Φωτογραφία: Οι ξένοι παρατηρητές παρακολουθούν την άσκηση κατάληψης ελληνικού νησιού από τους Τούρκους. Κάπου πίσω στην φωτογραφία, ο Έλληνας αξιωματικός.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Από τις 30 Απριλίου μέχρι τις 26 Μαΐου 2012, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στην παραθαλάσσια περιοχή του Ντογάνμπεϋ, που βρίσκεται δυτικά της Σμύρνης, κοντά στην κωμόπολη Σεφερίχισαρ, ακριβώς απέναντι από τη Σάμο και τη Χίο, διεξήχθη η Προγραμματισμένη Διακλαδική Άσκηση μετά Πυρών «Εφές 2012», από τη Διοίκηση της Ειδικής Διακλαδικής Δύναμης Αιγαίου.

Πάλι σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, στην άσκηση συμμετείχαν 8000 προσωπικό, 52 αεροσκάφη, 33 ελικόπτερα, 45 πλοία, 656 τεθωρακισμένα και τροχοφόρα οχήματα και 40 βάρκες εφόδου, που ανήκουν σε τμήματα και Σχηματισμούς του Γενικού Επιτελείου, των Διοικήσεων Στρατού Ξηράς, Πολεμικού Ναυτικού, Πολεμικής Αεροπορίας, Ακτοφυλακής και Ειδικών Δυνάμεων.

Το τμήμα της άσκησης που ήταν ανοικτό για τους επιλεγμένους παρατηρητές, το παρακολούθησαν την 23-24 Μαΐου 2012 ο ίδιος ο αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, οι αρχηγοί του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας, ο διοικητής των Ακαδημιών Πολέμου, οι διοικητές των τεσσάρων Στρατιών, ανώτατοι αξιωματικοί των τριών κλάδων των ΤΕΔ και 31 ξένοι παρατηρητές από 28 διαφορετικές χώρες.

Την εν λόγω άσκηση, που διεξάγεται τα τελευταία τριάντα χρόνια, εκτός από τη στρατιωτική ηγεσία, κατά παράδοσιν παρακολουθούν κάθε χρόνο η πολιτική ηγεσία, οι Τούρκοι δημοσιογράφοι και από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ξένοι παρατηρητές. Φέτος, δεν παρέστησαν πολιτικοί αλλά και δημοσιογράφοι, ήταν παρόντες όμως οι ξένοι παρατηρητές και εδώ είναι ίσως το πολιτικό «ζουμί» της υπόθεσης.

Όσον αφορά το γενικό πλαίσιο της άσκησης, αυτή διεξάγεται επί έναν ολόκληρο μήνα σε μια ευρύτατη περιοχή που αρχίζει από το Ναύσταθμο των Αποβατικών, που βρίσκεται στη Φώκαια και φθάνει μέχρι την Έφεσο και το Κουσάντασι, με επίκεντρο τον Κόλπο του Ντογάμπεη.

Ο χρόνος της άσκησης είναι τόσο μεγάλος επειδή πρόκειται για διακλαδική αποβατική άσκηση μεγάλης κλίμακος, γεγονός που προϋποθέτει συντονισμό μεταξύ πολλών και ετερόκλητων Μονάδων και Σχηματισμών που δεν έχουν μεταξύ τους οργανικούς δεσμούς. Με άλλα λόγια πρόκειται για τη σοβαρότερη εκπαιδευτική δραστηριότητα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, που γίνεται παράλληλα με ασκήσεις μεγάλης κλίμακος του τουρκικού πολεμικού ναυτικού και της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, αφού ο τελικός στόχος όλων των ασκουμένων είναι κοινός.

Πριν περάσουμε στον στόχο των ασκήσεων αυτών, να σημειώσουμε ότι κάθε φορά προηγείται ειδική παρουσίαση των σχεδίων επιχειρήσεων των ΤΕΔ, που γίνεται στη στρατιωτική αλλά και στην πολιτική ηγεσία, σε ειδικό χώρο της Στρατιάς Αιγαίου, υπό μορφή Σεμιναρίου, όπως αυτό που συμπεριελήφθη στη δικογραφία της υπόθεσης «Βαριοπούλα» (Balyoz), της 1ης Τουρκικής Στρατιάς και διέρρευσε στον τύπο.

Για όσους θέλουν να διεισδύσουν στα βαθύτερα ζητήματα του τουρκικού εθνικού σχεδιασμού, τα σχέδια που εξετάζονται στα Σεμινάρια που προηγούνται των ασκήσεων τύπου Εφές, στηρίζονται σε σενάριο που προηγουμένως έχει εγκριθεί από την τουρκική κυβέρνηση και από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ), σενάριο από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε πόντο η εκάστοτε στρατιωτική ηγεσία. Άλλωστε, γι’ αυτό βρίσκονται στη φυλακή δεκάδες ανώτατοι αξιωματικοί που συμμετείχαν στο Σεμινάριο που εξετάστηκε στο Σχέδιο Επιχειρήσεων «Βαριοπούλα», επειδή εξετράπησαν του σεναρίου που είχε εγκριθεί από την κυβέρνηση και από το ΣΕΑ.

Το θέμα λοιπόν που μας μένει να δούμε, είναι τί σχέδιο εξετάζουν στο Σεμινάριο που προηγείται της άσκησης Εφές.

Χωρίς να υπεισέλθουμε σε θέματα που απαιτούν ειδική ενημέρωση και εξειδικευμένες γνώσεις, αυτό που συνάγεται από τον μηχανισμό των ασκήσεων και από τις δυνάμεις που συμμετέχουν σ’ αυτές είναι το εξής: Το τουρκικό πολεμικό ναυτικό προσπαθεί να αποκτήσει το θαλάσσιο έλεγχο στο Αιγαίο, η τουρκική πολεμική αεροπορία την αεροπορική υπεροχή στον εναέριο χώρο του Αιγαίου και η Διοίκηση της Ειδικής Διακλαδικής Δύναμης Αιγαίου, με τις δυνάμεις που της διατίθενται, προσπαθεί να πετύχει τον θαλάσσιο και αεροπορικό αποκλεισμό της νήσου-στόχου και στη συνέχεια με τον ανελέητο βομβαρδισμό από ξηράς, αέρα και θάλασσας την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη καταστροφή του εχθρού, για να ακολουθήσει η επιχείρηση κατάληψης του στόχου με συνδεδυασμένη αποβατική και αεροκίνητη ενέργεια.

Για να μη θεωρηθεί ότι προβαίνουμε σε αποκαλύψεις που ίσως θίγουν και τα εθνικά μας συμφέροντα, να υπογραμμίσουμε ότι όλα αυτά οι Τούρκοι τα κάνουν υπό τα όμματα ξένων παρατηρητών, τους οποίους καλούν για να νομιμοποιήσουν τα επιθετικά τους σχέδια και να προετοιμάσουν τη διεθνή κοινή γνώμη για την ενδεχόμενη κατάληψη του στόχου.

Το θέμα όμως που προκύπτει είναι το εξής: Ποιός είναι ο εχθρός και ποιός είναι ο στόχος;

Είναι προφανές ότι ο εχθρός είναι η Ελλάδα και ο στόχος είναι κάθε φορά κάποιο από τα κύρια νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Όμως, από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, τίθενται τα εξής ερωτήματα:

Πρώτον, η Ελλάδα, ως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, γιατί δεν καταγγέλλει δια της διπλωματικής οδού αυτήν την άσκηση, η οποία έχει σαφώς επιθετικό και επεκτατικό χαρακτήρα και δεν συνάδει με το συμμαχικό πλαίσιο του ΝΑΤΟ;

Δεύτερον, γιατί δεν κάνει διαβήματα στις χώρες που συμμετέχουν με παρατηρητές σε μια άσκηση που είναι προφανές ότι έχει ως στόχο την κατάληψη ελληνικού νησιού;

Μην ψάχνετε για απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα, γιατί η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική. Η Ελλάδα, από τότε που η Τουρκία στέλνει προσκλήσεις σε ξένους παρατηρητές, συμμετέχει κάθε φορά με έναν ή δυο αξιωματικούς, νομιμοποιώντας στην ουσία την όλη διαδικασία, που επαναλαμβάνουμε αφορά την κατάληψη ελληνικού νησιού.

Με άλλα λόγια, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδος, χρόνια τώρα, αντί να «φάει» τον κόσμο, αντί να ξεσηκώσει το ΝΑΤΟ και να ευαισθητοποιήσει την διεθνή κοινή γνώμη για την εξοφθάλμως επιθετική και αντισυμμαχική συμπεριφορά της Τουρκίας, στέλνει Έλληνες αξιωματικούς να παρακολουθήσουν αν μη τι άλλο, τη δορυφοριοποίηση της πατρίδας μας.

Αν η παρουσία Ελλήνων αξιωματικών σε μια διαδικασία που νομιμοποιεί τα σχέδια των Τούρκων για την κατάκτηση του Αιγαίου δεν ο ορισμός του εθνικού εξευτελισμού, του ραγιαδισμού και της υποτέλειας, τότε τί είναι;

Σημείωση: Στο άρθρο μας την προηγούμενη Παρασκευή αναρωτιόμασταν για ποιο λόγο οι εκλεγμένοι και οι «άλλοι» Έλληνες που συμμετείχαν στην «Συγκέντρωση Μόνιμης Ειρήνης στο Αιγαίο», σε χώρο που ήταν πολύ κοντά στην περιοχή που διεξαγόταν την ίδια ημέρα η τελική φάση της Άσκησης Εφές, δεν διαμαρτυρήθηκαν για τον επιθετικό της χαρακτήρα. Όταν είδαμε ότι συμμετείχαν στην άσκηση και Έλληνες αξιωματικοί ως παρατηρητές, αντιληφθήκαμε ότι μάλλον πρόκειται για υιοθέτηση του νέου εθνικού δόγματος «σφάξε με πασά μου ν’ αγιάσω». Εθνική κατάθλιψη και ντροπή.