Στις 15 Αυγούστου 1984, ο πρώτος πυροβολισμός έπεσε από το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) στο Eruh, στο Βόρειο Κουρδιστάν. Μια αντάρτικη δύναμη 36 ατόμων με επικεφαλής τον θρυλικό διοικητή Mahsum Korkmaz – γνωστός και με το όνομά του de Guerre Egîd («ο γενναίος») – πραγματοποίησε την πρώτη επίθεση κατά των τουρκικών δυνάμεων κατοχής εκείνη την ημέρα. Για τη δράση επιλέχθηκε στρατώνας στρατιωτικής αστυνομίας, που θεωρείται η αρχή του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα. Ένας φρουρός και ένας αξιωματικός σκοτώθηκαν, ενώ οι αντάρτες δεν υπέστησαν απώλειες.

Στη συνέχεια διαβάστηκε η ιδρυτική διακήρυξη του HRK (Hêzên Rizgarîya Kurdistanê). Η δήλωση των «Απελευθέρωσης του Κουρδιστάν», όπως αυτοαποκαλούνταν οι αντάρτες στα πρώτα χρόνια του ένοπλου αγώνα σε σχέση με τη «Μονάδα για την Απελευθέρωση του Βιετνάμ» που σχηματίστηκε στην αρχή του αγώνα για την ελευθερία του Βιετνάμ, ανέφερε: «Το HRK επιδιώκει τον στόχο να αγωνιστεί για τον λαό μας για εθνική ανεξαρτησία, μια δημοκρατική κοινωνία, ελευθερία και ενότητα με επικεφαλής το PKK οπλισμένο ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον τουρκικό αποικιακό φασισμό».

Πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονη επιδρομή υπό τη διοίκηση του Abdullah Ekinci (Ali) στο Şemdinli. Το αντάρτικο στόχευσε στρατιωτικό στρατώνα και επιτέθηκε με πολυβόλα και ρουκέτες. Το τουρκικό κράτος υπέστη απώλειες και σε αυτή την επίθεση. Και οι δύο πόλεις ελέγχονταν επίσης για λίγο από το HRK. Η 15η Αυγούστου έσπασε τη σιωπή μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου 1980. Αυτή η ημέρα θεωρείται αργία από πολλούς Κούρδους επειδή σηματοδοτεί την αρχή ενός κινήματος που περιλαμβάνει πλέον εκατομμύρια άτομα.

Η δράση του Eruh έγραψε ιστορία

Στα μέσα Ιουλίου 1984, οι αντάρτικες ομάδες αναχώρησαν για τις περιοχές του Βόρειου Κουρδιστάν. Το πιο δύσκολο έργο ήταν αυτό της ομάδας στο Eruh. Ο Egid, ο διοικητής της ομάδας, περιέγραψε τις δυσκολίες στην έκθεσή του ως εξής: “Δεν μπορέσαμε να βρούμε ούτε ένα άτομο στο κέντρο της πόλης από το οποίο θα μπορούσαμε να πάρουμε πληροφορίες. Πολλά από τα χωριά είναι βαθιά αποξενωμένα από τον αγώνα μας.” Επιπλέον, ο Egîd αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με το περπάτημα μεγάλων αποστάσεων λόγω συγγενών δυσκολιών. Στα ημερολόγιά του, τα οποία δημοσιεύθηκαν αργότερα, ο Egîd περιέγραψε αυτή την κατάσταση με μία μόνο φράση: «Ο πόνος στο γόνατό μου με εμποδίζει να περπατήσω», και έκρυψε αυτή την ταλαιπωρία  από πολλούς φίλους του. Οι ιστορικοί θα συνέκριναν την αναπηρία του Egîd κατά τη διάρκεια πεζοπορίας στο βουνό με το άσθμα του Τσε Γκεβάρα.

Ο Egid εξασκήθηκε με την ομάδα ανταρτών σε ένα μοντέλο του Eruh και πραγματοποίησε την τελική αναγνώριση για την επίθεση στις 13 Αυγούστου. Ακόμη και ώρες πριν από τη δράση, πολλοί στην ομάδα δεν ήξεραν πού ακριβώς να επιτεθούν. Τα ξημερώματα της 15ης Αυγούστου, η ομάδα έφτασε στο καθορισμένο σημείο. Τα ξημερώματα επικρατούσε ακόμα βαθιά σιωπή στην περιοχή. Όταν ξημέρωσε, ο Εγκίντ έδειξε τον στόχο, ο οποίος έμοιαζε με κουκκίδα στο βάθος. Όλη η ομάδα παρακολουθούσε την πόλη με κιάλια. Το Eruh ήταν τρία χιλιόμετρα μακριά.

Τα πάντα για τη δράση είχαν υπολογιστεί μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, ακόμη και ένα «πλάνο Β» είχε ετοιμαστεί. Εάν το σχέδιο αποτύγχανε, τα μέλη της ομάδας θα προσπαθούσαν να φτάσουν σε ένα σημείο συνάντησης στους πρόποδες του βουνού Çirav.

Το σούρουπο της 15ης Αυγούστου 1984, η ομάδα ξεκίνησε γύρω στις 7.30 μ.μ. Έφτασε στο Eruh γύρω στις 9 το βράδυ και γρήγορα χωρίστηκε σε τρεις μονάδες. Λίγα λεπτά αργότερα ακούστηκε ο πρώτος πυροβολισμός, ο οποίος έπεσε στο φυλάκιο της χωροφυλακής. Μια ρουκέτα έπεσε στον επάνω όροφο του στρατώνα και λίγα λεπτά αργότερα το διώροφο στρατιωτικό κτίριο έπεσε στα χέρια της ομάδας. Οι στρατιώτες πανικοβλήθηκαν. Εν τω μεταξύ, η «κύρια επίθεση» εισέβαλε στο χάος των αξιωματικών.

Ενώ από το μεγάφωνο του τζαμιού ανακοινώθηκε η ίδρυση του HRK, οι αντάρτες έλεγχαν την πόλη και κατέστρεψαν τα σύμβολα του τουρκικού κράτους. Το κτίριο του ταχυδρομείου και η τράπεζα καταστράφηκαν και το όχημα του διοικητή πυρπολήθηκε.

Η ομάδα ανταρτών αναχώρησε από το Eruh γύρω στα μεσάνυχτα με κατασχεμένο υλικό. Τα πάντα φορτώθηκαν σε μουλάρια σε μια γέφυρα στην έξοδο της πόλης και στις 18 Αυγούστου η μονάδα των ανταρτών έφτασε ξανά με ασφάλεια στη βάση τους.

Η δράση στο Şemdinli υπό τη διοίκηση του Gözlüklü Ali

Ταυτόχρονα με τη δράση στο Eruh, οι αντάρτες βάδισαν και στο Şemdinli. Σε αντίθεση με το Eruh, υπήρξαν σφοδρές συγκρούσεις με τον τουρκικό στρατό στο Şemdinli. Εδώ, οι αντάρτες υπό τη διοίκηση του Gözlüklü Ali επιτέθηκαν στα αστυνομικά τμήματα και στα στρατιωτικά καταλύματα. Ο τουρκικός στρατός υπέστη μεγάλες απώλειες. Παρά τις σφοδρές συγκρούσεις, η ίδρυση του HRK ανακοινώθηκε και στο Şemdinli μέσω φυλλαδίων.