Κούρδισσες γυναίκες στη Νοτιοανατολική Τουρκία αγωνίζονται σκληρά για να μην αφήσουν τη γλώσσα τους να πεθάνει.

Η 15η Μαΐου εορτάζεται ως «Ημέρα Κουρδικής Γλώσσας» από το 2006. Κούρδοι ακτιβιστές στην Τουρκία αγωνίζονται έντονα για χρόνια για να αναγνωριστούν τα κουρδικά ως επίσημη γλώσσα στην εκπαίδευση και την καθημερινή ζωή. Η αναγνώριση της κουρδικής μητρικής γλώσσας αποτελεί την καρδιά του πολιτιστικού αγώνα των Κούρδων που ζουν στην Τουρκία.

Οι γυναίκες που ζουν στην περιοχή Edremit του Βαν (Wan), μίλησαν για τη σημασία της μητρικής γλώσσας και την ανησυχία τους σχετικά με την απειλή εξαφάνισης της κουρδικής γλώσσας.

Οι γυναίκες λένε ότι προσπαθούν να διατηρήσουν την κουρδική γλώσσα μιλώντας κουρδικά με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. «Εάν η γλώσσα δεν ομιλείται, θα ξεχαστεί. Όλοι πρέπει να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα», σημείωσαν.

Η Fatma Yücel (38), που έχει πέντε παιδιά, τόνισε την ανάγκη χρησιμοποίησης της κουρδικής γλώσσας, παρά τις καταπιεστικές πολιτικές.

«Μιλάμε κουρδικά με τα παιδιά, γιατί γνωρίζουμε ότι αν δεν μιλάμε κουρδικά, η γλώσσα μας θα ξεχαστεί. Γι' αυτό πρώτα διδάσκουμε στα παιδιά μας τη μητρική τους γλώσσα», είπε. «Τα παιδιά μπορούν να μάθουν Τουρκικά στο σχολείο ή στην τηλεόραση, αλλά η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας ξεκινά από το σπίτι με τις μανάδες».

Συνέχισε: «Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε στους γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους τα κουρδικά, αλλά μπορούμε να τους πούμε ότι πρέπει να είναι πιο ευαίσθητοι. Το λέω αυτό σε οποιαδήποτε κουρδική οικογένεια γύρω μου που δεν μιλά κουρδικά με τα παιδιά τους».

Η Hayzeran Gürel που έχει εννέα παιδιά και επτά εγγόνια είπε ότι όλα της τα παιδιά μεγάλωσαν μιλώντας τη μητρική τους γλώσσα, τα Κουρδικά.

Η Gürel είπε: «Μιλάω στα Κουρδικά με τα παιδιά μου, τα μεγάλωσα με Κουρδικά, αλλά όταν τα βλέπω να μιλούν στα Τούρκικα με τα δικά τους παιδιά, αυτό πραγματικά ραγίζει την καρδιά μου. Υπάρχουν πολλές πιέσεις ενάντια στη γλώσσα μας. Η κυβέρνηση δεν θέλει οι Κούρδοι να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα, αλλά αν δεν μιλάμε κουρδικά, η γλώσσα μας κινδυνεύει να ξεχαστεί. Πρέπει λοιπόν όλοι να χρησιμοποιούμε τα κουρδικά στην καθημερινή μας ζωή για να τα κρατήσουμε μια ζωντανή γλώσσα».

Η Kumru Muhu, άλλη μια γιαγιά που μεγαλώνει τα εγγόνια της με τα κουρδικά, επεσήμανε ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που σχετίζονται με τη διδασκαλία της κουρδικής γλώσσας παραμένουν κλειστά. «Δεν επέτρεψαν στα παιδιά να μάθουν τη μητρική τους γλώσσα. Και αυτό γιατί θέλουν να εξαφανίσουν τη γλώσσα, τις παραδόσεις και τα έθιμα των Κούρδων. Επομένως, όλοι πρέπει να μιλούν κουρδικά με τα παιδιά τους για να μην αφήσουν κάτι τέτοιο να συμβεί», είπε.