Ο τουρκικός επεκτατισμός τελεί παντού υπό απειλή. Πρόσφατα η Τουρκία άνοιξε νέο μέτωπο στο Αζερμπαϊτζάν, στέλνοντας μάλιστα και τζιχανιστές μισθοφόρους. Μάλλον όμως αυτή τη φορά έπεσε έξω στους υπολογισμούς της.

Οι επεκτατικές προσπάθειες της Τουρκίας τελούν παντού υπό απειλή. Τα νέο-οθωμανικά σχέδια της κυβέρνησης AKP/MHP καταρρέουν όλο και περισσότερο στη Λιβύη και την ανατολική Μεσόγειο, απομονώνοντας το καθεστώς. Τα εγκλήματα πολέμου του Ερντογάν στη Συρία έχουν πλέον καταγραφή από τα Ηνωμένα Έθνη. Πρόσφατα, μετά από πολλά χρόνια παρεμβάσεων, η Τουρκία προκάλεσε το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας. Η τουρκική προσέγγιση λειτουργεί με το εξής σκεπτικό: «Εάν δεν λειτουργήσει σε μία περιοχή, θα δοκιμάσουμε κάπου αλλού». Με την εν λόγω στρατηγική αντιμάχεται την αντίσταση του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων και την αντίσταση των διεθνών συμμαχιών που συσπειρώνονται εναντίον της. Η τουρκική πολιτική είναι πλέον ευρέως γνωστή, και προκαλεί την αποστροφή όχι μόνο των Κούρδων, αλλά και των Αράβων και της διεθνούς κοινότητας. Το τουρκικό καθεστώς κατέχει παράνομα και Αραβικές και Κουρδικές περιοχές, στα πλαίσια του νέο-οθωμανικού του οράματος, ενώ παράλληλα βιώνει κρίσεις στο εσωτερικό και στο διεθνές επίπεδο. Για να επιβιώσει των κρίσεων και να παραμείνει ζωντανό, το καθεστώς δεν διστάζει να βάλει φωτιά σε μια ακόμα ολόκληρη περιοχή. Ο πόλεμος που μαίνεται τώρα μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, τον οποίον προκάλεσε η Τουρκία, καθιστά την εν λόγω διαπίστωση ξεκάθαρη.

Τα ανοιχτά μέτωπα

Στη Λιβύη, η Τουρκία επιχείρησε μέσω της κυβέρνησης των Αδελφών Μουσουλμάνων του Σαράτζ, να αποκτήσει πάτημα εξάπλωσης στην ανατολική Μεσόγειο και την Β. Αφρική. Μέσω όμως της αντίδρασης της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τα κέρδη της Τουρκίας εξανεμίστηκαν. Μάλιστα, με την νέα παύση πυρός, οι εμπλεκόμενες παρατάξεις επιθυμούν την απομάκρυνση των μισθοφορικών δυνάμεων της Τουρκίας από τη Λιβύη.

Ταυτόχρονα, έκρυθμη παραμένει η κατάσταση στη Συρία, όπου οι τζιχαντιστές μισθοφόροι των Τούρκων στο Ιντλίμπ, συνεχίζουν τα επεισόδια προκαλώντας την αντίδραση της Μόσχας. Ως αποτέλεσμα αυτού, η Τουρκία προετοιμάζει στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή, προβλέποντας νέα πιθανή διαμάχη, είτε με τον Ασάντ είτε με τη Ρωσία. Παράλληλα στη Μεσόγειο, η διπλωματική συστράτευση Ελλάδας, Κύπρου και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, ασκεί αφόρητη πίεση στο τουρκικό καθεστώς το οποίο εύλογα αισθάνεται περικυκλωμένο. Στο ίδιο μέτωπο, η Τουρκία με την «επανακατάκτηση» της Αγίας Σοφίας και τη μετατροπή της σε τζαμί, έχασε ένα διαχρονικό διαπραγματευτικό χαρτί από τα χέρια της. Με την πραγματοποίηση της διαχρονικής αυτής απειλής κατά των Ελλήνων και των Χριστιανών, το τουρκικό καθεστώς αποδυναμώθηκε περαιτέρω.

Η επιστροφή των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ

Είναι γνωστό πως μετά την αγορά των Ρωσικών πυραύλων S-400, έχουν δημιουργηθεί βαθύτατες ρωγμές στη  σχέση Τουρκίας και ΗΠΑ. Μένει να αποδεχθεί κατά πόσο η Τουρκία θα απολαμβάνει την ίδια ανοχή και «κατανόηση» που δέχεται τώρα από τον Ντόναλντ Τραμπ, στην περίπτωση που στην ηγεσία των ΗΠΑ βρεθεί ο Δημοκρατικός Τζο Μπάιντεν. Οι προσεχείς εκλογές μπορεί να επιστρέψουν το ζήτημα των αμερικανικών κυρώσεων κατά του τουρκικού καθεστώτος στο τραπέζι.

Η Τουρκία εποφθαλμιά τον ορυκτό πλούτο του Αζερμπαϊτζάν

Η Αρμενο-Αζέρικη διαμάχη στον Καύκασο, στην οποία το τουρκικό καθεστώς διαδραματίζει μείζονα ρόλο, είναι μία ακόμα απόπειρα να καταπιεστούν οι φωνές των πολιτών στην Τουρκία, που ζητούν ελευθερία από το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα. Ωστόσο, η επίθεση στον Καύκασο έχει να κάνει με κάτι πολύ μεγαλύτερο. Η Τουρκία, με τον μανδύα της «αδελφότητας» επιδιώκει να κλέψει τον ορυκτό πλούτο του Αζερμπαϊτζάν – ένα έπαθλο το οποίο στερήθηκε από τη Λιβύη και τη Μεσόγειο. Το καθεστώς των AKP/MHP βάλλει ευθέως και απροκάλυπτα κατά του Αρμενικού λαού, εναντίον του οποίου η Τουρκία διέπραξε απεχθή γενοκτονία στις αρχές του 20^ου αιώνα. Το τουρκικό καθεστώς στοχοποιεί με ρατσιστικές επιθέσεις τον Αρμενικό λαό και χρησιμοποιεί τις μάχες στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ), ως μέσο εσωτερικής σταθεροποίησης.

Ένας ακόμα λάθος υπολογισμός

Στο φως της δημοσιότητας ήρθαν τα ονόματα 41 από τα 50 μέλη της τζιχαντιστικής οργάνωσης «Ταξιαρχία Sultan Murad» που στάλθηκαν από το Αφρίν στο Αζερμπαϊτζάν από τους Τούρκους. Αλλά αυτό είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Το τουρκικό καθεστώς έχει ήδη στείλει εκατοντάδες τζιχαντιστές στο Αζερμπαϊτζάν, μαζί με τούρκους στρατιώτες.  Η συνέχεια της κατοχής περιοχών της βόρειας Συρίας, η εκστρατεία λιντσαρίσματος των Κούρδων στην Τουρκία και η στοχευμένη επαναφορά του μίσους κατά των Αρμενίων, αποτελούν τις σύγχρονες μεθόδους της τουρκικής κυβέρνησης. Μια ματιά όμως στην εσωτερική πολιτική κατάσταση, αποδεικνύει πως το καθεστώς πιθανότατα να λογάριασε δίχως τον ξενοδόχο. Σε περίπτωση παράτασης του πολέμου, ο ρωσικός παράγοντας, η διεθνής ισορροπία ισχύος και η αντίσταση του Αρμενικού λαού, μπορούν να οδηγήσουν τον ενθουσιασμό του τουρκικού φασισμού σε ένα απότομο τέλος.