητήσεις Ερντογάν και Πούτιν στο Σότσι. Και στις δύο συναντήσεις οι απαντήσεις ήταν και πάλι αρνητικές.

Αυτό που έλαβε όμως ο Ερντογάν από τον Πούτιν, ήταν η άδεια από τον Ρώσο πρόεδρο για τουρκικές αεροπορικές επιδρομές και επιθέσεις εντός της Ροζάβα. Σε αυτά τα πλαίσια, πολλοί άμαχοι κάτοικοι της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών, έχουν χάσει τη ζωή τους, και πολλοί τραυματίστηκαν στις αεροπορικές επιθέσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Πρόσφατα, τέσσερις μαθητές σκοτώθηκαν καθώς έπαιζαν, από επίθεση τουρκικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους σε σχολείο που βρισκόταν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στην επαρχία Χασάκα τον Αύγουστο.

Εκτός από την άδεια για βομβαρδισμούς στις περιοχές αμάχων, η Τουρκία έλαβε και ρωσικές οδηγίες για προσέγγιση της Άγκυρας με τη Δαμασκό. Όπως φαίνεται, αν και η Ρωσία συνεχίζει να διατηρεί τον ρόλο του αρμοστή των εξελίξεων εντός της Συρίας, πλέον έχει μπει για τα καλά στην εξίσωση και ο Άσαντ, τον οποίον το Κρεμλίνο επιβάλει σταδιακά στον Ερντογάν.

Σε αυτά τα πλαίσια έχουν ξεκινήσει οι διμερείς επαφές του καθεστώτος Άσαντ με την Τουρκία, πρώτα σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών και τελευταία, σε υπουργικό επίπεδο όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο Τσαβούσογλου. Αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων ήταν οι διαμαρτυρίες της συριακής «αντιπολίτευσης» κατά της Τουρκίας. Πρόκειται βέβαια για τους φιλότουρκους τζιχαντιστές οι οποίοι φοβούνται την πιθανή εγκατάλειψή τους από την Τουρκία, κατόπιν συνεννόησης Ερντογάν και Άσαντ.

Από την πλευρά του, το ερώτημα για το Μπασάρ αλ Άσαντ είναι αν θα επιλέξει να συμπορευτεί με τον Ερντογάν, παρόλο που ο δεύτερος είναι ο βασικός υπαίτιος για τον συριακό εμφύλιο πόλεμο. Την ίδια στιγμή, ο Άσαντ πρέπει να αναρωτηθεί αν θα κάνει τη «συμφωνία με το διάβολο» εναντίον του Κουρδικού λαού, ή αν θα επιλέξει τους Κούρδους, με τους οποίους υπάρχει αλληλοσεβασμός και οι οποίοι δεν αρνούνται την ύπαρξη των συριακών δυνάμεων. Το σημαντικότερο ίσως είναι το γεγονός ότι οι Κούρδοι δεν συνεργάστηκαν ποτέ με καμία από τις δυνάμεις που επιχείρησαν να ανατρέψουν τον Άσαντ.

Θα επιλέξει λοιπόν η Δαμασκός την συμβίωση με τους τζιχαντιστές, ή με τους Κούρδους οι οποίοι φέρνουν ομαλότητα και δικαιοσύνη για όλους τους λαούς της περιοχής;

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, ιδίως αφ’ ης στιγμής η Τουρκία έχει απωλέσει κάθε αξιοπιστία στις διεθνείς της σχέσεις. Δεν υπάρχει χώρα της περιοχής που να μην έχει προδοθεί ή εξαπατηθεί από τη διπροσωπία του Ερντογάν και του ιμπεριαλιστικού καθεστώτος του.

Άλλωστε, ο ιμπεριαλισμός και η διπροσωπία είναι τα τελευταία «χαρτιά» που έχουν απομείνει «να παίξουν» οι Ερντογάν και Μπαχτσελί, έναν χρόνο πριν τις επικείμενες τουρκικές εκλογές.

Με τον ιμπεριαλισμό τους επιδιώκουν μία στρατιωτική νίκη, την οποία θα αξιοποιήσουν στις εκλογές για να κρατηθούν στην εξουσία. Καθώς ο Ερντογάν δεν λαμβάνει το πολυπόθητο πράσινο φως για εισβολή στη Συρία, ενδέχεται μέχρι και να εισβάλλει δίχως την άδεια τρίτων, έτσι ώστε να επικαλεστεί την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και να αποφύγει τη διεξαγωγή των εκλογών.

Διακαής πόθος του ίδιου αλλά και του βαθέως τουρκικού κράτους είναι να εξοντώσουν τους Κούρδους, εντός και εκτός Τουρκίας. Στόχος τους είναι ιδίως η Ροζάβα, διότι εκεί πλέον έχει ήδη διαμορφωθεί μια εθνική οντότητα. Το δε μοντέλο στη Ροζάβα, με την πολυπολιτισμικότητα, την πολυφωνία, την ισότητα των φύλων και τον τρόπο διακυβέρνησης της (με τα καντόνια κτλ.), αποτελεί απειλή για την Τουρκία και τα λοιπά αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής.

Την ίδια στιγμή που οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις πολεμούν στο ιρακινό Κουρδιστάν, εποικίζουν το ψευδοκράτος στην Κύπρο, βομβαρδίζουν σχολεία και νοσοκομεία στη Ροζάβα, και απειλούν με το πλωτό γεωτρύπανο «Αμπντούλ Χαμίτ Χαν» την ελληνική υφαλοκρηπίδα, Έλληνες και Κούρδοι οφείλουμε να συνεργαστούμε για να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι την κοινή αναθεωρητική απειλή, του επεκτατικού και βάρβαρου τουρκικού καθεστώτος.