Στις 15 Φεβρουαρίου 1999 γράφτηκε μία μαύρη σελίδα στην ιστορία. Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και συγκεκριμένα οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Σημίτη, παρέδωσαν αμαχητί τον Ηγέτη του Κουρδικού Λαού, Οτσαλάν, στο τουρκικό φασιστικό καθεστώς.

Ζητήσαμε από τον ναύαρχο ε.α. Αντώνη Ναξάκη, έναν από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων της εποχής, να μας μιλήσει για την υπόθεση.

Κ. Ναξάκη, το βιβλίο σας για την υπόθεση Οτσαλάν έχει τον τίτλο, «Η παράδοση ενός συμμάχου». Τελικά ήταν όντως παράδοση και γιατί; Τι όφελος είχε η τότε κυβέρνηση Σημίτη;

Αγαπητοί φίλοι από το περιοδικό «Φωνή των Κούρδων», σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Με μεγάλη πίκρα και ντροπή ως Έλληνας αναφέρομαι στη μαύρη αυτή σελίδα της νεότερης Ελληνικής ιστορίας που είναι η παράδοση του ηγέτη του ΡΚΚ στους Τούρκους διώκτες του, από την κυβέρνηση Σημίτη. Όταν ο Οτσαλάν έφτασε στην Ελληνική πρεσβεία στο Ναϊρόμπι της Κένυας, ο συνοδός τότε ταγματάρχης της ΕΥΠ, Σάββας Καλεντερίδης, πήρε εντολή από την κυβέρνηση Σημίτη να τον πετάξει έξω από την πρεσβεία.

Η εντολή ήταν σαφής και αυστηρή, «Σάββα πέταξέ τον έξω από την πρεσβεία, εάν δεν το κάνεις θα σε αποστρατεύσουν».

Όταν ο ταγματάρχης Καλεντερίδης τιμώντας τη στολή του Έλληνα αξιωματικού αρνήθηκε να εκτελέσει την κατάπτυστη αυτή διαταγή, εξυβρίστηκε και απειλήθηκε από τους εγκάθετους της κυβέρνησης Σημίτη, συνδικαλιστές της ΕΥΠ (ΠΑΣΚ/ΕΥΠ), ως επίορκος αξιωματικός και πράκτορας ξένων υπηρεσιών και σκοτεινών συμφερόντων που πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά.

Όσον αφορά το όφελος της κυβέρνησης Σημίτη από αυτή την κατάπτυστη ενέργεια της παράδοσης Οτσαλάν, ήταν ότι είναι το όφελος ενός κατώτερου υπαλλήλου που υπακούει στις διαταγές του αφεντικού του, δηλαδή ουδέν.

Οι ξένες μυστικές υπηρεσίες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην παράδοση του «Άπο». Για ποιον λόγο; Ποιος ήταν ο φόβος τους;

Την εποχή της παράδοσης του Οτσαλάν, το 1999, είχε αρχίσει ο έντονος κλονισμός στην Τουρκία του κεμαλικού κοσμικού κατεστημένου, από την άνοδο του ισλαμικού κινήματος. Ξένες δυνάμεις πίεσαν την υποτακτική τους Ελληνική κυβέρνηση να παραδώσει τον Άπο στην κυβέρνηση Ετζεβίτ για να ενισχύσει το κοσμικό κράτος.

Αυτή η στήριξη του κεμαλισμού απέτυχε και οι κεμαλοφασίστες σφαγείς του Koçgiri (1921), του Piran şeyh Said(1925) και του Dersim (1937), αντικαταστάθηκαν από τους ισλαμοφασίστες του Ερντογάν, οι οποίοι συνεχίζουν την πολιτική διώξεως των Κούρδων.

Ποιο είναι το μήνυμά σας για τους Έλληνες και ειδικά για τους νέους, σχετικά με τον ηγέτη Οτσαλάν, την κατάληξή του και τον Κουρδικό Αγώνα;

Το μήνυμα στους Έλληνες και ειδικά στην νεολαία μπορεί να δοθεί καθαρά από τον ίδιο τον Άπο. Σε ομιλία του σε Έλληνες βουλευτές στη Δαμασκό το 1995, τόνισε «όσο η Ελλάδα δείχνει αδύναμη, το Αιγαίο και τα νησιά θα είναι στο στόχαστρο των Τούρκων», και τελείωσε την ομιλία του με την φράση που την ακούω ακόμα σαν να είμαι δίπλα του:

«Εμείς αγωνιζόμαστε για να αποκτήσουμε μια ελεύθερη πατρίδα, εσείς που έχετε ελεύθερη πατρίδα προσέξτε μην τη χάσετε».

Αυτή ακριβώς η φράση του Άπο, τόσο επίκαιρη σήμερα 26 χρόνια μετά, πρέπει να βρίσκεται στο μυαλό κάθε νέας Ελληνίδας και κάθε νέου Έλληνα.

Ποια είναι η εκτίμησή σας για το μέλλον;

Η ιστορία έχει αποδειχτεί ότι κάνει κύκλος, ότι επαναλαμβάνεται. Κανένας αγώνας ανεξαρτησίας δεν καταπνίγεται οριστικά. Αυτό μας λέει και το παράδειγμα του Νέλσον Μαντέλα που μετά από 27 χρόνια στη φυλακή, έγινε πρόεδρος και οι μαύροι της Νοτίου Αφρικής απέκτησαν την ελευθερία τους.

Ο Ηγέτης δεν ξεχνιέται. Ήρθε για να μείνει. Είναι ωσεί παρών στις εκδηλώσεις των Κούρδων τόσο στην Ευρώπη όσο και μέσα στην Τουρκία, στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν και σε ολόκληρη τη Μεσοποταμία. Η ιδεολογία, το πνεύμα και το όραμά του στηρίζουν και ενισχύουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων. Είμαι σίγουρος ότι σύντομα η ζητωκραυγή «Bijî Serok Apo - Ζήτω ο Ηγέτης Άπο», θα υποδεχθεί τον Άπο στην ελεύθερη πρωτεύουσα του Κουρδιστάν.