Η τουρκική «αστυνομία» περιπολεί πλέον ανοιχτά τις «τουρκικές περιοχές» στο Βερολίνο. Αυτοκίνητα τα οποία φέρουν το έμβλημα μιας επίλεκτης τουρκικής αστυνομικής μονάδας έχουν εντοπιστεί στους δρόμους του Βερολίνου - αλλά οι γερμανικές αρχές λένε ότι είναι ανίσχυρες να τους σταματήσουν.

Οι Ευρωπαίοι οι οποίοι υπερασπίζονται τη μαζική kai απεριόριστη μετανάστευση στο όνομα της «πολυπολιτισμικότητας» και της «πολυμορφίας», αγνοούν τη φύση και την κατάσταση των χωρών με πλειοψηφία μουσουλμάνων, από τις οποίες προέρχονται οι μετανάστες. Η έλλειψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας του λόγου, η κακοποίηση γυναικών και ομοφυλοφίλων, οι δολοφονίες τιμής, ο αντισημιτισμός και η βία εναντίον μη μουσουλμάνων και μουσουλμάνων «αποστατών», αποτελούν χαρακτηριστικά αυτών των χωρών. Αντί να ξεφύγουν από τα δεσμά των χωρών τους, πολλοί μετανάστες απλώς τα μεταφέρουν στην Ευρώπη.

Ο νόμος της Σαρία αναγνωρίστηκε επισήμως για πρώτη φορά από ένα βρετανικό δικαστήριο κατόπιν δικαστικής απόφασης – ορόσημο, σχετικά με την έκδοση ενός διαζυγίου. Συγκεκριμένα αποφασίστηκε ότι ο ισλαμικός γάμος ενός ζευγαριού σε διάσταση, που διεξήχθη με μια τελετή που ονομάζεται nikah, εμπίπτει στο βρετανικό αστικό δίκαιο και αντιμετωπίζεται ως γάμος, παρά το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεται νομικά ως τέτοιος.

Η ανησυχία που προκαλεί η πρόσφατη επιθετική στάση του Ερντογάν και η εργαλειοποίηση των μεταναστών βασίζεται σε τρεις λόγους.

1. Τρομοκρατία: Ο Ερντογάν αποτέλεσε ηθικός αυτουργός και υποκινητής των πρόσφατων τρομοκρατικών επιθέσεων σε Γαλλία και Αυστρία. Ταυτόχρονα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένας μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων παγκοσμίως υποστηρίζει την τρομοκρατία ή τη βία εκ μέρους του Ισλάμ. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι το ISIS διεισδύει στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας, μεταμφιέζοντάς τους εξτρεμιστές ως μετανάστες και διαχέοντάς τους στον πληθυσμό.
2. Δημογραφικό: Μεταξύ των χωρών που κινδυνεύουν να καταστούν δημογραφικές «ωρολογιακές βόμβες», σύμφωνα με έκθεση του Business Insider τον Αύγουστο, είναι η Ισπανία, η Ιταλία, η Βουλγαρία, η Λετονία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Σύμφωνα με πληροφορίες, το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων στην Ευρώπη αποτελεί κίνητρο για τους αξιωματούχους της ΕΕ, οι οποίοι επιδιώκουν τη μεταφορά μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών – με σκοπό την αντιστάθμιση της συρρίκνωσης των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Τέτοιες ιδέες, ωστόσο, έχουν ήδη δοκιμαστεί με αποτυχία όπως στη Γερμανία όπου ο τουρκικός πληθυσμός αρνείται να ενσωματωθεί στην κοινωνία.
3. Πολιτισμός: Η εισροή μαζικού αριθμού προσφύγων και μεταναστών από ισλαμικές δικτατορίες - ειδικά όταν η παγκόσμια τζιχάντ βρίσκεται σε έξαρση - προκάλεσε βαθιά επίδραση στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Παρά την ψευδαίσθηση που εξακολουθούν να συντηρούν ορισμένοι Ευρωπαίοι ότι οι μετανάστες τελικά θα ενταχθούν στις κοινωνίες των χωρών υποδοχής τους, εν τέλει φαίνεται πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Το 2006, ο δικτάτορας της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι διακήρυττε ότι το Ισλάμ θα κατακτήσει την Ευρώπη «δίχως να πέσει μια τουφεκιά». Σήμερα, μόλις 12 χρόνια αργότερα, ο Ερντογάν φαίνεται να ενεργεί βάσει της ίδιας αρχής. Η Ευρώπη οφείλει να προσέξει και να εκλέξει ηγέτες που αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο να χαθεί η μάχη για την καρδιά, την ψυχή και τη δημοκρατία της ηπείρου.