Σκεφτείτε να ανοίγαμε τις εφημερίδες μας σήμερα σε Ελλάδα και Κύπρο, τους υπολογιστές και τα κινητά μας, και να βλέπαμε στα ειδησιογραφικά σάιτ τον πιο πάνω τίτλο, με χάρτες που να δείχνουν τα παράλια της Μ. Ασίας ότι ανήκουν στην Ελληνική Δημοκρατία. Να βλέπαμε μάλιστα δίπλα από δηλώσεις του Μητσοτάκη, ή του Αναστασιάδη, ή του Στεφάνου, ή του Τσίπρα που μιλούν για «επανάληψη της Τριπολιτσάς 200 χρόνια μετά αν δεν βάλουν μυαλό οι Τούρκοι» ή για «το καθήκον να ρίξουμε τους Τούρκους στη Θάλασσα αν χρειαστεί» κλπ κλπ…

Αυτό που σε Ελλάδα και Κύπρο ούτε για πλάκα δεν μπορούμε να διανοηθούμε, στην Τουρκία είναι πλέον κυρίαρχη ρητορική!

Ο τίτλος του παρόντος άρθρου προφανώς είναι παραπλανητικός, όχι από ασέβεια στους αναγνώστες, αλλά για να αναδείξουμε την αλλοκοτιά και την αμετροέπεια που επικρατεί κατ’ αντιστοιχία αυτή τη στιγμή στην Τουρκία.

Ο αμανές της επέκτασης και της αλλαγής των συνόρων εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου που αναπαράγουν ο Ερντογάν, ο Τσαβούσογλου, ο Κιλιτσάνρογλου και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και ενισχύουν τα τουρκικά Μέσα, έχει φτάσει σε επίπεδο που στα καθ’ ημάς και τα τελευταία γραφικά γκρουπούσκουλα ξέρουν ότι μόνο ως τέτοια μπορούν να υιοθετήσουν.

Το τελευταίο διάστημα, οι Τούρκοι πολίτες βλέπουν στις ειδήσεις και στις εφημερίδες της χώρας τους να δημοσιεύονται στα πρωτοσέλιδά τους πολεμοχαρή θέματα που αμφισβητούν την κυριαρχία των νησιών του Αιγαίου. Δημοσιεύονται, δηλαδή, θέματα και τίτλοι ανάλογοι με αυτόν του παρόντος κειμένου, μόνο που στην Τουρκία δεν μιλάμε ούτε για «παραπλανητικούς τίτλους», ούτε για «περιθωριακές» ή «γραφικές» φυλλάδες, αλλά για τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας, όπως για παράδειγμα η χθεσινή «Γενί Σαφάκ», η «Μιλιέτ» κ.ά.

Ο αντιδυτικισμός και η «θεωρία του πολιορκημένου»

Επιπλέον, στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης στην Τουρκία και ειδικά σε ό,τι αφορά στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, μεγάλη συζήτηση γίνεται για την αναβαθμισμένη σχέση της Αθήνας με την Ουάσιγκτον. Το κεντρικό αφήγημα στην Τουρκία ως προς αυτό το θέμα, ούτε λίγο ούτε πολύ, θέλει την Ελλάδα να αποτελεί «την ανατολικότερη πολιτεία των ΗΠΑ».

Ο αντιδυτικισμός στην Τουρκία βρίσκεται και πάλι σε έξαρση. Η κύρια πηγή του αντιδυτικισμού είναι η «θεωρία του πολιορκημένου» που υιοθετεί σύσσωμος ο τουρκικός πολιτικός κόσμος: «Η χώρα απειλείται από τους αλλόθρησκους, αηθείς Δυτικούς και το πιο απτό παράδειγμα είναι ότι οι ΗΠΑ μας έχουν περικυκλώσει με τις βάσεις στην Ελλάδα». Βάσεις δηλαδή αντίστοιχες με αυτές που οι ΗΠΑ έχουν και στην Τουρκία!

Μάλιστα με δεδομένες τις εκλογές που θα γίνουν σε έναν χρόνο στην Τουρκία, κεμαλιστές και ισλαμιστές στην προσπάθειά τους να συσπειρώσουν το εκλογικό σώμα, τροφοδοτούν επιπλέον τη μισαλλοδοξία έναντι της Δύσης και συγκεκριμένα των ΗΠΑ και του «νέου δορυφόρου τους» της Ελλάδας.

Από το αντιδυτικό μένος δεν ξεφεύγει φυσικά ούτε η Ε.Ε., με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα την οργή του τουρκικού ΥΠΕΞ για την έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου αναφορικά με την πρόοδο της ενταξιακής πορείας της χώρας.

Μια έκθεση που επί της ουσίας καταγράφει τις ελλείψεις στο επίπεδο των ατομικών δικαιωμάτων και γενικότερα το έλλειμμα δημοκρατίας που επικρατεί στη χώρα, αλλά δεν περιέχει τη δέουσα επικριτική διάθεση για τα επεκτατικά πλάνα και τις επιθετικές ενέργειες της Άγκυρας, και μάλιστα έναντι εδαφών κρατών μελών της Ένωσης! Ακόμη όμως και σε αυτή τη «χλιαρή» έκθεση, οι Τούρκοι βλέπουν «στενόμυαλες προσπάθειες» και «μη ρεαλιστικές αναφορές» εις βάρος τους.

Γυρίζοντας την ταινία λίγο πίσω στο πρόσφατο παρελθόν και αντιλαμβανόμενοι την κλιμακούμενη επιθετικότητα στη ρητορική των Τούρκων, γίνεται πλέον σαφές πως το «ξεφούσκωμα» της έντασης δεν είναι εύκολη υπόθεση και η εκτόνωση είναι πιθανό να έχει κόστος.

Το δίλημμα του Ερντογάν

Η πολιτική ηγεσία στην Τουρκία έχει όπως φαίνεται μπει οικειοθελώς σε μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση, όπου η οπισθοχώρηση θα σημαίνει «αναξιοπιστία» στα μάτια του εκλογικού σώματος της χώρας, ενώ το παραμικρό βήμα προς τα μπρος οδηγεί σε ακτίνα εμπλοκής…

Αυτό που σίγουρα δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι οι Τούρκοι να πράξουν, είναι να ρίξουν τους τόνους. Αντιθέτως, μάλιστα, η κλιμάκωση της επιθετικότητας -που ευτυχώς προσώρας είναι σε ρητορικό επίπεδο- οδηγεί στο συμπέρασμα πως αυτό που κάνουν ξεκάθαρα πλέον οι Τούρκοι είναι ότι στήνουν αφήγημα για να προλειάνουν τον δρόμο για επιθετικές ενέργειες στο πεδίο.

Τα πράγματα για το «πού το πάει ο Ερντογάν» ίσως ξεκαθαρίσουν κάπως μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ σε 20 περίπου μέρες στη Μαδρίτη. Είναι εξάλλου πολλοί οι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν ανεβάζει τους τόνους προκειμένου να προσέλθει στη σύνοδο κορυφής και εκεί η όποια συμφωνία επιτευχθεί να φανεί σαν «υποχώρηση» της Τουρκίας η οποία ακολούθως θα «νομιμοποιηθεί» να ζητήσει ανταλλάγματα σε άλλα πεδία όπως για παράδειγμα το Συριακό ή το ενεργειακό…

Ωστόσο Αθήνα και Λευκωσία πρέπει να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ορθάνοιχτα, χωρίς διάθεση υποτίμησης της κατάστασης και ανάγνωσης των δεδομένων μέσα από το (προσφιλές στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό) δόγμα του «ωχαδερφισμού». Εξάλλου στο πλαίσιο που διαμορφώθηκε με την επιθετική ρητορική των Τούρκων, δεν είναι καθόλου απίθανο να συμβεί κάποιο ατύχημα το οποίο θα οδηγήσει σε μεγαλύτερης κλίμακας εντάσεις. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, Λευκωσία και Αθήνα πρέπει να είναι διπλά προσεκτικές.

Σημερινή