Οκτώ γυναίκες δολοφονήθηκαν σε έξι πόλεις σε όλη την Τουρκία μέσα σε ένα 24ωρο, πυροδοτώντας επείγουσες εκκλήσεις για δράση ενάντια στο αυξανόμενο κύμα βίας λόγω φύλου. Οι δολοφονίες σημειώθηκαν στη Σμύρνη, τα Άδανα, το Μπαλικεσίρ, το Ντιγιαρμπακίρ (Amed), την Αττάλεια και το Γκαζιαντέπ (Dîlok) στις 23 και 24 Ιουνίου, υπογραμμίζοντας τη σοβαρή και συνεχιζόμενη κρίση στη βία με βάση το φύλο υπό την τρέχουσα κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).

Στην περιοχή Konak της Σμύρνης, η Fatma Kahraman πυροβολήθηκε θανάσιμα από τον σύζυγό της, Rıdvan Kahraman, ο οποίος αργότερα συνελήφθη. Το ίδιο βράδυ, ο Sedat Mertoğlu επιτέθηκε στην εν διαστάσει σύζυγό του, Gülsüm Mertoğlu, με αιχμηρό αντικείμενο, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. Ο Sedat Mertoğlu παραμένει ελεύθερος.

Στην περιοχή Seyhan των Αδάνων, ο Hakim Eba σκότωσε την εν διαστάσει σύζυγό του, Şükran Eba, μαζί με τα μέλη της οικογένειάς της. Ο Eba, με όπλο, δολοφόνησε τη Σούκραν, τον αδερφό της Μουχάμετ Εράτ και τους γονείς της Λεϊλά και Τουργκούτ Εράτ πριν τραπούν σε φυγή.

Άλλα τραγικά περιστατικά περιλαμβάνουν τη δολοφονία της Maizer Gökyıldız από τον σύζυγό της, Cevri Gökyıldız, στο Balıkesir. Στη συνέχεια, ο Cevri Gökyıldız αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Στο Ντιγιάρμπακιρ, η Hilal Kar πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, από τον θρησκευτικό σύντροφό της, γνωστό μόνο ως MD. Στην Αττάλεια, η Ayten Çağıran μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από τον πρώην σύζυγό της, Abdülkadir Kocaoğlu, ο οποίος συνελήφθη . Και στην περιοχή Ereban του Gaziantep, η Fatma Mercandağı πυροβολήθηκε από τον σύζυγό της, Mehmet Emin Mercandağı, ο οποίος στη συνέχεια συνελήφθη από τις αρχές.

Στην Τουρκία, η γυναικοκτονία παραμένει ένα διάχυτο κοινωνικό ζήτημα. Η κυβέρνηση του AKP, μαζί με τον ακροδεξιό σύμμαχό της, το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), αποχώρησε από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης το 2021, επιλέγοντας να μην υιοθετήσει μέτρα για την καταπολέμηση της  βίας κατά των γυναικών. Το τουρκικό νομικό σύστημα, ιδιαίτερα το καθεστώς εκτέλεσης των ποινών, επιτρέπει σε όσους διαπράττουν σοβαρά εγκλήματα, ιδίως κατά μειονεκτούντων ομάδων, όπως οι γυναίκες, τα παιδιά και τα ζώα, να αποφύγουν την ευθύνη. Αυτή η συστημική ανισότητα στοχεύει πρωτίστως τους διαφωνούντες αντί να αποδίδει δικαιοσύνη για την κοινωνία γενικότερα. Οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα εγκλήματα κατά των γυναικών, ιδίως η βία και η γυναικοκτονία, παραμένουν ανεξέλεγκτες.