Η έκκληση του Ερντογάν προς τη δύση να υποστηρίξει την Τουρκία στη Συρία, αποτελεί ένδειξη ότι δεν έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του στη Συρία.

Καθώς η Συριακή κρίση διανύει το 11ο έτος της, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ζήτησε από τη δύση υποστήριξη στη Συρία με την προφανή ελπίδα να προωθήσει σχέδια για μια ασφαλή ζώνη κατά μήκος των τουρκικών συνόρων και να παρεμποδίσει τη Ρωσία στο Ιντλίμπ.

Σε ένα άρθρο της 15ης Μαρτίου για το Bloomberg, ο Ερντογάν υποστηρίζει ότι η αποκατάσταση της ειρήνης στη Συρία εξαρτάται από την «ισχυρή δυτική υποστήριξη» υπέρ της Τουρκίας και ότι η «πιο λογική» επιλογή για τους δυτικούς ηγέτες είναι «να ρίξουν το βάρος τους πίσω από την Τουρκία και να γίνουν μέρος της λύσης στο Συρία, με ελάχιστο κόστος και με το μέγιστο αντίκτυπο. "

Στο άρθρο του, ο Ερντογάν περιγράφει το Ιντλίμπ ως «το τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης», ασχέτως του ότι η περιοχή ελέγχεται από τη Χαϊάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, την οποία η ίδια η Άγκυρα ορίζει ως τρομοκρατική ομάδα, αλλά και από άλλες ομάδες που εμπνέονται από την Αλ Κάιντα.

Ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η Τουρκία «έσωσε εκατομμύρια ζωές» στο Ιντλίμπ πριν από ένα χρόνο, όταν χτύπησε τις θέσεις του καθεστώτος για να σταματήσει τις επιθέσεις στην περιοχή. Ωστόσο, η παρέμβαση της Τουρκίας στο Ιντλίμπ τον Φεβρουάριο του 2020, η οποία κόστισε τη ζωή δεκάδων στρατιωτών της, απέτυχε να εμποδίσει τις δυνάμεις του καθεστώτος Ασάντ να αναλάβουν τον έλεγχο του βασικού αυτοκινητόδρομου Μ5 και να πολιορκήσουν τα τουρκικά στρατιωτικά φυλάκια στην περιοχή. Επιπλέον, ο πληθυσμός στην περιοχή εκμηδενίστηκε, καθώς οι ντόπιοι είχαν ήδη εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι ομάδες που ο Ερντογάν αποκαλεί «αντιπολίτευση» είναι οι ίδιες ομάδες που δεσμεύτηκε να εξαλείψει στις δύο συμφωνίες που είχε με τη Ρωσία τον Σεπτέμβριο του 2018 και τον Μάρτιο του 2020.

Ο Ερντογάν θεωρεί τη συριακή σύγκρουση «μαζί με την τρομοκρατία και την παράνομη μετανάστευση, ως τρομερό αποτελέσμα της καταστολής του καθεστώτος σε λαϊκά αιτήματα για ελευθερία και δημοκρατία», αποκρύπτοντας τον ρόλο της Άγκυρας στη στρατιωτικοποίηση της σύγκρουσης μέσω μεταφοράς όπλων στους αντάρτες - με τη βοήθεια της CIA στο αρχικό στάδιο των συγκρούσεων - και τον χαλαρό συνοριακό της έλεγχο, που επέτρεψε στους ξένους τζιχαντιστές να περάσουν στη Συρία.

Ο Ερντογάν υπερηφανεύεται ότι η Τουρκία «ήταν η πρώτη χώρα που ανέπτυξε στρατεύματα εναντίον τρομοκρατικών ομάδων στη Συρία», παρόλο που είχε ενισχύσει την επίθεση του Ισλαμικού Κράτους στις κουρδικές περιοχές κατά μήκος των συνόρων το 2014.

Οι επιδρομές των ΗΠΑ εναντίον του ISIS άρχισαν τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ενώ η Τουρκία ξεκίνησε την πρώτη της στρατιωτική εκστρατεία, την Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη, το 2016 για να σταματήσει την πρόοδο των Κουρδικών Λαϊκών Μονάδων Προστασίας (YPG) μετά την εκδίωξη του ISIS από το βόρειο Χαλέπι.

Οι περιοχές που η Τουρκία και οι Σύριοι μισθοφόροι της κατέλαβαν, υποφέρουν από προσπάθειες για αλλαγή των δημογραφικών στοιχείων εις βάρος των Κούρδων και από αμέτρητες παραβιάσεις δικαιωμάτων όπως λεηλασίες, εκβιασμοί και καταστροφή θρησκευτικών και ιστορικών χώρων.

Ο Ερντογάν, ωστόσο, ζωγραφίζει μια ρόδινη εικόνα, γράφοντας: «Οι ασφαλείς ζώνες, τις οποίες η Τουρκία δημιούργησε σε συνεργασία με τους τοπικούς της εταίρους… έχουν γίνει νησιά ειρήνης και σταθερότητας, καθώς και αυτοσυντηρούμενα οικοσυστήματα».

Η προσφορά του Ερντογάν στη Δύση δεν είναι χωρίς όρους. Η Άγκυρα, γράφει, αναμένει από τη Δύση να «υιοθετήσει μια σαφή θέση ενάντια στο YPG» και να υποστηρίξει «τη νόμιμη συριακή αντιπολίτευση». Προειδοποιεί ότι η αποτυχία να μοιραστεί το βάρος της Τουρκίας μπορεί να οδηγήσει σε νέα κύματα προσφύγων στην Ευρώπη.

Η προειδοποίηση αυτή φέρνει στο μυαλό την κρίση τον Φεβρουάριο του 2020, όταν ο Ερντογάν ενθάρρυνε τους πρόσφυγες στην Τουρκία να περάσουν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Τώρα θέλει η Δύση να επενδύσει σε «ασφαλείς ζώνες» στη Συρία τις οποίες θα επιχειρήσει να ελέγξει η Άγκυρα.

Μέσω του άρθρου του ο Ερντογάν επιθυμεί να υπενθυμίσε την αξία της Τουρκίας στη Δύση όσον αφορά τη Συρία, και να στείλει ένα μήνυμα στον Μπάιντεν για το πώς θα μπορούσαν να συμφιλιωθούν οι δυο τους.

Ωστόσο, η προσφορά, στην τρέχουσα μορφή της, δεν θα μπορούσε να έχει απήχηση στους αποδέκτες της, οι οποίοι επέκριναν σκληρά τις ενέργειες της Τουρκίας στη Συρία. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ένα ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατήγγειλε την «παράνομη εισβολή» της Τουρκίας στη Συρία και επαίνεσε τις κουρδικές συριακές δημοκρατικές δυνάμεις ως «σύμμαχο» ενάντια στο ISIS.

Τα αραβικά κράτη, που έχουν συνεργαστεί με τη δύση στη Συρία, είναι απίθανο να εντυπωσιαστούν, καθώς θεωρούν την επέκταση της Τουρκίας απειλιτική για αυτά. Μερικοί πιέζουν ήδη για την επιστροφή της Συρίας στον Αραβικό Σύνδεσμο, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η τουρκική και η ιρανική επιρροή στην περιοχή.

Η έκκληση του Ερντογάν στη δύση μπορεί να προέρχεται από μια αίσθηση ανάγκης. Η αποτυχία του να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις του στο Ιντλίμπ, ανοίγει το δρόμο για μια νέα συριο-ρωσική προώθηση στην περιοχή. Μια κλιμάκωση τους επόμενους δύο μήνες δεν θα ήταν έκπληξη. Ο Ερντογάν μπορεί να προσπαθεί να αποτρέψει μια τέτοια προοπτική, καθώς προσφέρει στον Μπάιντεν ένα έδαφος για την επίτευξη αποτελεσμάτων εις βάρος της Ρωσίας.