Το πιο φασιστικό και ρατσιστικό καθεστώς στον κόσμο

Ο Αδόλφος Χίτλερ αναδείχθηκε ως μία από τις μεγαλύτερες απειλές του 20^ου αιώνα. Μεγάλη ευθύνη για τα εγκλήματα που διέπραξε φέρει η αδιαφορία των κυβερνήσεων της «Δύσης» με την ανοχή που επέδειξαν στην επιθετικότητα των Ναζί.

Το 1938 στην «Προδοσία του Μονάχου» οι Τσάμπερλεην και Νταλαντιέ επέλεξαν να κατευνάσουν τον Χίτλερ παραδίδοντάς του τμήματα της Τσεχοσλοβακίας, αντί να του επιβάλλουν κυρώσεις και να αποτρέψουν με δυναμικό τρόπο τον επεκτατισμό του.

Η ανθρωπότητα σήμερα έχει βρεθεί αντιμέτωπη με τον ιδεολογικό κληρονόμο του Χίτλερ –  τον Ταγίπ Ερντογάν.

Οι ομοιότητες των δύο αυταρχικών ηγετών είναι οφθαλμοφανείς. Και οι δύο ξεκίνησαν εξοντώνοντας τους εσωτερικούς τους αντιπάλους. Είτε με πολιτικά μέσα είτε με ωμή βία, και οι δύο εξάλειψαν την οποιαδήποτε πολιτικοκοινωνική αντιπολίτευση. Το ίδιο έπραξαν και στον τύπο όπου ο Ερντογάν όπως και ο Χίτλερ έβαλε στο στόχαστρο τους αντιφρονούντες, καταλήγοντας σε πρακτικές φίμωσης, λογοκρισίας και διώξεων.

Και τα δύο καθεστώτα μπορούν να χαρακτηριστούν ως απολύτως ρατσιστικά, καθώς βασίστηκαν στο φυλετικό μίσος και την μισαλλοδοξία. Το μεν καθεστώς Χίτλερ εξαπέλυσε επιθέσεις και επιχείρησε να αφανίσει τους Εβραίους, το δε καθεστώς Ερντογάν επιτίθεται με μανία κατά των Κούρδων. Και στις δύο περιπτώσεις τα στυγνά αυτά απολυταρχικά καθεστώτα αυτοπροσδιορίζονται από το ρατσιστικό μίσος τους κατά του υποτιθέμενου θανάσιμου εχθρού (Εβραίοι και Κούρδοι αντίστοιχα), ενώ κατηγορούν τους αντιπάλους τους για όλα τα δεινά που περνάει η χώρα και ο λαός τους.

Βαθιά λαϊκιστές και ψεύτες, οι Χίτλερ και Ερντογάν δεν περιορίζονται στο να διώξουν τους αντιπάλους τους αλλά τους επιρρίπτουν ευθύνες για τις δικές τους φασιστικές πρακτικές.

Σε τρομακτική ομοιότητα με τον Χίτλερ, η σκοτεινή δικτατορία του Ερντογάν εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό κατά των Κούρδων εντός και εκτός συνόρων, με πολέμους, εμπρησμούς, βιασμούς, σφαγές και βαρβαρότητες. Η γενοκτονία εκτός από φυσική είναι και πολιτική, με καθαιρέσεις δημάρχων, διώξεις και φυλάκιση συμπροέδρων, βουλευτών και στελεχών του Κουρδικού κόμματος.

Και ο Ερντογάν και ο Χίτλερ απέδειξαν τη βιαιότητα και των ιμπεριαλισμό τους μιλώντας και οι δύο για «ζωτικό χώρο», εννοώντας λεηλασίες, κατακτήσεις και εθνοκαθάρσεις. Όπως ο Χίτλερ εισέβαλε και κατέλαβε την Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία πριν αφυπνιστούν και αντιδράσουν οι «Δυτικοί», έτσι και ο Ερντογάν εισέβαλε σε Κύπρο, Ιρακινό Κουρδιστάν και Ροζάβα, διατηρώντας μέχρι σήμερα δυνάμεις κατοχής στις εν λόγω περιοχές.

Οι ομοιότητες του Ερντογάν με τον Χίτλερ δεν σταματούν όμως εδώ. Μετά τον εμπρησμό και την καταστροφή της Γερμανικής Βουλής το 1933, ο Χίτλερ επέβαλε στρατιωτικό νόμο στη χώρα. Κατ’ αντιστοιχία, μετά το πραξικόπημα του 2016 ο Ερντογάν έσπευσε να επιβάλει κατάσταση πολιορκίας στην Τουρκία, παραχωρώντας στον εαυτό του περαιτέρω δικτατορικές εξουσίες.

Παράλληλα, προσπαθώντας να μιμηθεί τον μέγα σφαγέα Χίτλερ, ο Ταγίπ Ερντογάν έχτισε μια τεράστια βιομηχανία όπλων και θανάτου. Στη θέση των χημικών όπλων και των αερίων του Χίτλερ, ο Ερντογάν επέλεξε την ανάπτυξη των μη επανδρωμένων για να πραγματοποιήσει τα δικά του απεχθή εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Η πιο τραγική ομοιότητα ωστόσο είναι πως, όπως και στην περίπτωση του Χίτλερ, έτσι και για την απειλή που αποτελεί ο Ερντογάν, η «Δύση» παραμένει σιωπηλή και εθελοτυφλεί. Όπως δεν καταδίκασαν και δεν σταμάτησαν τον Χίτλερ και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και τώρα, δεν καταδικάζουν τα εγκλήματα και τη Γενοκτονία του Ερντογάν κατά του Κουρδικού λαού.

Δεν γίνεται όμως να αγνοείς μια τέτοια θανάσιμη απειλή και να περιμένεις ότι εσύ θα παραμείνεις ασφαλής. Το τουρκικό καθεστώς, είναι πλέον πρόβλημα όλης της «Δύσης».

Αξίζει λοιπόν να θυμηθούμε το περίφημο ρητό του Γερμανού Πάστορα Martin Niemöller: «Όταν οι ναζιστές ήρθαν για να πάρουν τους κομμουνιστές, σιώπησα επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες, σιώπησα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές, σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους σιώπησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί».