Γιατί η φασιστική επίθεση στο κτίριο του Καπιτωλίου μου θύμισε τη χρονιά που πέρασα με το PKK

Γιατί η φασιστική επίθεση στο κτίριο του Καπιτωλίου μου θύμισε τη χρονιά που πέρασα με το PKK

Γιατί η φασιστική επίθεση στο κτίριο του Καπιτωλίου μου θύμισε τη χρονιά μου στο PKK

Γιατί η φασιστική επίθεση στο κτίριο του Καπιτωλίου μου θύμισε τη χρονιά που πέρασα με το PKK

Όταν είδα το κτίριο του Καπιτώλιο στην Ουάσινγκτον να δέχεται επίθεση, δεν μπορούσα παρά να θυμηθώ το καλοκαίρι του 2016, το οποίο πέρασα σε στρατόπεδο εκμάθησης Κουρδικής γλώσσας, του PKK, στο όρος Κανδήλι.

Ήταν το καλοκαίρι της (υποτιθέμενης) απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία. Το βράδυ που έγινε η απόπειρα πραξικοπήματος, κοιμόμουν στη σκηνή μου. Μόνο το επόμενο απόγευμα, όταν χτίζαμε μια πισίνα στον ποταμό χρησιμοποιώντας κορμούς δέντρων και βράχους, ένας αντάρτης μαχητής ήρθε να μας πει τι είχε εξελιχθεί στην Τουρκία την προηγούμενη ημέρα. Έμαθα απίστευτα πολλά από τη δημοσιογραφική κάλυψη των γεγονότων κατά την περίοδο που παρέμεινα στα βουνά με τους Κούρδους αντάρτες. Εν ολίγοις το μάθημα ήταν απλό: επικεντρωθείτε στον αγώνα σας.

Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν εξαιρετικά απογοητευμένη όταν έμαθα για την απόπειρα πραξικοπήματος μια ημέρα αφότου συνέβη. Ως δημοσιογράφος, συνήθιζα να παρακολουθώ συνεχώς τις ειδήσεις και να λαμβάνω συνεχώς ενημερώσεις και μάλιστα από ένα ευρύ φάσμα πηγών. Έτσι λοιπόν, έσπευσα σε ένα μεγαλύτερο στρατόπεδο στην περιοχή όπου υπήρχε μια τηλεόραση, αλλά δυστυχώς τα μόνα διαθέσιμα τηλεοπτικά κανάλια ήταν τα τουρκικά φιλοκυβερνητικά, τα οποία δεν παρείχαν πληροφορίες για το τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ, αλλά περιορίζονταν σε προπαγάνδα εναντίον του Γκιουλέν, με παράλληλους επαίνους για τον Ερντογάν και τίποτα παραπάνω.

Ηλεκτρική ενέργεια

Για να καταλάβετε την απογοήτευσή μου, πρέπει να γνωρίζετε τι έκανα εκεί, στο εν λόγω στρατόπεδο εκμάθησης Κουρδικής γλώσσας. Στα τέλη Μαΐου 2016, είχα ξεκινήσει την διαμονή μου για ένα έτος με τους μαχητές του Οτσαλάν, έτσι ώστε να γράψω ένα βιβλίο γι' αυτούς - η Ολλανδική έκδοση έχει ήδη δημοσιευθεί το 2018 ενώ η αγγλική έκδοση πρόκειται να δημοσιευθεί στο προσεχές μέλλον. Αρχικά με έστειλαν στο στρατόπεδο στο όρος Κανδήλι, όπως συμβαίνει με οποιονδήποτε ξένο επιθυμεί να μείνει με το κίνημα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι, όταν πληροφορήθηκα για τα γεγονότα που είχαν ξεδιπλωθεί στην Τουρκία, ήθελα να μάθω τα πάντα από διαφορετικές οπτικές γωνίες για να καταλάβω καλύτερα πώς αντιμετώπιζαν οι μαχητές αυτήν την κατάσταση. Πώς μπορούσα όμως να το κάνω αυτό όταν δεν επιτρέπεται καν ηλεκτρισμός στο στρατόπεδο όπου διέμενα;

Ένιωσα ακόμα πιο χαμένη όταν μπροστά στην τηλεόραση την επόμενη ημέρα της απόπειρας πραξικοπήματος, οι αντάρτες δεν έδιναν μεγάλη προσοχή στις ειδήσεις. Έκαναν τις δικές τους συνομιλίες, ενώ άλλοι επικεντρώνονταν στο «kar» (το έργο τους), το οποίο ήταν η μετάφραση άρθρων και βιβλίων από τα τουρκικά στα κουρδικά και το αντίστροφο. Επίσης, στο στρατόπεδο όπου έμενα, η απόπειρα πραξικοπήματος δεν θεωρείτο καν σοβαρό θέμα. Όλοι κάναμε απλώς αυτό που έπρεπε να κάνουμε: τελειώσαμε τη γραμματική και προετοιμαστήκαμε για το επόμενο μάθημα. Παράλληλα, το άγχος μου είχε κορυφωθεί.

Ιστορία

Αλλά σταδιακά, έμαθα να καταλαβαίνω ότι αυτή η «απομάκρυνση» από τις εξελίξεις, είναι ακριβώς αυτό που καθιστά το κίνημα δυνατό. Δεν είναι πραγματική απομάκρυνση. Απλώς δεν εκπλήσσονται γιατί είναι καλά μορφωμένοι και γνωρίζουν τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί το σύστημα. Η τουρκική ιστορία είναι γεμάτη πραξικοπήματα, και η αστυνομική βία εναντίον (υποτιθέμενων) σχεδιαστών πραξικοπημάτων δεν αποτελούσε φυσικά έκπληξη.

Η συμμετοχή των ανταρτών στις εξελίξεις αποδεικνύεται όχι από την αδιαφορία ή την απομάκρυνσή τους, αλλά από τις προσπάθειές τους να οικοδομήσουν μια εναλλακτική κοινωνία, βασισμένη σε αρχές που αποτελούν θανάσιμους αντίπαλους στην καπιταλιστική πατριαρχία: κοινοτισμός, φεμινισμός, ισότητα. Αυτός είναι ο πιο σημαντικός στόχος του αγώνα.

Όλοι επικεντρώνονται στο έργο τους. Κάποιοι φυσικά παρακολουθούν στενά τις ειδήσεις επειδή συντάσσουν δελτία τύπου στο όνομα του κινήματος, ασκούν δημοσιογραφία ή χρειάζεται να παρακολουθούν γεγονότα για να καθορίσουν μια βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη στρατηγική.

Αλλά άλλοι είναι απασχολημένοι με οικονομικές αρμοδιότητες, που έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση των ανθρώπων και των νέων ανταρτών, φροντίζουν τα νεκροταφεία όπου βρίσκονται οι σύντροφοί τους, φροντίζουν να διανέμουν τρόφιμα, καύσιμα, κουβέρτες και άλλες ανάγκες, προσφέρουν ή λαμβάνουν σωματική και στρατιωτική εκπαίδευση, κτλ..

Με άλλα λόγια, αφιερώνουν τη ζωή τους στην ανοικοδόμηση της κοινωνίας που οραματίζονται.

Αηδία

Η ιδεολογική εκπαίδευση είναι ένα σημαντικό μέρος της δημιουργίας αυτής της εναλλακτικής πραγματικότητας. Όχι μόνο για να την οικοδομήσουμε με αυτοπεποίθηση, αλλά και για να δούμε ξεκάθαρα τι συμβαίνει στον ευρύτερο κόσμο. Αυτό ακριβώς παρατήρησα να συμβαίνει εκείνη την ημέρα μετά την (υποτιθέμενη) απόπειρα πραξικοπήματος: μια πλήρη κατανόηση των τρόπων λειτουργίας του συστήματος. Αν ήμουν σε στρατόπεδο του PKK τώρα, τις μέρες μετά τη φασιστική επίθεση στο κτίριο του Καπιτώλιο στην Ουάσινγκτον, είμαι βέβαιη ότι η αντίδραση των ανταρτών θα ήταν η ίδια.

Αηδία, αλλά όχι έκπληξη για τον τρόπο με τον οποίο η λευκή φυλετική ανωτερότητα και η πατριαρχική, αποικιοκρατική βία εκδηλώνονται στη χώρα που είναι χτισμένη πάνω σε αυτές ακριβώς τις καταστροφικές αξίες. Θα τους προκαλούσε την ίδια αποφασιστικότητα που τους προκάλεσε και η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία: να τους ενθαρρύνει να χτίσουν αυτήν τη νέα κοινωνία με ακόμη μεγαλύτερη αφοσίωση.