Για κάποιον του οποίου η υποτιθέμενη αποστολή διάσωσης άφησε νεκρούς και τους δεκατρείς αιχμαλώτους, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαινόταν ιδιαίτερα χαρούμενος.

Είναι ασυνήθιστο να πραγματοποιείται αποστολή διάσωσης με δεκάδες βόμβες και περισσότερα από 40 μαχητικά αεροσκάφη. Εύλογα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι η διάσωση ομήρων δεν ήταν ο απώτερος στόχος της πρόσφατης εισβολής της Τουρκίας στην ελεγχόμενη περιοχή του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) στην περιοχή των βουνών Γκάρε, στο Νότιο Κουρδιστάν / Βόρειο Ιράκ.

Οι εν λόγω όμηροι ήταν Τούρκοι στρατιώτες και αστυνομικοί που συνελήφθησαν από το PKK την περίοδο 2015–16. Εάν η τουρκική κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να τους απελευθερώσει, δεν ήταν λίγες οι προσωπικότητες που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στη διαπραγμάτευση της απελευθέρωσής τους, συμπεριλαμβανομένου του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP), από το οποίο είχαν ζητήσει βοήθεια οι οικογένειες των ανδρών και το οποίο θεώρησαν ως σημαντικό μέρος της επίλυσης της διένεξης. Αλλά η τουρκική κυβέρνηση δεν ενδιαφερόταν.

Όπως εξήγησε ο Fayik Yagizay, εκπρόσωπος του HDP στο Στρασβούργο: όταν η Μοσούλη κατελήφθη από το ISIS και το προσωπικό του τουρκικού προξενείου απήχθη το 2014, το τουρκικό κράτος διαπραγματεύτηκε με το ISIS για την απελευθέρωσή τους. Και όταν, μόλις πρόσφατα, οι πειρατές κατέλαβαν το πλήρωμα ενός τουρκικού πλοίου, η Τουρκία πλήρωσε τα λύτρα. Σε προηγούμενες περιπτώσεις, έχουν επίσης διαπραγματευτεί με επιτυχία με το PKK, αλλά για αυτούς τους συγκεκριμένους αιχμαλώτους αρνήθηκαν να διεξάγουν διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή τους.

Ο Ερντογάν προανήγγειλε στον λαό της Τουρκίας στις 8 Φεβρουαρίου να περιμένει κάποια καλά νέα. Τα καλά νέα για τον Ερντογάν είναι ο περισσότερο πόλεμος εναντίον των Κούρδων και, δύο μέρες αργότερα, οι άνθρωποι ξύπνησαν για να ακούσουν ότι ο τουρκικός στρατός επιτέθηκε στον Γκάρε, όπου ακολούθησαν αεροπορικές επιθέσεις και εισβολή.

Παρά τον σαφή ανώτερο εξοπλισμό τους, ο τουρκικός στρατός δεν βρήκε τα πράγματα τόσο εύκολα όσο τα περίμενε. Οι αντάρτες του ΡΚΚ γνωρίζουν τα βουνά σαν τις παλάμες των χεριών τους, και δεν υπήρξαν αιχμάλωτοι ηγέτες του ΡΚΚ για να μπορέσει να καυχηθεί η Τουρκία.

Ωστόσο, οι όμηροι εκτελέστηκαν με επιτυχία από το τουρκικό καθεστώς.

Παρά τον βομβαρδισμό, η τουρκική κυβέρνηση, με τα υποκινούμενα μέσα ενημέρωσής της, έγραψε μια ιστορία ότι οι αιχμάλωτοι δήθεν πυροβολήθηκαν από τους αντάρτες του ΡΚΚ. Χρησιμοποιούν αυτό το μύθευμα για να δικαιολογήσουν περαιτέρω επιθέσεις εναντίον του PKK και εναντίον πολιτικών και ακτιβιστών της αντιπολίτευσης, τους οποίους θεωρούν ότι διατηρούν δεσμούς PKK.

Στις 15 Φεβρουαρίου, περισσότεροι από 700 άνθρωποι συνελήφθησαν σε όλη την Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων των επαρχιακών και περιφερειακών προέδρων του HDP και πολλά μέλη του HDP.

Για όσους είναι εξοικειωμένοι με την τουρκική πολιτική - και δεν επηρεάζονται από την κυβερνητική προπαγάνδα - τίποτα από αυτά δεν αποτελεί έκπληξη.

Όταν φάνηκε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν και τόσο πεπεισμένες για την ιστορία, αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη γραμμή της Τουρκίας από τον ίδιο τον Mevlüt Çavuşoğlu.

Η πρώτη δήλωση των ΗΠΑ ανέφερε: "Εάν επιβεβαιωθούν αναφορές για θάνατο Τούρκων αμάχων στα χέρια του PKK, μιας οργάνωσης που έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική, καταδικάζουμε αυτήν την ενέργεια με τον πιο δυνατό τρόπο". Την επόμενη μέρα, οι ΗΠΑ υπέβαλαν μια νέα δήλωση, σύμφωνα με την οποία ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken "επιβεβαίωσε την άποψή μας ότι οι τρομοκράτες του PKK φέρουν την ευθύνη".

Ο Ερντογάν ισχυρίστηκε σε κομματική συγκέντρωση μετά την κυκλοφορία της πρώτης δήλωσης των ΗΠΑ ότι, εάν τα μέλη του ΝΑΤΟ δεν παρείχαν στην Τουρκία την άνευ όρων υποστήριξή τους, τότε θα ήταν συνένοχοι στη δολοφονία. Και κατέστησε σαφές ότι σκόπευε να χρησιμοποιήσει τους νεκρούς αιχμαλώτους ως εργαλείο για να αγνοήσει κάθε κριτική για τις τουρκικές επιδρομές στη Συρία και το Ιράκ.

Κάθε φορά που ο Ερντογάν διαπράττει μια βαρβαρότητα και η διεθνής κοινότητα δεν αντιδρά, γίνεται ευκολότερο για αυτόν να διαπράξει και άλλα εγκλήματα και να κλιμακώσει. Η διεθνής σιωπή που ακολούθησε τη μαζική σύλληψη των μελών του HDP - το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στο τουρκικό κοινοβούλιο και συχνά η μόνη πραγματική του αντιπολίτευση - λέει πολλά.

Η τουρκική κυβέρνηση αρέσκεται στον συμβολισμό των επετείων, οπότε δεν είναι τυχαίο ότι τα ανωτέρω πραγματοποιούνται στην επέτειο της απαγωγής του ιδρυτή του PKK, Οτσαλάν, πριν από 22 χρόνια, όταν μια διεθνής συνωμοσία υπό την ηγεσία της CIA τον εμπόδισε να ζητήσει πολιτικό άσυλο και τον παρέδωσε στο τουρκικό καθεστώς.

Αυτή η διεθνής συνωμοσία εναντίον του Οτσαλάν και του PKK φαίνεται να είναι σήμερα πιο δυνατή από ποτέ.

Η φθίνουσα δημοτικότητα του Ερντογάν τον έχει κάνει να εξαρτάται περισσότερο από το ανοιχτά ακροδεξιό κόμμα "Εθνικιστικό Κίνημα" του Μπαχτσελί, πιο διατεθειμένο να εκμεταλλευτεί εθνικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις, πιο αποφασισμένο να χρησιμοποιεί πολέμους στο εξωτερικό για να μειώσει τα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας, απαιτώντας πατριωτική υποστήριξη για τις πράξεις του.